#درست_خوانی

🔺شمع
(متن کامل قصیده، در گنجور)

ای نهاده بر میانِ فرق، جانِ خویشتن!
جسمِ ما، زنده به جان و جانِ تو، زنده به تن

پیرهن در زیرِ تن‌ پوشیّ و پوشد هر کسی،
پیرهن بر تن، تو تن پوشی همی بر پیرهن

بشکفی بی نوبهار و پژمری بی‌مهرگان
بگریی بی‌دیدگان و باز خندی بی‌دهن

تو مرا مانیّ و من هم مر ترا مانم همی
دشمن خویشیم هر دو دوستدار انجمن

خویشتن سوزیم هر دو، بر مراد دوستان
دوستان در راحتند از ما و ما اندر حزن

هر دو گریانیم و هر دو زرد و هر دو در گداز
هر دو سوزانیم و هر دو فرد و هر دو ممتحن

آنچه من در دل نهادم، بر سرت بینم همی
وانچه تو بر سر نهادی در دلم دارد وطن

رازدار من تویی، همواره یار من تویی
غمگسار من تویی من زان تو، تو زان من

روی تو چون شنبلید نوشکفته بامداد
وان من چون شنبلید پژمریده در چمن

تو همی‌تابیّ و من بر تو همی‌خوانم به مهر،
هر شبی تا روز دیوان ابوالقاسم حسن
#منوچهری دامغانی

📚هزار سال شعر فارسی، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، ۱۳۷۶

#آموزشی
#شیوا_خوانی

۲۱ اسفند ۱۴۰۰
@Gaahgoft