✅ بیست و یک نسک در سه بخش تنظیم شد. بخش اول که هفت نسک باشد شامل سرودها بود.
هفت نسک بخش دوم شامل داده های آیینی.
و هفت نسک بخش سوم مراسم و تشریفات دینی را تشکیل می داد.
همه ی این ها به زبان اوستایی بود. اینک یک سوم آن در دست ماست و خرده اوستا برگزیده هایی است از آن.
بقیه ی اوستا در کشمکش ها و بی تفاوتی های مردم از میان رفته است، زیرا مردم زبان اوستا و ارج آن را نمی دانستند.
زبان پهلوی زبان مرزهای ایران خاوری و باختری بود.
پس از انقراض هخامنشیان (زبان) رسمی هخامنشیان فرس باستان است که با اوستا پیوند دارد.
چون الفبای پهلوی ناقص بود و برای یادداشت های فوری ترتیب داده شده بود،
الفبای دین دبیره را که می توان گفت کامل ترین الفباست در زمان ساسانیان رواج یافت و کتاب های دینی و غیر دینی با آن الفبا نوشته می شد.
کتاب هایی که به زبان پهلوی نوشته شده است چون شرح اوستا می باشد زند می خوانند که به معنی گزارش است.
بعدها جنبشی تشکیل شد و واژه های آرامی به واژه های آریایی تبدیل گشت و آن را پازند نام نهادند که در اوستا او پازئین تی می باشد.
بسیاری از دعاها به این زبان نوشته شده است.
دستور آدرباد مهراسپنتمان گروهی از موبدان را به ترجمه ی اوستا برگماشت و شرح هایی به پهلوی بر آن نوشتند که اینک در دست است.
۲۶
@khashatra