نیروی حیات تنها از طریق تجاوز [تعدی] است که می‌بالد (...) پس اگر امکان‌های تجاوز خنثی شوند ــ‌‍‌نه صرفاً به‌واسطه‌ی سرکوب، که از طریق نیهیلیسمِ بی‌شرمی که امر اروتیک را خوار و خفیف می‌دارد‌ــ آنگاه این نیروی حیات باید شکل‌های بیگانه‌تری به خود بگیرد. (...) وقتی این خطر وجود دارد که دیگر چیزی خیلی بیگانه نباشد و همه‌چیز از پیش شناخته شود، آنگاه امر مقدس [در پوششِ] بیگانه، شروع می‌کند به اِغوای شَهَوانی. پس از آن است که ابژه‌ی میلِ اروتیک مجبور می‌شود تا شکل‌های افراطی‌تری از بیگانگی را بپذیرد، تا اینکه در نهایت چیز تبدیل شود به بیگانه.

◄ قطعه‌ای از فلسفه‌ی آینده، جیسون رضا جرجانی

►Photo: Andres Serrano: Piss Christ, 1987

@CineManiaa | سینمانیا