🔹در آغاز عظیمی، دبیر نشست، احصاء مسائل شهری را فرآيندی چند سطحی، ميان رشته‌ای، با روشی تركيبی و نيازمند سازوكاری پيوسته‌ و نهادی معرفی کرد و بیان کرد تهران به عنوان بزرگترین کلان‌شهر و پایتخت ایران با مسائل و چالش‌های گسترده، متعدد و پیچیده‌ای روبروست؛ از دیگر سو مدیران شهری نیازمند طبقه‌بندی مسائل و آشنایی با رویکردهای مربوطه و در نهایت انتخاب نظام مسائل شهری تهران هستند تا بتوانند با اولویت‌بندی آنها جهت اتخاذ تصمیمات استراتژیک و سیاست‌گذاری شهری به بهترین نحو اقدام کنند و در واقع مدیران شهری بایستی رویکردی مسأله محور در سیاست شهری داشته باشند و با تمامی جوانب چالش‌ها و مسائل شهری آشنا و از اولویت‌بندی آنها مطلع باشند.

🔹در این نشست امین‌لاری، مجری طرح، در سخنان خود گزارشی از فرآیند و دست یافته‌های پژوهش را ارائه نمود و خاطرنشان کرد: در روند انجام پژوهش و پس از مصاحبه نیمه‌ساختاریافته با 21 نفر از صاحب‌نظران، ۶۴ مسأله کلیدی شهر تهران بعلاوه ۱۰ مسأله آینده این کلانشهر که به طور خاص توسط آینده‌پژوهان در خلال مصاحبه‌ها معرفی شده بود احصاء گردید. با وزن‌دهی این مسائل طبق روش پیش‌بینی شده اولویت‌بندی مسائل شهر تهران انجام گرفت که به ترتیب آلودگی هوا، کمبود ناوگان حمل و نقل عمومی و ضرورت مشارکت‌پذیری مدیریت شهری عنوان شد. وی الگوی فرآیند احصاء و اولویت‌بندی مسایل تهران را به عنوان دستاورد اصلی پژوهش و حاصل از مطالعات انجام شده، ارائه نمود.
🔹همچنین علاءالدینی، مدیر کل برنامه‌ریزی، بودجه و کنترل عملکرد شهرداری تهران سخن خود را با انتقاد از فقدان نظام برنامه‌ریزی راهبردی و منسجم در مدیریت شهری تهران آغاز کرد. وی از بابت مناسبت زمان ارائۀ بحث با آستانۀ تدوین برنامه آینده پیشرفت تهران ابراز خرسندی کرد و توجه کارشناسان را به وجود دو دوگانۀ کنونی در مدیریت شهری تهران یعنی بوروکراسی - دمکراسی و سیاست - عدالت جلب کرد.
به گفته وی در شرایط کنونی برنامه‌ریزی در تهران، پایش برای میزان اثربخشی سیاست‌ها در رفع مسائل وجود ندارد. همچنین لازم است مرحله‌ای دائمی برای احصای مشکلات در برنامه‌ریزی پیش‌بینی شود. در نبود این مرحله روندهایی غیرمنسجم و گاه پیش‌بینی نشده به مسایلی خاص اولویت می‌دهند.
🔹در ادامه این نشست شهلی‌بر، عضو هیأت علمی مرکز تحقیقات راه و شهرسازی گفت: سیاست‌گذاری شهری ما عملاً نه با پیش‌نگری اهداف بلندمدت بلکه معمولاً در شرایط بحران (پس از مواجهه با معضلات حاد) صورت می‌گیرد. وی همچنین تعارض میان مسائل شهری و سیاسی را گوشزد کرد و یک عامل عدم تخصیص بودجه و تمرکز بر مسائل شهری را عدم طرح آن در مسائل کلان کشوری دانست.

🔹شرفی، ناظر طرح و عضو هیأت علمی دانشگاه هنر، نیز توجه همزمان به چالش‌های رویه‌ای و محتوایی را در شکل‌گیری نظام مسائل لازم دانست و پس از مرور پژوهش‌های جهانی، یک چالش رویه‌ای مشترک یعنی مشارکت را در صدر نظام مسائل جهان معرفی نمود؛ اما با این تفاوت که در اکثر کشورهای جهان مسأله مشارکت‌جویی شهروندان مطرح است، اما در ایران ما با این مسأله مواجه‌ایم که مدیریت شهری، شهروندان را در تصمیمات و اقدامات مشارکت نمی‌دهد.

🆔 مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران | @RPCtehran