غزل: پیر محمد کاروان
کټ کټ سره خاندو مونږه دواړه ماشومان یو
ژوند مې له غچۍ ګوتې نیولی دی روان یو
مینې یو په تار تړلي، موسکه راته کېږي
شنې او سرې وزرې د یوه ګوډي پَران یو
راشه راته کېنه، د رڼو اوبو پر غاړه
چغ چغار مو واوره په شنو ونو کې مارغان یو
ښکلي مو لېدلي د ګلونو دي خوبونه
غلي را ویښ شوي د بلبلو په اذان یو
پرخې پرخې راغلو په داغ داغ کې یې دمه شوو
واه د خړې دښتې پر غاټولو باندې ګران یو
نن یې نازوو ځکه چې ښکلي مېلمانه دي
هو کنه! سبا به د دې ټولو په ارمان یو
لوی واړه ته، لویه سلامي کوو کاروانه
جار یو له مېږي مېږي او جار له سلیمان یو
د ګلبڼ زمزمې. (247)
کټ کټ سره خاندو مونږه دواړه ماشومان یو
ژوند مې له غچۍ ګوتې نیولی دی روان یو
مینې یو په تار تړلي، موسکه راته کېږي
شنې او سرې وزرې د یوه ګوډي پَران یو
راشه راته کېنه، د رڼو اوبو پر غاړه
چغ چغار مو واوره په شنو ونو کې مارغان یو
ښکلي مو لېدلي د ګلونو دي خوبونه
غلي را ویښ شوي د بلبلو په اذان یو
پرخې پرخې راغلو په داغ داغ کې یې دمه شوو
واه د خړې دښتې پر غاټولو باندې ګران یو
نن یې نازوو ځکه چې ښکلي مېلمانه دي
هو کنه! سبا به د دې ټولو په ارمان یو
لوی واړه ته، لویه سلامي کوو کاروانه
جار یو له مېږي مېږي او جار له سلیمان یو
د ګلبڼ زمزمې. (247)