✔از توافق تا وفاق
✍سهند ایرانمهر
دیدم که بسیاری برای فاشگویی‌های امروز دکتر پزشکیان در مجلس که به منزله هماهنگی‌ها و تضمین مهر تایید بر وزرای پیشنهادی بود به شعف آمده‌اند.
اگرچه هنوز برای خود من مسجل نشده است که این باد موافق با «رییس الوزراء» تا کی می‌وزد و یا نفس‌قدس که این بار مدد فرموده، برای تغییر است یا تثبیت اما طبیعی است که بسیاری از همراهانش به شیرینی آنچه «اکنون» اتفاق می‌افتد فکر می‌کنند و نه به فردا.
با این حال اگر مجلس «خانه ملت» باشد، نماینده شدن امکانی برای هرکسی که پروسه سیاست را آزاد و طبیعی و به رای مردم طی کرده باشد، رییس جمهور، رییس‌جمهور باشد و سیاست نتیجه مشارکت، حق انتخاب و محصول تنوع جامعه، آنگاه رای آوردن یا نیاوردن فلان نماینده یا فلان کاندیدای ریاست جمهوری و تصویب یا عدم تصویب فلان قانون، جملگی فرع قضیه است چون اصل قضیه رخ داده است. در غیر این صورت اگرچه ممکن است ماجرا برای عده‌ای از بازیگران مجوزدار سیاست، شیرین باشد اما «مستعجل» و شادی آنان برای فرع قضیه است.
چپ و راست مصطلح با تمام ملحقات جدید و قدیمش در سپهر سیاسی ایران بعد از انقلاب، بارها همراهی اینگونه‌ی بخت و اقبال را تجربه کرده اما از آن درسی نیاموخته است. سخن در این‌باره درازدامن اما این نیز راست است که عالم واقعیت نمی‌تواند فهرست آرزوها را جایگزین برنامه عملی و تدریجی کند.
سیاست، تقلایی در تلاطم امواج متغیر و فرصت های محدود است اما خردمند لااقل می‌تواند موقع مواجهه با واقعیت و لذت بردن از روز خوب خود به روزهای بعد و نسبتی که میان این ترکیب و مطالبات مردم برقرار خواهد شد نیز بیاندیشد زیرا توافقی که امروز کام دولت را شیرین کرد وقتی به وفاق تبدیل می‌شود که کام ملت را هم شیرین کند ولو منشا آن برخاستن باد موافق باشد.
@azaditoday
@azaditoday
✍سهند ایرانمهر
دیدم که بسیاری برای فاشگویی‌های امروز دکتر پزشکیان در مجلس که به منزله هماهنگی‌ها و تضمین مهر تایید بر وزرای پیشنهادی بود به شعف آمده‌اند.
اگرچه هنوز برای خود من مسجل نشده است که این باد موافق با «رییس الوزراء» تا کی می‌وزد و یا نفس‌قدس که این بار مدد فرموده، برای تغییر است یا تثبیت اما طبیعی است که بسیاری از همراهانش به شیرینی آنچه «اکنون» اتفاق می‌افتد فکر می‌کنند و نه به فردا.
با این حال اگر مجلس «خانه ملت» باشد، نماینده شدن امکانی برای هرکسی که پروسه سیاست را آزاد و طبیعی و به رای مردم طی کرده باشد، رییس جمهور، رییس‌جمهور باشد و سیاست نتیجه مشارکت، حق انتخاب و محصول تنوع جامعه، آنگاه رای آوردن یا نیاوردن فلان نماینده یا فلان کاندیدای ریاست جمهوری و تصویب یا عدم تصویب فلان قانون، جملگی فرع قضیه است چون اصل قضیه رخ داده است. در غیر این صورت اگرچه ممکن است ماجرا برای عده‌ای از بازیگران مجوزدار سیاست، شیرین باشد اما «مستعجل» و شادی آنان برای فرع قضیه است.
چپ و راست مصطلح با تمام ملحقات جدید و قدیمش در سپهر سیاسی ایران بعد از انقلاب، بارها همراهی اینگونه‌ی بخت و اقبال را تجربه کرده اما از آن درسی نیاموخته است. سخن در این‌باره درازدامن اما این نیز راست است که عالم واقعیت نمی‌تواند فهرست آرزوها را جایگزین برنامه عملی و تدریجی کند.
سیاست، تقلایی در تلاطم امواج متغیر و فرصت های محدود است اما خردمند لااقل می‌تواند موقع مواجهه با واقعیت و لذت بردن از روز خوب خود به روزهای بعد و نسبتی که میان این ترکیب و مطالبات مردم برقرار خواهد شد نیز بیاندیشد زیرا توافقی که امروز کام دولت را شیرین کرد وقتی به وفاق تبدیل می‌شود که کام ملت را هم شیرین کند ولو منشا آن برخاستن باد موافق باشد.
@azaditoday
@azaditoday