اگر بخواهیم آنتروپوسن را خاستگاه بی‌اعتبار شدن همه‌ی ارزش‌ها بدانیم، باید آن را از دریچه‌ی نیچه تحلیل کنیم: وظیفه‌ی اساسی همه‌ی دانش‌های عقلانی در عصر آنتروپوسن، بازتعریف و بازنگری در همه‌ی ارزش‌هاست، آن هم در دورانی که روح عقلانی با پرسش از خود، به اوج نیهیلیسم می‌رسد. (...) این روند در واقع، مدت‌ها پیش از ظهور آنتروپوسن یا سرمایه‌داری آغاز شده بود و از ماهیتِ داروشناختیِ خودِ تفکر (pharmacological condition of thinking) سرچشمه می‌گیرد. با این حال امروز هیچ راه گریزی از این چالش نیست؛ چالشی که همان نیهیلیسم است.

◄ قطعه‌ای از نِگ‌آنتروپوسن، برنارد استيگلر

@CineManiaa | سینمانیا