۵۹ سال پیش، در چنین روزی، در اول فوریه ۱۹۶۶ #باستر_کیتون چشم‌هایش را بست. یک‌ماه قبل‌تر پزشکان فهمیده بودند او به سرطان ریه مبتلا شده و هیچ راه درمانی ندارد. همسرش و بقیه اعضای خانواده تصمیم گرفتند به او نگویند که بیماری‌اش چیست و گفتند، سرفه‌های مداوم و تنگی نفس او به خاطر برونشیت مزمن است و باید استراحت کند. اِلنور، همسرش که مثل پروانه دور او می‌چرخید گفته، وقتی باستر از دنیا رفت داشتند با هم بریج بازی می‌کردند. آرام بود و شوخ‌طبعی‌اش را داشت و ناگهان چشم‌هایش را بست.
النور گفته، در آخرین لحظه در یک جیب او تسبیح گذاشته و در جیب دیگر یک دست کارت (ورق) که عاشقش بوده، تا بعد از مرگ خودش هر مسیری را که دوست داشت انتخاب کند. 
#بیلی_وایلدر سال ۱۹۵۰ نقش کوتاهی به باستر کیتون در فیلم معروفش «سانست بلوار» داد؛ درواقع نقش خودش را به خودش داد؛ بازیگر سابق #سینمای_صامت که دیگر شناخته‌شده نیست، عاشق بریج است و با بازیگران سابق سینمای صامت دور میز در سکوت بازی می‌کند؛ با چهره‌ای غمگین، بدون نیاز به حرف‌زدن، آرام و مبهم.
درباره باستر کیتون (۱۹۶۶-۱۸۹۵) این مستند گوشه را ببینید.

🔗 لینک مستند ما را بخندان باستر!

@gooshe