🔴 نه صلح، نه جنگ
✍ رضا رضائی
👈 آیا اگر صلح ذلت‌بار را نپذیریم، الزاماً باید جنگ ویرانگر را بپذیریم؟
مقدمه: در طول عمر ج.ا.ا و شاید در حکومت های پیشین، ما مردم به کرات بر سر دوراهی تصمیم‌گیری‌های سخت گرفتار شده‌ایم، یا تصمیم‌سازان مغرض و بیشعور بوده‌اند، یا تصمیم‌گیرندگان درایت و صلابت کافی نداشته‌اند تا بهترین تصمیم را قاطعانه اتخاذ و اجرایی کنند.
تبعات این تصمیمات، یا از دست دادن بخش‌هایی از سرزمین، یا منابع، یا فقر و فلاکت و بیماری و از دست دادن مردم عزیزمان بوده است.
یکم: بارها و بارها گزینه ی سوم، راه سوم، و چاره ی سوم مطرح شده است، اما به‌نظر می‌رسد تصمیم‌گیرندگان به اشتباه، راه سوم را با سوم شدن در مسابقه و اخذ مدال برنز اشتباه گرفته‌اند؛
دوم: مردم بارها با تصمیمات ورفتارهایشان اعلام کرده‌اند که نه این حاکمیت و نه نظام‌های حکومتی موجود را نمی‌خواهند. آنها شکل سومی را می‌خواهند که نه این باشد و نه آن، هم این باشد و هم آن (جمهوری دموکراتیک)، البته با این تعریف: جمهوری دموکراتیک با ترکیب عناصر جمهوری و دموکراسی، یک نظام حکومتی پایدار و عادلانه را ارائه می‌دهد که بر اساس مشارکت مردم، حفاظت از حقوق فردی، و ترویج رشداقتصادی عمل می‌کند. این نظام به‌طور همزمان از ثبات و پایداری برخوردار است و شرایط رابرای توسعه پایدار و رشد فرهنگی و اقتصادی فراهم می‌کند؛
سوم: موافقان این حاکمیت یا انواع دیگر نظام‌های حکومتی، مردم را بر سر دوراهی انتخاب قرار داده‌اند و آنها را از تصمیم‌گیری ترساندند و نگذاشتند نهضت‌ها و جنبش‌های مردمی پیوسته و ادامه‌دار شود تا به نتیجه مطلوب مردم برسد؛
چهارم: مردم را بارها و بارهابر سر دوراهی جنگ و صلح، مذاکره یا عدم مذاکره، توافق یا عدم توافق قرار داده‌اند و نتیجه‌اش استمرار حاکمیت و بدنبال آن فقر و فلاکت مستمر شده است.
به اعتقاد این کنشگر مدنی:
1⃣ به‌نظر می‌رسد هرگونه انشقاق میان مردم و هرگونه دوگانه‌سازی انتخاب مردم، فقط و فقط فرصت‌سوزی و از دست دادن زمان برای تصمیم‌گیری صحیح و نجات از وضعیت بغرنج بوده و هست؛
2⃣ به‌نظر می‌رسد که راه‌حل‌یابی از اصول حل مسئله پیروی نمی‌کند و مسئله و مشکل اصلی کشور درست تعریف و تبیین نمی‌شود و در نتیجه، تا آخر فرایند، راهی جز تصمیم‌گیری خطا بر روی راه حل اشتباه نخواهد بود؛
3⃣ به‌نظر می‌رسد که عده‌ای مردم را به وادی ترس یا ناامیدی می‌کشانند تا مردم به ظرفیت‌های درونی خود برای برون‌رفت از وضعیت حاکمیت یا انتخاب جنگ/صلح نپردازند و فراموش کنند که قدرت مردم بیش از قدرت حاکمیت و بیش از تهدیدات یا تطمیع خارجی است؛
4⃣ به‌نظر می‌رسد که مردم نه صلح ذلت‌باری که در آن دستاوردهای علمی، صنعتی، نظامی، امنیتی، و معیشتی را می‌پذیرند و نه جنگ ویرانگری که حاکمان شروع‌کننده و پایان‌دهنده به آن هستند و مردم فقط باید جانشان را در این میانه از دست بدهند؛
5⃣ به‌نظر می‌رسد که کسانی که خوش‌بینی ما کنشگران مدنی ومردم و وطن‌دوستان را به سخره می‌گیرند، فقط در هراس از راه حل سوم هستند که مبتنی بر گذار از حاکمیت کنونی با انجام همه‌پرسی و عدم جنگ با آمریکا و اسرائیل با اتخاذ سیاست صلح‌طلبی، عدم مداخله در کشورهای دیگر، شفاف‌سازی فعالیت‌های هسته‌ای، شفاف‌سازی تبادلات مالی، و به‌طور کلی مذاکره مستقیم برد – برد است.
فراموش نمی‌کنیم که حذف مردم توسط حاکمیت برای اتخاذتصمیمات حیاتی و نادیده گرفتن مردم ایران توسط آمریکا و اسرائیل در زمان شروع هر جنگی، دارای پرخطرترین وضعیت برای هرسه آنهاست، چرا که مردم ما یاد گرفته‌اند راه حل‌های سوم، چهارم، و... که متضمن امنیت، آرامش، رفاه، و خوشبختی است را انتخاب کنند.
به یاد داشته باشیم که نه تنها بسیاری از ظرفیت‌های نظامی (فیزیکی و سایبری) محرمانه مانده است، بلکه بسیاری از ظرفیت‌های مردم ایران در مواجهه با دشمن داخلی و خارجی، محرمانه مانده و همه مترصد زمان انتخاب سوم هستند.
👈👥 🗣 رسانه ما باشید
دیده بان ایران، رسانه مستقل ایرانیان
🇮🇷 https://t.me/Didehban_Iran 🇮🇷
✍ رضا رضائی
👈 آیا اگر صلح ذلت‌بار را نپذیریم، الزاماً باید جنگ ویرانگر را بپذیریم؟
مقدمه: در طول عمر ج.ا.ا و شاید در حکومت های پیشین، ما مردم به کرات بر سر دوراهی تصمیم‌گیری‌های سخت گرفتار شده‌ایم، یا تصمیم‌سازان مغرض و بیشعور بوده‌اند، یا تصمیم‌گیرندگان درایت و صلابت کافی نداشته‌اند تا بهترین تصمیم را قاطعانه اتخاذ و اجرایی کنند.
تبعات این تصمیمات، یا از دست دادن بخش‌هایی از سرزمین، یا منابع، یا فقر و فلاکت و بیماری و از دست دادن مردم عزیزمان بوده است.
یکم: بارها و بارها گزینه ی سوم، راه سوم، و چاره ی سوم مطرح شده است، اما به‌نظر می‌رسد تصمیم‌گیرندگان به اشتباه، راه سوم را با سوم شدن در مسابقه و اخذ مدال برنز اشتباه گرفته‌اند؛
دوم: مردم بارها با تصمیمات ورفتارهایشان اعلام کرده‌اند که نه این حاکمیت و نه نظام‌های حکومتی موجود را نمی‌خواهند. آنها شکل سومی را می‌خواهند که نه این باشد و نه آن، هم این باشد و هم آن (جمهوری دموکراتیک)، البته با این تعریف: جمهوری دموکراتیک با ترکیب عناصر جمهوری و دموکراسی، یک نظام حکومتی پایدار و عادلانه را ارائه می‌دهد که بر اساس مشارکت مردم، حفاظت از حقوق فردی، و ترویج رشداقتصادی عمل می‌کند. این نظام به‌طور همزمان از ثبات و پایداری برخوردار است و شرایط رابرای توسعه پایدار و رشد فرهنگی و اقتصادی فراهم می‌کند؛
سوم: موافقان این حاکمیت یا انواع دیگر نظام‌های حکومتی، مردم را بر سر دوراهی انتخاب قرار داده‌اند و آنها را از تصمیم‌گیری ترساندند و نگذاشتند نهضت‌ها و جنبش‌های مردمی پیوسته و ادامه‌دار شود تا به نتیجه مطلوب مردم برسد؛
چهارم: مردم را بارها و بارهابر سر دوراهی جنگ و صلح، مذاکره یا عدم مذاکره، توافق یا عدم توافق قرار داده‌اند و نتیجه‌اش استمرار حاکمیت و بدنبال آن فقر و فلاکت مستمر شده است.
به اعتقاد این کنشگر مدنی:
1⃣ به‌نظر می‌رسد هرگونه انشقاق میان مردم و هرگونه دوگانه‌سازی انتخاب مردم، فقط و فقط فرصت‌سوزی و از دست دادن زمان برای تصمیم‌گیری صحیح و نجات از وضعیت بغرنج بوده و هست؛
2⃣ به‌نظر می‌رسد که راه‌حل‌یابی از اصول حل مسئله پیروی نمی‌کند و مسئله و مشکل اصلی کشور درست تعریف و تبیین نمی‌شود و در نتیجه، تا آخر فرایند، راهی جز تصمیم‌گیری خطا بر روی راه حل اشتباه نخواهد بود؛
3⃣ به‌نظر می‌رسد که عده‌ای مردم را به وادی ترس یا ناامیدی می‌کشانند تا مردم به ظرفیت‌های درونی خود برای برون‌رفت از وضعیت حاکمیت یا انتخاب جنگ/صلح نپردازند و فراموش کنند که قدرت مردم بیش از قدرت حاکمیت و بیش از تهدیدات یا تطمیع خارجی است؛
4⃣ به‌نظر می‌رسد که مردم نه صلح ذلت‌باری که در آن دستاوردهای علمی، صنعتی، نظامی، امنیتی، و معیشتی را می‌پذیرند و نه جنگ ویرانگری که حاکمان شروع‌کننده و پایان‌دهنده به آن هستند و مردم فقط باید جانشان را در این میانه از دست بدهند؛
5⃣ به‌نظر می‌رسد که کسانی که خوش‌بینی ما کنشگران مدنی ومردم و وطن‌دوستان را به سخره می‌گیرند، فقط در هراس از راه حل سوم هستند که مبتنی بر گذار از حاکمیت کنونی با انجام همه‌پرسی و عدم جنگ با آمریکا و اسرائیل با اتخاذ سیاست صلح‌طلبی، عدم مداخله در کشورهای دیگر، شفاف‌سازی فعالیت‌های هسته‌ای، شفاف‌سازی تبادلات مالی، و به‌طور کلی مذاکره مستقیم برد – برد است.
فراموش نمی‌کنیم که حذف مردم توسط حاکمیت برای اتخاذتصمیمات حیاتی و نادیده گرفتن مردم ایران توسط آمریکا و اسرائیل در زمان شروع هر جنگی، دارای پرخطرترین وضعیت برای هرسه آنهاست، چرا که مردم ما یاد گرفته‌اند راه حل‌های سوم، چهارم، و... که متضمن امنیت، آرامش، رفاه، و خوشبختی است را انتخاب کنند.
به یاد داشته باشیم که نه تنها بسیاری از ظرفیت‌های نظامی (فیزیکی و سایبری) محرمانه مانده است، بلکه بسیاری از ظرفیت‌های مردم ایران در مواجهه با دشمن داخلی و خارجی، محرمانه مانده و همه مترصد زمان انتخاب سوم هستند.
👈👥 🗣 رسانه ما باشید
دیده بان ایران، رسانه مستقل ایرانیان
🇮🇷 https://t.me/Didehban_Iran 🇮🇷