تازگی به کسب مهارت و شغل دوم در دوران دانش‌جویی توصیه می‌شه. رشته‌ی من طوریه که دانش‌جو از همون ترم‌های اول می‌تونه مشغول به کار بشه یا مهارت کسب کنه. اصولاً توی رشته‌ی من، کسب مهارت‌های مختلف، یک بایده. اکثر دانش‌جوهای من هم یا توی دفتر خدمات مسافرتی کار می‌کنن، یا هتل یا رستوران. اون‌قدر هم سخت‌گیر و از یک طرف بوم افتاده نیستم که بگم یا درس یا کار، یا صفر یا صد.
ولی اولویت‌گذاری مهمه. اگه منِ دانش‌جو با ۲۰ واحد در ترم و حداقل سه روز در هفته کلاس بخوام درس و کار رو با هم پیش ببرم، و ظرفیت مالتی‌تسک بودن نداشته باشم، اولویت‌گذاری ندونم چیه، احتمالاً دوتاش رو ناقص پیش می‌برم. بالاخره یا از درس جا می‌مونم یا از کار. سر کار، استرس درس هست و سر درس، استرس کار. مثلاً دانشجوئه سر دوتا کار میره و سر کلاس نمیاد، تکالیف رو انجام نمیده، مشارکت نداره. خب استاد هم نمی‌تونه بهش نمره‌ی بالا بده در حالی‌که ازش انتظار می‌ره و در نهایت، می‌شه استاد بَده. از طرفی، چجوری اعتراض اونی رو که منظم سرکلاس میاد جمع‌وجور کنه؟

چرا این‌ها رو نوشتم؟ که بگم اسیر ترندها نشید یکهو. کلاً هرچیزی رو دیدید و شنیدید، دودوتا چهارتا کنید. ببینید ظرفیت‌ خودتون چه شکلیه. فرصت کار پیش اومد، استقبال کنید و با برنامه‌ی درسی هماهنگ‌ بشید. اگه کار حضوری براتون مشکل‌ساز می‌شه، غیرحضوری‌شو پیش ببرید. کاری که خودم کردم و می‌کنم. مهارت‌هاتون رو کسب کنید، درس‌تون رو بخونید، ولی یادتون نره اولویت‌گذاری کنید. یک‌عالمه هندونه برداشتن آدم رو سوپرمن/وومن نمی‌کنه. کارِ درست رو درست پیش ببرید.

@Danshjuyar | سهم من از جهان