ادامه‌ی مقاله
🔵 میراث دو ستاره‌ی مشعل‌دار آزادی
جعفر کاظمی و محمدعلی حاج‌آقایی بامداد روز ۴ بهمن ۱۳۸۹ در زندان اوین تهران به دار آویخته شدند؛ اما میراث آن‌ها از همان توشه‌ی عمرشان که در همین دو یادداشت گزیده و کوتاه یادآوری شد، در استمرار «امید به جهانی سرشار از آزادی، عدالت و امنیت» تداوم یافت؛ در قیام‌های پیاپی دو دهه‌ی اخیر، در حافظه و پایداری غرورانگیز زندانیان سیاسیِ همرزم‌شان، در عزم و رزم اشرف‌نشانان در قاره‌های جهان، در وفاداری و مبارزه‌ی تمام‌وقت یاران‌شان در اشرف ۳ و در اراده‌ی هماره دادخواه مادران ایران‌زمین.
امید و عشق همیشه و همه‌جا در نبرد با بن‌بست‌آفرینان قرار می‌گیرند. در عرصه‌ی سیاسی و اجتماعی، بن‌بست‌آفرین، جز دیکتاتور و آمران و عاملان جنایت‌زی‌اش نیستند. محمدعلی حاج‌آقایی که در جریان قیام ۱۳۸۸ از حق آزادی دفاع می‌کرد، دستگیر شد. مقیسه‌ای جلاد در اولین برخورد با پرونده‌ی او، گفته بود «تو بوی اشرف می‌دی، باید اعدام شوی، مگر در تلویزیون بگویی جاسوس اسرائیل هستی و پول از آمریکا می‌گرفتی که خط نقاق را پیش ببری»!
مقاومت حاج‌آقایی و به پشیزی نگرفتن ترهات آخوند چرک‌اندیش، یعنی ندای «آری» به امید و عشق و «نه» به بن‌بست و یأس جلاد. هم‌اکنون نیز مقام مقیسه‌ایِ جلاد و رازینیِ دژخیم به‌کیفر رسیده، در همین روزها در صفحات اینترنت و در جامعه‌ی ایران جز نفرین و لعن، پاداشی نیافته و جایگاه محمدعلی حاج‌آقایی و جعفر کاظمی در قلب و ضمیر مردم ایران هماره ستودنی، غرورانگیز و الهام‌بخش مانده است.
بذرافشانان امید، به امید هم پویایی می‌دهند.
«من
به تو می‌اندیشم.
تو بمان!» (فریدون مشیری، آخرین جرعة این جام)
🖌 دایره مینا
۳ بهمن ۱۴۰۳
@daamina2
🔵 میراث دو ستاره‌ی مشعل‌دار آزادی
جعفر کاظمی و محمدعلی حاج‌آقایی بامداد روز ۴ بهمن ۱۳۸۹ در زندان اوین تهران به دار آویخته شدند؛ اما میراث آن‌ها از همان توشه‌ی عمرشان که در همین دو یادداشت گزیده و کوتاه یادآوری شد، در استمرار «امید به جهانی سرشار از آزادی، عدالت و امنیت» تداوم یافت؛ در قیام‌های پیاپی دو دهه‌ی اخیر، در حافظه و پایداری غرورانگیز زندانیان سیاسیِ همرزم‌شان، در عزم و رزم اشرف‌نشانان در قاره‌های جهان، در وفاداری و مبارزه‌ی تمام‌وقت یاران‌شان در اشرف ۳ و در اراده‌ی هماره دادخواه مادران ایران‌زمین.
امید و عشق همیشه و همه‌جا در نبرد با بن‌بست‌آفرینان قرار می‌گیرند. در عرصه‌ی سیاسی و اجتماعی، بن‌بست‌آفرین، جز دیکتاتور و آمران و عاملان جنایت‌زی‌اش نیستند. محمدعلی حاج‌آقایی که در جریان قیام ۱۳۸۸ از حق آزادی دفاع می‌کرد، دستگیر شد. مقیسه‌ای جلاد در اولین برخورد با پرونده‌ی او، گفته بود «تو بوی اشرف می‌دی، باید اعدام شوی، مگر در تلویزیون بگویی جاسوس اسرائیل هستی و پول از آمریکا می‌گرفتی که خط نقاق را پیش ببری»!
مقاومت حاج‌آقایی و به پشیزی نگرفتن ترهات آخوند چرک‌اندیش، یعنی ندای «آری» به امید و عشق و «نه» به بن‌بست و یأس جلاد. هم‌اکنون نیز مقام مقیسه‌ایِ جلاد و رازینیِ دژخیم به‌کیفر رسیده، در همین روزها در صفحات اینترنت و در جامعه‌ی ایران جز نفرین و لعن، پاداشی نیافته و جایگاه محمدعلی حاج‌آقایی و جعفر کاظمی در قلب و ضمیر مردم ایران هماره ستودنی، غرورانگیز و الهام‌بخش مانده است.
بذرافشانان امید، به امید هم پویایی می‌دهند.
«من
به تو می‌اندیشم.
تو بمان!» (فریدون مشیری، آخرین جرعة این جام)
🖌 دایره مینا
۳ بهمن ۱۴۰۳
@daamina2