در نوشته‌های قبلی می‌نوشتم “قهرمان” رحیم قمیشی تا سوزنی بزنم بر تن بی‌حس کسانی که به نا‌حق پدرم را بردند و نوشته بودند “متهم” رحیم قمیشی.
اما دوستانش پیام دادند و گفتند قهرمان به رحیم نمی‌آید. راست می‌گویند. او رحیم است، عمو رحیم قمیشی.
همین کافیست تا بفهمند چه کسی را گرفته‌اند. اگر بخواهند بفهمند!

دو روز پیش، تماس گرفت و بلافاصله پرسید اذیتتان که نکردند؟ ما نگذاشتیم ادامه دهد.
مادرم گفت: مردم شرمنده‌مان کردند.
عاطفه گفت: بابا اینقدر هوامون رو دارن که نیای بیرون به نفعته، چجوری می‌خوای محبت مردم رو جواب بدی و خندید.
من گفتم: جرئت ندارند اذیت‌مون کنن.

به قول عمو ناصر دانشفر، "آقا رحیم" باران میخواستی، سیل شد.

روز به روز ما بیشتر عمو رحیم را می‌شناسیم. می‌گفت مثل وقتی که اسیر بودم و “ایمان” داشتم که آزاد می‌شوم و بر می‌گردم ایران، حالا هم “ایمان” دارم که این حرکت به بهترین شکل ممکن جواب خواهد داد.
راست می‌گفت
ایمانش تکثیر شد
نماد ایمانش شد گل نرگس
و چه قشنگ
و چه زیبا باران زد و زمین غرق در عطر گل نرگس شد.

✍🏻محمد قمیشی
فرزند رحیم قمیشی
@MostafaTajzadeh