اریک رومر طبق روند و مد آن سال‌های فرانسه، مثل هم‌دوره‌ای‌هایش چپ‌گرا نبود. اهل معاشرت‌های سینماگران و روشنفکران آن روزگار نبود. در دانشگاه ادبیات درس می‌داد، نقد سینما می‌نوشت، مسیر خانه تا دفترش را پیاده طی می‌کرد تا سوار خودرو نشود که آلوده‌کننده محیط‌زیست است، رمان می‌نوشت، در شعر و ادبیات کلاسیک جهان غرق بود، روی فیلم‌نامه‌هایش سال‌ها وقت می‌گذاشت و از بازیگرانی با چهره بی‌نهایت معمولی و غیرتجاری و غیرمعروف استفاده می‌کرد.

#اریک_رومر از پایه‌گذاران سینمای موج نوی فرانسه بود ولی در سایه دوستان دیگرش؛ #فرانسوا_تروفو، ژان-لوک گدار و ژاک ریوت چندان از او یادی نمی‌شود.
در فیلم‌های اریک رومر به‌جای میخکوب‌شدن به‌ کمک فراز و فرودهای اغراق‌آمیز و جلوه‌های ویژه و تماشای ستاره‌ها و قهرمان‌های سینما و زندگی‌های دست‌نیافتنی، با آدم‌های آشنا و شبیه به خودمان روبه‌رو می‌شویم؛ آدم‌هایی که انگار دوره‌های گوناگون زندگی ما را بازی می‌کنند؛ آدم‌های پر از وسواس، پرچالش، درگیر وسوسه که روی روان و جان‌شان تأثیر گذاشته.

درباره اریک رومر، فیلمساز رابطه‌ها
🔗این مستند/پادکست تصویری گوشه را ببینید.
@gooshe

🔗 لینک یوتیوب گوشه