📝📝دکتر شریعتی:

امرِ به معروف / نهی‌ از منکر

"... در اسلام، فرد، در اثنای مبارزه برای اصلاحِ جامعه، به اصلاحِ فردی و اخلاقی، می‌رسد، ولو، در مبارزه‌اش، موفق هم نشود. این است که، ما معتقدیم که، در یک جامعه‌ی فاسد نیز، فردِ صالح می‌تواند وجود داشته باشد. یعنی، می‌تواند ساخته شود، و "مسئولیتِ فردی" از همین جا پدید می‌آید، ولی، با این قید که: مسئولیتِ فرد، خودآگاهی دادنِ به خلق است، و مبارزه با همه‌ی عواملِ انحرافی و بیمارکننده، و ضدِ ترقی و سلامت و حقیقت. امرِ به معروف و نهی‌ی از منکر، بدین معنی است، نه به آن معنی‌ی خنک و نفرت‌انگیزِ رایج.

فردِ مسلمان، در برابرِ خدا، یعنی راهِ مردم و سرنوشتِ مردم و طرزِ تفکرِ مردم، مسئول است و متعهد، هم تعهدِ فکری، و هم عملی و اجتماعی. این "امرِ به معروف و نهی‌ی از منکر"، که به صورتِ مضحکِ امروز درآمده، یعنی همان اصل که، امروز، در غرب، و در جهانِ بیدار، و در میانِ روشنفکرانِ امروز، به عنوانِ "انسان و مسئولیتِ روشنفکر و دانشمند و هنرمند و مساله‌ی تعهد" مطرح است، نه به عنوانِ نصیحت‌های خنکِ بی‌ریشه و بی‌توجیهِ سطحی و کودکانه، و یا کم ارزش و محصورِ در دایره‌ی تنگِ زندگی‌ی فردی و روابطِ معاشرتی یا اَعمالِ انفرادی، که تازه، گوش هم اگر بکنند، چیزی نیست. و آن هم، بدونِ هیچ معنی و مقدمه‌ی علمی، و بدونِ تأثیر و پذیرش، و بدونِ هیچ احتیاجی به چنین نصایحی.

امرِ به معروف و نهی‌ی از منکر، نصیحتِ بابا به بچه‌ها نیست، یا توصیه‌های مقدس‌ها در بابِ ریش و سبیل و احکامِ طهارت و نجاست و شکیات و معضلاتِ نت‌های قرائت و تجوید، و یا طرزِ لباس پوشیدن و رفتار کردن و...

امرِ به معروف و نهی‌ی از منکر، یعنی، رسالتِ فرد در سرنوشتِ جامعه‌ی خویش و مکتبِ اعتقادی‌ای که به آن معتقد است، یعنی، همان مسئولیتِ روشنفکر، مسئولیتِ یک انسانِ مسلکی، یک انسانِ معتقدِ به ایدئولوژی، یک فردِ حزبی، یک انسانِ وابسته به جامعه‌ی اسیرِ عقب‌مانده، استعمارزده، طبقه‌ی محرومِ استثمارشده، یک متفکر، فیلسوف، نویسنده، دانشمند، هنرمندِ وابسته به زمان، و به انسانیتِ امروز..."


مجموعه آثار ۵ / ما و اقبال

اندیشه دکتر علی شریعتی


#کانال_دکتر_شریعتی 👇
💠 @dr_alishariati