این هزارمین پست من در این کانال است. بهانه‌ای برای سپاسگزاری از کسانی که در این سال‌ها اینجا پرسه زده‌اند. این چند خط را پس تقدیم میکنم به همراهانم در این سال‌ها.
بگذارید که با فاش این راز شروع کنم که همیشه آرزویم این بوده که خوانده شوم و شما آرزوی من را در این سال‌ها برآورده کرده‌‌اید پس کاش روزگار آرزوها‌یتان را برآورده کند. بعد اینکه من می‌نویسم که حال خودم و شمایی که می‌خوانید اگر خوب نیست خوب و اگر خوب است بهتر شود. یک جور تسکین و ترمیم. آرزوی دومم این است که به این مقصود و منظور رسیده باشم. و حرف آخر اینکه آنچه نوشته‌ام انعکاس حال همان لحظات نوشتن است، انعکاس فکر و حال و فهم و درک من از پیرامونم، و اینها همه در تغییر و تغیر و دستخوش بالا و پایین و اسیر تناقضات دل که به تعبیر مولانا گه مقیم عشق باشد، گه ز عشق آواره‌ای. پس بی‌ثباتی و نوسان بخشی از انسان بودن است. آرزوی آخرم همین است. انسان بودن را بفهمیم و قدر بشناسیم که شاید آخرین سنگر ما در مقابل پوچی باشد❤️.
بگذارید که با فاش این راز شروع کنم که همیشه آرزویم این بوده که خوانده شوم و شما آرزوی من را در این سال‌ها برآورده کرده‌‌اید پس کاش روزگار آرزوها‌یتان را برآورده کند. بعد اینکه من می‌نویسم که حال خودم و شمایی که می‌خوانید اگر خوب نیست خوب و اگر خوب است بهتر شود. یک جور تسکین و ترمیم. آرزوی دومم این است که به این مقصود و منظور رسیده باشم. و حرف آخر اینکه آنچه نوشته‌ام انعکاس حال همان لحظات نوشتن است، انعکاس فکر و حال و فهم و درک من از پیرامونم، و اینها همه در تغییر و تغیر و دستخوش بالا و پایین و اسیر تناقضات دل که به تعبیر مولانا گه مقیم عشق باشد، گه ز عشق آواره‌ای. پس بی‌ثباتی و نوسان بخشی از انسان بودن است. آرزوی آخرم همین است. انسان بودن را بفهمیم و قدر بشناسیم که شاید آخرین سنگر ما در مقابل پوچی باشد❤️.