بیمار یک مرد پنجاه ساله که با شکایت درد قفسه‌ی سینه آمده بود. توی نوارش یک چسه قطعه‌ی ST الویت¹ شده بود اما نه آن‌قدری که بشود راحت بهش مارک استمی² زد. برای همین رزیدنت سال سه رفت و از اتند اورژانس تعیین تکلیف کند. اتند نوار را استمی خواند و بیمار هم کاندید پرایمری‌³ شد. وقتی داشتم از بیمار رضایت کت می‌گرفتم بهش فهماندم قضیه چی است و قرار است برایش آنژیو انجام شود و احتمالا فنر بگذارند. بیمار تا این را شنید بغض کرد، چشم‌هایش قرمز شد و اشکش سرازیر شد. راستش من هیچ‌وقت گریه‌ی یک مرد را از نزدیک ندیده بودم و جا خوردم و واقعا دلم برایش سوخت. برای همین بهش دروغ گفتم که البته این آنژیو تشخیصی است و قرار نیست توی این مرحله برایت فنری گذاشته شود. فعلا فقط می‌بینند آن تو چه خبر است، شاید اصلا نیازی به فنر نباشد. البته که این عدم نیاز به فنر را از خودم نپراندم. درد کاملا آتیپیک بود، سن طرف زیاد نبود، ریسک فاکتور خاصی هم نداشت و واقعا به نظرم الویشنش هم به‌قدری نبود که بهش مارک استمی زد. خلاصه که گریه بیمار را بند آوردم و با چندتا شوخی و یک لبخند کم‌رمق فرستادیمش کت. قبلش اما کد پرونده‌ی بیمار را برداشتم که فردایش ببینم نتیجه‌ی آنژیو چی شده. روز بعد چک کردم و دیدم نکا⁴ از آب درآمده بود. خوشحال شدم. بعد از مدت‌های طولانی خوشحال شدم. بعد از مدت‌های خیلی خیلی طولانی خوشحال شدم.

کلمات و ترکیبات تازه:
۱. بالارفتن قطعه‌ی ST در نوار قلب از نشانه‌های تشخیصی سکته قلبی است.
۲. ترکیب سرواژه‌ی ST Elevation Myocardial Infarction است و همان سکته‌ی قلبی خودمان است.
۳. مخفف Primary PCI است. مفهوم ساده‌اش هم این است که فوری و اورژانسی ببر کتلب و آنژیو کن!
۴. سرواژه‌ی عبارت Normal Epicardial Coronary Artery در آنژیوگرافی و به معنای طبیعی بودن رگ است.