قانون «حجاب و عفاف» که اخیراً در ایران به تصویب رسیده است، نقض آشکار حقوق بنیادین زنان و مصداقی از آپارتاید جنسیتی است. این قانون که پوشش اجباری را بر زنان تحمیل می‌کند، ابزار جدیدی برای سرکوب سیستماتیک آزادی‌های فردی و اجتماعی در جمهوری اسلامی ایران است. با استناد به اسناد بین‌المللی حقوق بشر و تعهدات بین‌المللی ایران، این سیاست نقض صریح اصول عدالت، برابری و حقوق زنان است و باید در سطح جهانی مورد محکومیت قرار گیرد.
این قانون:
زنان را به عنوان هدف سرکوب حکومتی قرار می‌دهد و آزادی‌های فردی آنان را با تهدید، جریمه و مجازات محدود می‌کند.
محدودیت‌هایی فراتر از حقوق و آزادی‌های دیگر شهروندان برای زنان تعریف می‌کند و آنان را به عنوان ابزار کنترل ایدئولوژیک حکومت به کار می‌گیرد.
رفتار نابرابر جنسیتی را قانونی می‌کند و زنان را از حق تصمیم‌گیری درباره بدن خود محروم می‌سازد.
آپارتاید جنسیتی در ایران با سیاست‌های سرکوبگرانه، از جمله ایجاد محدودیت‌های آموزشی، شغلی و اجتماعی برای زنان، سال‌هاست که در جریان است. قانون حجاب و عفاف، تنها جلوه دیگری از این رویکرد است که باید به‌طور جدی در سطح بین‌المللی به چالش کشیده شود.
قانون حجاب و عفاف، که از سوی جمهوری اسلامی ایران تصویب و به‌زودی اجرا خواهد شد، نه تنها نشانه‌ای از سیاست‌های سرکوبگرانه علیه زنان، بلکه ابزاری برای محدود کردن آزادی‌های فردی و تضعیف انسجام اجتماعی است. این قانون با جرم‌انگاری بی‌حجابی، جریمه‌های سنگین نقدی، و حتی تهدید به حبس برای کودکان، به وضوح نمایانگر اولویت‌های غیرواقع‌بینانه و ناکارآمد حاکمیتی است که به جای پرداختن به مسائل اساسی کشور، به سرکوب حقوق اولیه شهروندان روی آورده است
قانون «حجاب و عفاف» که بر مبنای اجبار و سرکوب تدوین شده، بیش از هر چیز ابزار ایجاد شکاف و تقابل میان مردم و تخریب سرمایه‌های اجتماعی ایران است
این قانون نه تنها با اصول حقوق بشر و آزادی‌های فردی در تضاد است، بلکه پیامدهای اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی زیانباری برای جامعه ایران به همراه دارد.
طرح از فرگل قدیمی
fargol_ghadimi
#هنر_اعتراض #کارتون #نه_به_پوشش_اجباری #نه_به_پوشش_اجباری #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
این قانون:
زنان را به عنوان هدف سرکوب حکومتی قرار می‌دهد و آزادی‌های فردی آنان را با تهدید، جریمه و مجازات محدود می‌کند.
محدودیت‌هایی فراتر از حقوق و آزادی‌های دیگر شهروندان برای زنان تعریف می‌کند و آنان را به عنوان ابزار کنترل ایدئولوژیک حکومت به کار می‌گیرد.
رفتار نابرابر جنسیتی را قانونی می‌کند و زنان را از حق تصمیم‌گیری درباره بدن خود محروم می‌سازد.
آپارتاید جنسیتی در ایران با سیاست‌های سرکوبگرانه، از جمله ایجاد محدودیت‌های آموزشی، شغلی و اجتماعی برای زنان، سال‌هاست که در جریان است. قانون حجاب و عفاف، تنها جلوه دیگری از این رویکرد است که باید به‌طور جدی در سطح بین‌المللی به چالش کشیده شود.
قانون حجاب و عفاف، که از سوی جمهوری اسلامی ایران تصویب و به‌زودی اجرا خواهد شد، نه تنها نشانه‌ای از سیاست‌های سرکوبگرانه علیه زنان، بلکه ابزاری برای محدود کردن آزادی‌های فردی و تضعیف انسجام اجتماعی است. این قانون با جرم‌انگاری بی‌حجابی، جریمه‌های سنگین نقدی، و حتی تهدید به حبس برای کودکان، به وضوح نمایانگر اولویت‌های غیرواقع‌بینانه و ناکارآمد حاکمیتی است که به جای پرداختن به مسائل اساسی کشور، به سرکوب حقوق اولیه شهروندان روی آورده است
قانون «حجاب و عفاف» که بر مبنای اجبار و سرکوب تدوین شده، بیش از هر چیز ابزار ایجاد شکاف و تقابل میان مردم و تخریب سرمایه‌های اجتماعی ایران است
این قانون نه تنها با اصول حقوق بشر و آزادی‌های فردی در تضاد است، بلکه پیامدهای اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی زیانباری برای جامعه ایران به همراه دارد.
طرح از فرگل قدیمی
fargol_ghadimi
#هنر_اعتراض #کارتون #نه_به_پوشش_اجباری #نه_به_پوشش_اجباری #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech