به نظرم خلقت انسان دارای چند باگ و نقص اساسی است و جا دارد که در آپدیت‌های بعدی توسط شرکت سازنده‌اش رفع شود. رفع این نقص‌ها و البته در کنارش اضافه‌شدن یک‌سری آپشن‌ها هم می‌تواند کمی و فقط کمی زندگی را از این حالت شخماتیک دربیاورد. مثلا این‌که انسان‌ها دکمه‌ی میوت داشته باشند و هروقت خواستیم بزنیم و دیگه صدایشان را نشنویم. یا این‌که هرکسی متناسب با جایگاهش در طول روز حق استفاده از تعداد کلمات معینی را داشته باشد و بیش‌تر از اون دیگر صدایش قطع شود. حذف یا تقلیل خواب شبانگاهی به یکی دو ساعت هم می‌تواند تغییر خوب بعدی باشد؛ خود زندگی چی هست که حالا یک سومش هم به خواب بگذرد. یک آپشن مناسب دیگر هم می‌تواند حذف درد و رنج و بیماری باشد. انصافا چهل پنجاه سال عمر به خودی خود آن‌قدری کوتاه و رنج‌آور است که لازم نباشد درد و رنج دیگری هم بهش اضافه شود. یک‌سری باگ‌های زیرشکمی و هورمونی هم هست که ترجیح می‌دهم واردش نشوم و در موردشان چیزی نگویم. خلاصه که تا تبدیل به یک موجود قابل قبول خیلی راه داریم، خیلی.