نامه محبوبه رضایی از زندان اوین برای جان‌باختن ابول کورکور

«بماند ز ما نام تا رستخیز / به پیروزی دشمن اندر گریز
سرو ایستاده می‌میرد
دو سال از خیزش ملی ۱۴۰۱ گذشته است و در این مدت، فرزندان کوروش در ایذه، با ایستادگی و جانفشانی، راه آزادی و مبارزه با استبداد را ادامه داده‌اند.
امروز اما خبری شنیدم که قلبم را به درد آورد: پسر دلیر ایذه، ابول کورکور، همچون آرش کمانگیر، جان خود را در کمان نهاد و با خون خویش، قیام ایذه را زنده نگه داشت. او با این فداکاری، درسی از شجاعت و از خودگذشتگی به خواب‌زدگان آموخت.
اکنون، در این بزنگاه حساس، وظیفه‌ی دیگر فرزندان ایران است که در کنار مردم ایذه استوار بمانند تا شعله‌های این خشم نهفته در زیر خاکستر، خاموش نشود.
ایذه را نتها نگذارم.
خداحافظ ایران»

محبوبه‌رضائی
زندان اوین
یکشنبه ۱۱ اسفند ۱۴۰۳

#بیانیه #محبوبه_رضایی #ابول_کورکور #ایذه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech