مرگ آن دو پرورش‌یافته‌ی مدرسه‌ی حقانی و برکشیده‌ی دستگاه قضایی اسلامی یادآور این مطلب است که میراث بهشتی برای ما چه بوده. و اگر کسانی همچنان در پی ساختن تصویری نوگرا و عدالتخواه از او به‌عنوان بدیل وضع موجود هستند، باید به حالشان تاسف خورد.
اما اینکه بهشتی زبان‌های خارجی می‌دانسته یا کتابی از فلان مستشرق آلمانی ترجمه کرده که مجوز چاپ نمی‌گیرد، فضیلت نه، که مشکل خود اوست؛ اژدهایی را پرورده‌اند که خودشان را هم بلعیده است.
بنابراین، می‌توان نسل جدید در جنبش ژینا را درک کرد که مانند نسل ما عمر و عقل خود را برای جست‌وجوی بدیل عدالتخواه یا آزادیخواه در دل جریانات و چهره‌های مرده و زنده‌ی این انقلاب و این نظام تلف نمی‌کند و نه فقط اصلاحات، که حتی جنبش سبز را هم به هیچ می‌گیرد. (با احترام بسیار برای مهندس موسوی و خانم رهنورد، بابت هزینه‌ی سنگینی که در پی این تغییر رویه و استقامت بر آن پرداختند و می‌پردازند.)
البته اگر این نسل چیزهایی را بهتر می‌بینند و آسان‌تر تصمیم می‌گیرند، بدان علت است که روی شانه‌های نسل ما ایستاده‌اند. نسلی برآمده از تربیت تمام ایدئولوژیک خانواده‌ها، مدارس، دانشگاه‌ها و... که پایش در لجن جمهوری اسلامی فرو رفته و برای بیرون آمدن از این باتلاق سخت عرق روحی ریخته و حتی خون داده است. "اما شما وقتی به روزی رسیدید / که انسان یاور انسان بود / درباره‌ی ما / با رأفت داوری کنید!"
@RezaNassaji