هنگامی که اشتیاق به راضی کردن یا گرایش به جوش و خروش و خشمگین شدن ناکام می ماند - برای نمونه، هنگامی که فرد با وجود میل شدید، ساکت می ماند - درد نهفته به آگاهی می آید. این تجربه به اندازه ای ناراحت کننده است که بی درنگ به حرکت های خشونت بار یا مهر طلبانه می انجامد. سرانجام، پیامدهای رفتارهای خشونت بار و مهرطلبانه چنان درد شدیدی را به وجود می آورد که دردناک تر از دردی ست که دلیل و سرچشمه این رفتار بوده و در چنین شرایطی، نیاز به کشف ریشه های راضی کردن و پرخاشگری آشکار می شود.
اگر این ریشه ها در طی زندگی فرد کشف نشوند، او با همین الگوهای رفتاری می میرد و شخصیت دیگری با همان الگوها آشکار میشود تا فرایند کشف را ادامه دهد و ریشه را درمان کند.
به بیانی دیگر، درمانِ نیاز به راضی کردن دیگران با خشونت کنترل ناپذیر، کاری مقدس است. این کار بخشی از رسالت شما در این زندگی ست و پیش از آن که بتوانید هدیه هایی را که روحتان مشتاق دهش آنهاست، بدهید - که آن هم بخشی از رسالت شماست - باید این درمان را به انجام برسانید. هنگامی که کسی در برابر تمنای راضی کردن دیگران یا خشمگین شدن ایستادگی میکند، در راه معنوی گام نهاده است. او فرایندی را آغاز میکند که به یک شخصیت قدرتمند حقیقی، شخصیتی که با جان خود هماهنگ است، می انجامد.


گری زوکاو
قدرت حقیقی
ص 179