👁🗨 نگاه تحلیلگران: #وفاق_ملی در فقدان ایده/عمل امر ملی
👈 عباس موسایی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب، در یادداشتی برای #راهبرد نوشت:
✍ رئیس‌جمهور محترم جناب آقای دکتر پزشکیان با حضور در سازمان برنامه و بودجه، نکاتی را پیرامون شرایط اقتصادی کشور، اولویت‌های اقتصادی دولت و... بیان کردند.
✍ مهمترین و واکنش‌برانگیز ترین بخش از سخنان ایشان، پیرامون مسئله قاچاق سوخت بود. رییس‌جمهور پزشکیان از قاچاق روزانه‌ی ۲۰میلیون لیتر سوخت خبر داده و افزود که «چطور ممکن است وقتی تولیدکننده و توزیع‌کننده خودمان هستیم، این میزان بنزین 'گم شود'». بنا بر اظهارات ایشان، همین وضعیت در آب، برق، گاز و... هم وجود دارد.
✍ واکنش دکتر #عباس_آخوندی به سخنان رئیس‌جمهور محترم را، از آنجا که معطوف به مصالح کلان ملی و برآمده از نقطه عزیمتی دانست که ایشان در دوران تبلیغات انتخاباتی، بر همان اساس از آقای دکتر پزشکیان حمایت کرده بودند؛ می‌توان اصولی‌ترین واکنش به این موضوع دانست.
✍ آخوندی می‌نویسد؛ «جناب پزشکیان عزیز، سپاس از توجهتان به یک فساد سیستماتیک. لیکن این موضوع به ایرانیان ربطی ندارد. این موضوع نتیجه پدیده چنددولتی و یا بی‌‌دولتی است که هنوز بدان توجه نفرموده‌اید.»
✍ #وفاق_ملی مدنظر دکتر پزشکیان، به‌عنوان راهبرد اصولی عبور از بحران، به میزانی که معطوف به رویکردی حل مسئله‌ای باشد و به لوازم و الزامات توافق‌سازی برای امر ملی، پایبندی نشان دهد، می‌تواند گره‌گشایی/ افق‌گشایی کند.
✍ درغیراین‌صورت، در همچنان بر همان پاشنه خواهد چرخید و سخنی انتقادی بر دفتر انتقادات از درون، افزوده خواهد شد.
✍ به سخنی دیگر، گفتمان وفاق ملی، اگر همزمان با کنش‌های گفتاری، کارگزار معتقد و متولی ملی‌اندیش خود را پیدا نکند، راهی به دهی نخواهد برد.
✍ سازمان برنامه و بودجه کشور در برنامه‌ریزی برای توسعه کشور، چگونگی تخصیص بودجه، مبانی نظری تنظیم‌گری، موانع تنظیم‌گری و به عبارتی مغز متفکر نهاد دولت (به‌معنای عام آن)، شناخته می‌شود.
✍ در فقدان التزام به‌معنای مدرن دولت و عدم‌اعتقاد و التزام کارگزار و متولی این نهاد مدرن به گفتمان برسازنده دولت (به شهادت پیشینه سیاسی و عملکرد)، چگونه می‌توان انتظار داشت که بروندادی متناسب با برونداد مدنظر رئیس‌جمهور و حامیان گفتمان برسازنده دولت را انتظار داشت.
✍ پرسیدنی است که این موضوع، تا چه اندازه مدنظر متولیان سازمان برنامه و بودجه، بالاخص رئیس آن است؟
✍ پیگیری مسئله معطوف به امر ملی، توسعه ملی، اعتقاد به وجود/عدم‌وجود فساد سیستماتیک، نقش ناترازی در سیاست در شکل‌گیری زنجیره طولانی ناترازی‌های کنونی، نقش سیاست‌خارجی تحریم‌زا و تنش‌آفرین در شکل‌گیری ناوضعیت کنونی، نقش نپیوستن به fatf در شکل‌گیری این اوضاع و... چه جایگاهی در منظومه فکری و برنامه‌ها و سیاست‌های رئیس سازمان برنامه و بودجه دارد؟
✍ آیا رئیس‌جمهور محترم می تواند از رئیس سازمانی که در سه دهه گذشته، نقشی اساسی در تصمیمات اقتصادی داشته و به قول مرسوم، از بانیان وضع موجود است انتظار گره‌گشایی داشته باشد؟
✍ این بار افتاده در این شرایط حساس و اوضاع مخاطره‌آمیزی که «ز منجنیق فلک سنگ فتنه»، علیه ملک و ملت می‌بارد و به لطف ظرفیت‌های زبان فاخر فارسی، به ناترازی معنا یافته است؛ آیا می‌توان از یکی از تصمیم‌گیران و تصمیم‌سازان و کادرهای ناترازی‌ساز، انتظار اتخاذ تصمیم‌گیری مبتنی بر مصالح و منافع ملی داشت؟
✍ نوع بازنمایی خبر دیدار رئیس‌جمهور پزشکیان از سازمان برنامه و بودجه و فاکتورگیری از مهمترین بخش سخنان ایشان را می‌توان آیتی دانست بر آنچه بر ذهن و ضمیر متولیان امر حاکم است.
✍ وفاق ملی در حوزه اقتصاد و برنامه و بودجه، به‌جای آنکه توافق با بخش‌هایی از نیروها و نهادهای سیاسی و غیرسیاسی، و بر اساس منطق بحران‌ساز ِ گذشته باشد، می‌بایست بر اساس منطق استوار ِ منافع و مصالح ملی و مبتنی بر پایه ملت/ کشور ایران و منافع ملی سامان یابد.
✍ از نامعتقدان و ناملتزمان به ایران و منافع و مصالح ملی، نمی‌توان انتظار ِ پیگیری و پیشبرد اهداف کلان ملی را داشت. ذات نایافته از هستی‌بخش/ کی تواند که شود هستی‌بخش، همچنان که «فاقد شی ٔ معطی شی ٔ نتواند بود».
✍ سازمان ملی، نیازمند متولی ملی‌اندیش، معتقد و ملتزم به مبانی و مقومات و مقدمات دولت مدرن، مشرف بر موانع وصول به نهاد دولت مدرن و درجه‌ای عمیق از فهم پیامدهای عدول از الزامات و لوازم دولت مدرن و آینده توسعه ملی ایران است. بازاندیشی در این رویکرد، می‌تواند دولت (قوه‌مجریه) را چابک‌تر، کارآمدتر و مشروعیت نهاد حکمرانی را فزونی بخشد.
@javadrooh
👈 عباس موسایی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب، در یادداشتی برای #راهبرد نوشت:
✍ رئیس‌جمهور محترم جناب آقای دکتر پزشکیان با حضور در سازمان برنامه و بودجه، نکاتی را پیرامون شرایط اقتصادی کشور، اولویت‌های اقتصادی دولت و... بیان کردند.
✍ مهمترین و واکنش‌برانگیز ترین بخش از سخنان ایشان، پیرامون مسئله قاچاق سوخت بود. رییس‌جمهور پزشکیان از قاچاق روزانه‌ی ۲۰میلیون لیتر سوخت خبر داده و افزود که «چطور ممکن است وقتی تولیدکننده و توزیع‌کننده خودمان هستیم، این میزان بنزین 'گم شود'». بنا بر اظهارات ایشان، همین وضعیت در آب، برق، گاز و... هم وجود دارد.
✍ واکنش دکتر #عباس_آخوندی به سخنان رئیس‌جمهور محترم را، از آنجا که معطوف به مصالح کلان ملی و برآمده از نقطه عزیمتی دانست که ایشان در دوران تبلیغات انتخاباتی، بر همان اساس از آقای دکتر پزشکیان حمایت کرده بودند؛ می‌توان اصولی‌ترین واکنش به این موضوع دانست.
✍ آخوندی می‌نویسد؛ «جناب پزشکیان عزیز، سپاس از توجهتان به یک فساد سیستماتیک. لیکن این موضوع به ایرانیان ربطی ندارد. این موضوع نتیجه پدیده چنددولتی و یا بی‌‌دولتی است که هنوز بدان توجه نفرموده‌اید.»
✍ #وفاق_ملی مدنظر دکتر پزشکیان، به‌عنوان راهبرد اصولی عبور از بحران، به میزانی که معطوف به رویکردی حل مسئله‌ای باشد و به لوازم و الزامات توافق‌سازی برای امر ملی، پایبندی نشان دهد، می‌تواند گره‌گشایی/ افق‌گشایی کند.
✍ درغیراین‌صورت، در همچنان بر همان پاشنه خواهد چرخید و سخنی انتقادی بر دفتر انتقادات از درون، افزوده خواهد شد.
✍ به سخنی دیگر، گفتمان وفاق ملی، اگر همزمان با کنش‌های گفتاری، کارگزار معتقد و متولی ملی‌اندیش خود را پیدا نکند، راهی به دهی نخواهد برد.
✍ سازمان برنامه و بودجه کشور در برنامه‌ریزی برای توسعه کشور، چگونگی تخصیص بودجه، مبانی نظری تنظیم‌گری، موانع تنظیم‌گری و به عبارتی مغز متفکر نهاد دولت (به‌معنای عام آن)، شناخته می‌شود.
✍ در فقدان التزام به‌معنای مدرن دولت و عدم‌اعتقاد و التزام کارگزار و متولی این نهاد مدرن به گفتمان برسازنده دولت (به شهادت پیشینه سیاسی و عملکرد)، چگونه می‌توان انتظار داشت که بروندادی متناسب با برونداد مدنظر رئیس‌جمهور و حامیان گفتمان برسازنده دولت را انتظار داشت.
✍ پرسیدنی است که این موضوع، تا چه اندازه مدنظر متولیان سازمان برنامه و بودجه، بالاخص رئیس آن است؟
✍ پیگیری مسئله معطوف به امر ملی، توسعه ملی، اعتقاد به وجود/عدم‌وجود فساد سیستماتیک، نقش ناترازی در سیاست در شکل‌گیری زنجیره طولانی ناترازی‌های کنونی، نقش سیاست‌خارجی تحریم‌زا و تنش‌آفرین در شکل‌گیری ناوضعیت کنونی، نقش نپیوستن به fatf در شکل‌گیری این اوضاع و... چه جایگاهی در منظومه فکری و برنامه‌ها و سیاست‌های رئیس سازمان برنامه و بودجه دارد؟
✍ آیا رئیس‌جمهور محترم می تواند از رئیس سازمانی که در سه دهه گذشته، نقشی اساسی در تصمیمات اقتصادی داشته و به قول مرسوم، از بانیان وضع موجود است انتظار گره‌گشایی داشته باشد؟
✍ این بار افتاده در این شرایط حساس و اوضاع مخاطره‌آمیزی که «ز منجنیق فلک سنگ فتنه»، علیه ملک و ملت می‌بارد و به لطف ظرفیت‌های زبان فاخر فارسی، به ناترازی معنا یافته است؛ آیا می‌توان از یکی از تصمیم‌گیران و تصمیم‌سازان و کادرهای ناترازی‌ساز، انتظار اتخاذ تصمیم‌گیری مبتنی بر مصالح و منافع ملی داشت؟
✍ نوع بازنمایی خبر دیدار رئیس‌جمهور پزشکیان از سازمان برنامه و بودجه و فاکتورگیری از مهمترین بخش سخنان ایشان را می‌توان آیتی دانست بر آنچه بر ذهن و ضمیر متولیان امر حاکم است.
✍ وفاق ملی در حوزه اقتصاد و برنامه و بودجه، به‌جای آنکه توافق با بخش‌هایی از نیروها و نهادهای سیاسی و غیرسیاسی، و بر اساس منطق بحران‌ساز ِ گذشته باشد، می‌بایست بر اساس منطق استوار ِ منافع و مصالح ملی و مبتنی بر پایه ملت/ کشور ایران و منافع ملی سامان یابد.
✍ از نامعتقدان و ناملتزمان به ایران و منافع و مصالح ملی، نمی‌توان انتظار ِ پیگیری و پیشبرد اهداف کلان ملی را داشت. ذات نایافته از هستی‌بخش/ کی تواند که شود هستی‌بخش، همچنان که «فاقد شی ٔ معطی شی ٔ نتواند بود».
✍ سازمان ملی، نیازمند متولی ملی‌اندیش، معتقد و ملتزم به مبانی و مقومات و مقدمات دولت مدرن، مشرف بر موانع وصول به نهاد دولت مدرن و درجه‌ای عمیق از فهم پیامدهای عدول از الزامات و لوازم دولت مدرن و آینده توسعه ملی ایران است. بازاندیشی در این رویکرد، می‌تواند دولت (قوه‌مجریه) را چابک‌تر، کارآمدتر و مشروعیت نهاد حکمرانی را فزونی بخشد.
@javadrooh