#نفس_گرم
#پارت۴۰۶

از ماشین پایین اومدم و فوری صندلی ماشین رو نگاه کردم که خداروشکر کثیف نشده بود.

نفس آسوده ای کشیدم و آروم آروم به طرف خونه رفتم.

_شاهین ماشینو ببر پارکینگ!

_چشم

بی توجه به شاهان که مشغول امر و نهی و سفارش های لازم به نگهبان ها بود درِ ورودی رو باز کردم و داخل رفتم.

ساعت از دوازده شب گذشته بود و به جز چند چراغ پایه بلند چیز دیگه ای روشن نبود.

به سختی از پله ها بالا رفتم و با هر قدمی که برمیداشتم خداخدا میکردم که پله های سفید و مرمریه خونه شاهان رو به گند نکشم.

به محض ورود به اتاق نفس آسوده ای کشیدم و فورا خودم رو به سرویس رسوندم.
از اون جایی که خون ریزیم شدید شده بود دونه دونه لباسام رو در آوردم و زیر دوش آب گرم قرار گرفتم.

پلکام رو بستم و تنم رو به دست آب سپردم.
گرمیِ آب باعث رخوتم شده بود جوری که اگه میتونستم همونجا میخوابیدم.

با شستن موها و بدنم فوری از زیر دوش بیرون اومدم و حوله تن پوشم رو پوشیدم.

فکرهای مختلفی تو سرم جولان میداد؛
از دیدار امشبم با احسان و حس خوبی که ازش گرفتم تا تهدید های داریوش و دوربین هایی که تو خونه کار گذاشته بود.

اما پررنگ ترینش مربوط به شاهان بود.
به رفتار های ضد و نقیض اخیرش...
به حمایت های گاه و بی گاهش...
و البته چشمای براقش وقتی که امشب بخاطر وضعیتم خجالت زده شده بودم.

رابطه بینمون نه دوستی بود نه دشمنی...
نه عشق بود و نه نفرت..‌‌.
و من اینو نمیخواستم.

اینجوری انگار تو برزخ بودم و بین زمین و آسمون معلق...

موهامو تو حوله چپوندم و با برداشتن کت شاهان  وارد اتاق شدم.

تو حال و هوای خودم بودم که با شنیدن صدای بمش خشک شده خیرش شدم؛

_عافیت باش!

خونسرد رو تختم لم داده بود و با نگاهی خیره به سرتاپام ادامه داد:

_حالت خوبه؟
درد نداری؟