یه زمانی موزیک فیلمها جوری ساخته میشدن که روح‌ بیننده رو‌ به تسخیر خودشون در بیارن. بعد از اون‌ دیگه تاثیر موسیقی همینطور کم‌ و کمتر شد و جاش رو به ویژوال افکت و جلوه های تصویری داد. فیلمها عظیم و‌ باشکوهند، اما به ندرت میتونن احساس مخاطب رو‌ درگیر کنن،

افلاطون ۲۳۰۰ سال پیش معتقد بود «هنر» قدرت تحریک‌ احساسات و‌ توانایی تاثیرگذاری بر روح و روان مخاطبه. در واقع از دید فلاسفه‌ای مثل افلاطون، کانت و‌ دیوید هیوم، یک‌ اثر‌ هر چقدر هم عظیم، پرخرج و باشکوه باشه، اگر نتونه احساس عمیقی رو در مخاطب خودش برانگیخته کنه، دیگه هنر نخواهد بود.

@Danshjuyar | رشنالیست