چرا بشر دوست داشته است که نام نیک از او بر جای ماند؟
بعد از مرگ برای او چه فرق می‌کند که از او به نیکی یاد کنند یا بدی و یا اصلا یاد نکنند؟
این نیز بسته به زندگی است.
همه چیز برای زندگی خواسته می‌شود.
نام نیک یکی برای آن است که برای بازماندگان نتیجه مطلوب داشته باشد و دیگر آنکه در هنگام زنده بودن بیندیشد که بعد از مرگ از او یادگاری بر جای خواهد ماند و از او به خوبی یاد خواهند کرد و این مایه تسلی خاطر می‌شود.
سرمایه‌گذاری‌ای است برای بعد از مرگ که در زمان زندگی از آن بهره گرفته می‌شود.
این است که کسانی برای حفظ نام از جان نیز گذشته‌اند. نمونه‌اش بهرام پسر گودرز و پیران در شاهنامه‌اند. آنان گفته‌اند: مرا نام باید که تن مرگ
راست ...
نام نیک بعد از مرگ تصور می‌رفته که زندگی را پشتوانه‌ای می‌تواند بود.
یکی از جهت آنکه فرزندان و بستگان از آن بهره خواهند گرفت دیگر آنکه نوعی تعین
بعد از مرگ است برای دلخوشی زمان زندگی.
سعدی می‌گوید:
نام نیکو گر بماند ز آدمی به کز او ماند سرای زرنگار
و فردوسی از اینکه شاهنامه را می‌سراید امیدوار است
که نام بلند از او بر جای ماند، می‌گوید:
یکی سایه داری بماند ز من ...
یا
هر آنکس که دارد هش و رای و دین
پس از مرگ بر من کند آفرین
نام نیک نوعی ادامه زندگی دانسته می‌شده.
فراموش نکنیم که بشر به خیال دلخوش بوده
شهرزاد قصه‌گو، صص ۱۲۰- ۱۲۱.
دکتر اسلامی ندوشن
@andisheh_naab12
بعد از مرگ برای او چه فرق می‌کند که از او به نیکی یاد کنند یا بدی و یا اصلا یاد نکنند؟
این نیز بسته به زندگی است.
همه چیز برای زندگی خواسته می‌شود.
نام نیک یکی برای آن است که برای بازماندگان نتیجه مطلوب داشته باشد و دیگر آنکه در هنگام زنده بودن بیندیشد که بعد از مرگ از او یادگاری بر جای خواهد ماند و از او به خوبی یاد خواهند کرد و این مایه تسلی خاطر می‌شود.
سرمایه‌گذاری‌ای است برای بعد از مرگ که در زمان زندگی از آن بهره گرفته می‌شود.
این است که کسانی برای حفظ نام از جان نیز گذشته‌اند. نمونه‌اش بهرام پسر گودرز و پیران در شاهنامه‌اند. آنان گفته‌اند: مرا نام باید که تن مرگ
راست ...
نام نیک بعد از مرگ تصور می‌رفته که زندگی را پشتوانه‌ای می‌تواند بود.
یکی از جهت آنکه فرزندان و بستگان از آن بهره خواهند گرفت دیگر آنکه نوعی تعین
بعد از مرگ است برای دلخوشی زمان زندگی.
سعدی می‌گوید:
نام نیکو گر بماند ز آدمی به کز او ماند سرای زرنگار
و فردوسی از اینکه شاهنامه را می‌سراید امیدوار است
که نام بلند از او بر جای ماند، می‌گوید:
یکی سایه داری بماند ز من ...
یا
هر آنکس که دارد هش و رای و دین
پس از مرگ بر من کند آفرین
نام نیک نوعی ادامه زندگی دانسته می‌شده.
فراموش نکنیم که بشر به خیال دلخوش بوده
شهرزاد قصه‌گو، صص ۱۲۰- ۱۲۱.
دکتر اسلامی ندوشن
@andisheh_naab12