و لباس التّقوے ..
با این لباسهاے چرڪ ِ زندان، مهمانے راهم بدهند هم باید یڪ گوشهڪنارے خودم را سے روز گم و گور ڪنم ڪہ آدم حسابیها نبینندم با این سر و وضع. ولے حیف ڪہ همہ عشق این مهمانے بہ این است ڪہ توش پر آدمحسابیست. توش میشود با آدم حسابیها رفیق شد. رفاقتهاے عمرے. چہ بڪنم من با این لباسها؟! لباس فاخر ِ مجلسے بخرم؟! با ڪدام پول؟ ڪدام مایه؟! اصلاً با همین لباسها میآیم. همینے ڪہ هست. میخواستے دعوت نڪنے. پُر رو شدهام، نه؟! پررو بودم؛ أنا الّذي علي سیّدہ اجتري. میخواهے بروم وسط مجلس، داد بزنم ڪہ من از زندان فرار ڪردهام و براے سے روز آمدهام مهمانے، این هم لباسهاے زندانم؟! نہ، خوب نیست. تازہ، غریبهها چہ میگویند؟! من همیشہ حساب آبروے تو را ڪردهام ڪہ داد نزدهام وضعم را. بیا و آقایے ڪن و تا مهمانے شروع نشدہ، خودت یڪ ڪارے بڪن برایم ڪہ «از زندان، موے پالیدہ و جامهے شوخگن و عالمے اندوہ و خجلت توان آورد. مرا بشوے و خلعت فرست و مپرس.»*
* خواجہ عبداللہ انصاری
- مریم روستا
🌙حلول ماہ رمضان مبارڪ
براے هم دعا ڪنیم
با این لباسهاے چرڪ ِ زندان، مهمانے راهم بدهند هم باید یڪ گوشهڪنارے خودم را سے روز گم و گور ڪنم ڪہ آدم حسابیها نبینندم با این سر و وضع. ولے حیف ڪہ همہ عشق این مهمانے بہ این است ڪہ توش پر آدمحسابیست. توش میشود با آدم حسابیها رفیق شد. رفاقتهاے عمرے. چہ بڪنم من با این لباسها؟! لباس فاخر ِ مجلسے بخرم؟! با ڪدام پول؟ ڪدام مایه؟! اصلاً با همین لباسها میآیم. همینے ڪہ هست. میخواستے دعوت نڪنے. پُر رو شدهام، نه؟! پررو بودم؛ أنا الّذي علي سیّدہ اجتري. میخواهے بروم وسط مجلس، داد بزنم ڪہ من از زندان فرار ڪردهام و براے سے روز آمدهام مهمانے، این هم لباسهاے زندانم؟! نہ، خوب نیست. تازہ، غریبهها چہ میگویند؟! من همیشہ حساب آبروے تو را ڪردهام ڪہ داد نزدهام وضعم را. بیا و آقایے ڪن و تا مهمانے شروع نشدہ، خودت یڪ ڪارے بڪن برایم ڪہ «از زندان، موے پالیدہ و جامهے شوخگن و عالمے اندوہ و خجلت توان آورد. مرا بشوے و خلعت فرست و مپرس.»*
* خواجہ عبداللہ انصاری
- مریم روستا
🌙حلول ماہ رمضان مبارڪ
براے هم دعا ڪنیم