🎞تصویرهای صلاح الدین در تاریخ
منابع غربی قدیم و جدید تقریبا بر دو ویژگی صلاح الدین اجماع دارند: رواداری مذهبی در قبال غیرمسلمین، و نبوغ نظامی و سیاسی. نام و آوازه صلاح الدین در همان قرون وسطی در آثار اروپاییان پدیدار شد. والتر فون دِر فوگل‌وایده (متوفای حوالی 1230م) ـ شاعر و ادیب و نویسنده‌ی بزرگ آلمان ـ به فیلیپ سوابی ـ پادشاه وقت آلمان و دوک سواب ـ توصیه می‌کرد که شبیه صلاح الدین باشد. دانته و جووانی بوکاچو نویسندگان و ادبای بزرگ ایتالیای عصر اومانیسم نیز از صلاح الدین به بزرگی یاد می‌کردند و دانته در بخش برزخ از کمدی الهی خود، نام صلاح الدین را در ردیف فضلای غیرمسیحی آورده است. رنه گروسه مورخ فرانسوی جنگ‌های صلیبی نیز می‌نویسد:
برغم همه اینها، چهره‌ی صلاح الدین در موطنش یعنی آسیای غربی وجوهی مناقشه‌برانگیز دارد و طیف‌های مختلف قومی و مذهبی هر یک با عینک خاص خود به وی می‌نگرند: یهودیان او را می‌ستایند. صلاح الدین کسی بود که بعد از نزدیک به یک قرن ممنوعیت اسکان یهودیان در بیت‌المقدس (اورشلیم)، پس از پازپس‌گیری آن از دست فرنگیان، در سال 1190م اعلان کرد که یهودیان می‌توانند به آنجا مهاجرت کرده و جوامع جدید خود را برپا کنند. بسیاری از یهودیان فراری از اضطهاد حاکمان وقت بریتانیا و فرانسه به دستور صلاح الدین در قدس اسکان داده شدند. حاخام یهودا الحَریزی ادیب بزرگ یهودیِ معاصر صلاح الدین ـ مترجم کتاب دلالة الحائرین حاخام و فیلسوف بزرگ یهودی ابن میمون ـ در قطعه‌ای ادبی می‌گوید:
ادامه در فرسته‌ی بعد👇🏻
@AdnanFallahi
منابع غربی قدیم و جدید تقریبا بر دو ویژگی صلاح الدین اجماع دارند: رواداری مذهبی در قبال غیرمسلمین، و نبوغ نظامی و سیاسی. نام و آوازه صلاح الدین در همان قرون وسطی در آثار اروپاییان پدیدار شد. والتر فون دِر فوگل‌وایده (متوفای حوالی 1230م) ـ شاعر و ادیب و نویسنده‌ی بزرگ آلمان ـ به فیلیپ سوابی ـ پادشاه وقت آلمان و دوک سواب ـ توصیه می‌کرد که شبیه صلاح الدین باشد. دانته و جووانی بوکاچو نویسندگان و ادبای بزرگ ایتالیای عصر اومانیسم نیز از صلاح الدین به بزرگی یاد می‌کردند و دانته در بخش برزخ از کمدی الهی خود، نام صلاح الدین را در ردیف فضلای غیرمسیحی آورده است. رنه گروسه مورخ فرانسوی جنگ‌های صلیبی نیز می‌نویسد:
تاریخ باید ارزش جوانمردی این سلطان بزرگِ کُرد را بشناسد که کاملاً نقطه مقابل اتابکان تُرک خونخوار پیش از خود و ممالیک خشن پس از خود بود... انسان‌دوستی و جوانمردی او موجب شگفتی وقایع نگاران مسیحی شد... او به درخواست اسقف، پنج هزار مسیحی را بی پول آزاد کرد"[1].
برغم همه اینها، چهره‌ی صلاح الدین در موطنش یعنی آسیای غربی وجوهی مناقشه‌برانگیز دارد و طیف‌های مختلف قومی و مذهبی هر یک با عینک خاص خود به وی می‌نگرند: یهودیان او را می‌ستایند. صلاح الدین کسی بود که بعد از نزدیک به یک قرن ممنوعیت اسکان یهودیان در بیت‌المقدس (اورشلیم)، پس از پازپس‌گیری آن از دست فرنگیان، در سال 1190م اعلان کرد که یهودیان می‌توانند به آنجا مهاجرت کرده و جوامع جدید خود را برپا کنند. بسیاری از یهودیان فراری از اضطهاد حاکمان وقت بریتانیا و فرانسه به دستور صلاح الدین در قدس اسکان داده شدند. حاخام یهودا الحَریزی ادیب بزرگ یهودیِ معاصر صلاح الدین ـ مترجم کتاب دلالة الحائرین حاخام و فیلسوف بزرگ یهودی ابن میمون ـ در قطعه‌ای ادبی می‌گوید:
پس چرا وقتی که اورشلیم در دست مسیحیان بود، یهودیان اجازه‌ی اقامت در اینجا را نداشتند؟ زیرا مسیحیان می‌گفتند که ما خدایشان [مسیح] را به قتل رسانده‌ایم... و اگر مسیحیان ما را در اورشلیم به چنگ می‌‌آوردند زنده‌زنده ما را می‌خوردند... اما خداوند روح این سلطان [صلاح الدین] از تبار پسران اسماعیل را در 4950سال پس از خلقت جهان (1190م) برانگیخت و او را سرشار از حکمت و شجاعت کرد... [پس از فتح قدس] او فراخوانی را میان همه شهرها پخش کرد: اجازه دهید تمام فرزندان افراییم از... هر کجا که در آن پراکنده‌اند به آنجا [اورشلیم] برگردند[2].
ادامه در فرسته‌ی بعد👇🏻
@AdnanFallahi