متولدین این سال‌ها،کاملا واقعی است:
۱۳۳۰_ ۱۳۳۱_ ۱۳۳۲_ ۱۳۳۳_ ۱۳۳۴
۱۳۳۵_۱۳۳۶_۱۳۳۷_۱۳۳۸ _ ۱۳۳۹
۱۳۴۰ _ ۱۳۴۱ _ ۱۳۴۲ _ ۱۳۴۳ _ ۱۳۴۴ ۱۳۴۵ _ ۱۳۴۶ _ ۱۳۴۷ _ ۱۳۴۸ _ ۱۳۴۹
۱۳۵۰ _ ۱۳۵۱ _ ۱۳۵۲ _ ۱۳۵۳ _ ۱۳۵۴
۱۳۵۵ _۱۳۵۵ _ ۱۳۵۶ _ ۱۳۵۷ _ ۱۳۵۸
۱۳۵۹ _ ۱۳۶۰ _ ۱۳۶۱ _ ۱۳۶۲ _ ۱۳۶۳
۱۳۶۴ _ ۱۳۶۵ _ ۱۳۶۶_ ۱۳۶۷
مسن‌ترین شما ۷۳ سال و کوچکترین شما۳۵ سال دارد.
می‌دونید ما کی هستیم..؟
ما نسلی هستیم که..
بزرگ و تربیت شدیم که پدر بعد از ناهار،
ساعتی برای چرت زدن دارد...
در نتیجه هیچکدام از ما جرأت نمی‌کردیم در خانه با صدای بلند صحبت کنیم.
ساعت دیدن تلويزيون ۶ بعد از ظهر بود، بعد هم كارتون تام و جری..
بعد سريال و اخبار و بعد هم ساعت ۱۰ خواب،
آخرین وقت بیدار ماندن ساعت ۱۰ بود.
ما نسلی هستیم که..
به خاطر چوب معلم از نظر روانی فرو نمی‌ریختیم،
از نظر وضعیت خانوادگی دچار بحران نمی‌شدیم،
ما در وقت مسافرت‌ها با پرستار بچه تربیت نشدیم و دلمان جز به مادرانمان به کسی دیگری دلبسته نبود..
ما نسلی هستیم که..
با موبایل وارد مدارس‌مان نشدیم و از حجم برنامه‌های درسی مدرسه،حجم کیف مدرسه و فراوانی تکالیف گلایه نمی‌کردیم.
ما نسلی هستیم که..
پدر و مادرمان به ما درس یاد نمی‌دادند و تکالیف‌مان را برایمان نمی‌نوشتند،
بدون کلاس خصوصی برای همه دروس یا کلاس تقویتی قبول می‌شدیم،
درس ها فقط برای ۳ ماده درسی عربی، انگلیسی و ریاضی بود.
بدون قول و قرار و جوایز خانواده برای قبولی و آوردن رتبه،
درس می‌خواندیم.
ما نسلی هستیم که..
برای حل جدول کلمات متقاطع، شناخت صاحب تصویر و بیرون آمدن درست از مسیر مارپیچ،
سخت تلاش می‌کرد.
ما نسلی هستیم که..
با خوشحالی برای هواپیما دست تکان می‌داد..
با قیافه به کاپیتان سلام می‌کرد.همدیگر را برای سالم به خانه رسیدن در کوچه های قدیمی و تاریک بدرقه می‌کردیم.
نه از اتفاقات غافلگیرانه کوچه ترسی داشتیم،
نه دزد و جانی و خائن به وطن سد راهمان می‌شد.ما نسلی هستیم که..
زندگی روزمره‌مان خیلی اتوماتیک‌وار رخ می داد.
نظم و ترتیب در صف صبحگاهی می‌ایستادیم و با تمام انرژی سرود ملی را می‌خواندیم..
سرِ شب روی پشت بام‌ها می‌خوابیدیم..زیاد حرف می‌زدیم..
زیاد قصه می‌گفتیم..
خیلی می‌خندیدیم..
با شادی به آسمان نگاه می‌کردیم..
ما با هم صحبت می‌کردیم ولی در مورد هم صحبت نمی‌کردیم.
ما نسلی هستیم که..
در درون خود هیبت و وقاری برای پدر و مادرمان احساس می‌کردیم،
معلم و خانواده هیبتی داشتند و حتی به هفت همسایه آنطرف‌تر احترام می‌گذاشتیم.پول توجیبی؛
رازها و لقمه‌ی غذای‌مان را با دوست خود تقسیم می‌کردیم.
تقدیم به کسانی که آن لحظات زیبا را زندگی کردند..
رحمت و مغفرت برای نسلی که ما را بزرگ کردند..
نسلی که با فرهنگ، اخلاق و ادب، رشد و زندگی کرده بود.
یاد آن روزهای پاک و ناب بخیر.
https://t.me/gsbga_yas
@khateratekhaneyepedari
《گلسرخ و گل یاس🌺🍃 》
۱۳۳۰_ ۱۳۳۱_ ۱۳۳۲_ ۱۳۳۳_ ۱۳۳۴
۱۳۳۵_۱۳۳۶_۱۳۳۷_۱۳۳۸ _ ۱۳۳۹
۱۳۴۰ _ ۱۳۴۱ _ ۱۳۴۲ _ ۱۳۴۳ _ ۱۳۴۴ ۱۳۴۵ _ ۱۳۴۶ _ ۱۳۴۷ _ ۱۳۴۸ _ ۱۳۴۹
۱۳۵۰ _ ۱۳۵۱ _ ۱۳۵۲ _ ۱۳۵۳ _ ۱۳۵۴
۱۳۵۵ _۱۳۵۵ _ ۱۳۵۶ _ ۱۳۵۷ _ ۱۳۵۸
۱۳۵۹ _ ۱۳۶۰ _ ۱۳۶۱ _ ۱۳۶۲ _ ۱۳۶۳
۱۳۶۴ _ ۱۳۶۵ _ ۱۳۶۶_ ۱۳۶۷
مسن‌ترین شما ۷۳ سال و کوچکترین شما۳۵ سال دارد.
می‌دونید ما کی هستیم..؟
ما نسلی هستیم که..
بزرگ و تربیت شدیم که پدر بعد از ناهار،
ساعتی برای چرت زدن دارد...
در نتیجه هیچکدام از ما جرأت نمی‌کردیم در خانه با صدای بلند صحبت کنیم.
ساعت دیدن تلويزيون ۶ بعد از ظهر بود، بعد هم كارتون تام و جری..
بعد سريال و اخبار و بعد هم ساعت ۱۰ خواب،
آخرین وقت بیدار ماندن ساعت ۱۰ بود.
ما نسلی هستیم که..
به خاطر چوب معلم از نظر روانی فرو نمی‌ریختیم،
از نظر وضعیت خانوادگی دچار بحران نمی‌شدیم،
ما در وقت مسافرت‌ها با پرستار بچه تربیت نشدیم و دلمان جز به مادرانمان به کسی دیگری دلبسته نبود..
ما نسلی هستیم که..
با موبایل وارد مدارس‌مان نشدیم و از حجم برنامه‌های درسی مدرسه،حجم کیف مدرسه و فراوانی تکالیف گلایه نمی‌کردیم.
ما نسلی هستیم که..
پدر و مادرمان به ما درس یاد نمی‌دادند و تکالیف‌مان را برایمان نمی‌نوشتند،
بدون کلاس خصوصی برای همه دروس یا کلاس تقویتی قبول می‌شدیم،
درس ها فقط برای ۳ ماده درسی عربی، انگلیسی و ریاضی بود.
بدون قول و قرار و جوایز خانواده برای قبولی و آوردن رتبه،
درس می‌خواندیم.
ما نسلی هستیم که..
برای حل جدول کلمات متقاطع، شناخت صاحب تصویر و بیرون آمدن درست از مسیر مارپیچ،
سخت تلاش می‌کرد.
ما نسلی هستیم که..
با خوشحالی برای هواپیما دست تکان می‌داد..
با قیافه به کاپیتان سلام می‌کرد.همدیگر را برای سالم به خانه رسیدن در کوچه های قدیمی و تاریک بدرقه می‌کردیم.
نه از اتفاقات غافلگیرانه کوچه ترسی داشتیم،
نه دزد و جانی و خائن به وطن سد راهمان می‌شد.ما نسلی هستیم که..
زندگی روزمره‌مان خیلی اتوماتیک‌وار رخ می داد.
نظم و ترتیب در صف صبحگاهی می‌ایستادیم و با تمام انرژی سرود ملی را می‌خواندیم..
سرِ شب روی پشت بام‌ها می‌خوابیدیم..زیاد حرف می‌زدیم..
زیاد قصه می‌گفتیم..
خیلی می‌خندیدیم..
با شادی به آسمان نگاه می‌کردیم..
ما با هم صحبت می‌کردیم ولی در مورد هم صحبت نمی‌کردیم.
ما نسلی هستیم که..
در درون خود هیبت و وقاری برای پدر و مادرمان احساس می‌کردیم،
معلم و خانواده هیبتی داشتند و حتی به هفت همسایه آنطرف‌تر احترام می‌گذاشتیم.پول توجیبی؛
رازها و لقمه‌ی غذای‌مان را با دوست خود تقسیم می‌کردیم.
تقدیم به کسانی که آن لحظات زیبا را زندگی کردند..
رحمت و مغفرت برای نسلی که ما را بزرگ کردند..
نسلی که با فرهنگ، اخلاق و ادب، رشد و زندگی کرده بود.
یاد آن روزهای پاک و ناب بخیر.
https://t.me/gsbga_yas
@khateratekhaneyepedari
《گلسرخ و گل یاس🌺🍃 》