دایره مینا ـ جدید

🔵 ایران؛ هر روز «سه‌شنبه» می‌شود...

روز سه‌شنبه ۲ بهمن، اولین سالگرد کارزار موفق و گسترش‌یابنده‌ی «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» بود؛ کارزاری که زندانیان سیاسی در درون قلعه‌ی حاکمیت، بنیاد نهادند و هم‌اکنون با شرکت ۳۴ زندان و حمایت ۱۱ تشکل صنفی گسترش یافته است.
این کارزار علیه یکی از بنیادی‌ترین ستون‌ها و عوامل جنایت در سر پا نگه‌داشتن حاکمیت ملایان متمرکز شده است. کارزاری که سرمایه‌ی عمر نظام آخوندی را به چالش کشیده و با گسترش پیام ملیِ خود به میان جامعه و اصناف، دارد به اولویت مبارزه‌ی جامعه و مردم علیه حاکمیت بالغ می‌شود.

گسترش حمایت‌آمیز در زندان‌ها و در جامعه از این کارزار، مبین نبرد دو اولویت در برابر هم است؛ اولویت اکثریت مردم ایران با پیشتازی زندانیان سیاسی، اولویت حاکمیت آخوندی در شرایط بحران موجودیت.
تمرکز بر کارزار «نه به اعدام» و استمرار آن به‌مدت یک سال و تداوم آن تا سراسری شدن و سقوط حاکمیت،‌ تبر نهادن بر ریشه‌ و تکیه‌گاه آن است، دقیق‌ترین نشانه‌روی به هدف و پاسخ به خون‌ریزترین زخم از پیکر جامعه‌ی ایران و روح و روان آن می‌باشد.

این کارزار مؤید ۷۶ بیانیه‌ی محکومیت نقض حقوق بشر در ایران آخوندزده توسط سازمان ملل و بیانیه‌های مسلسل‌وار مجامع حقوق بشریِ ایرانیان است.
این کارزار، تبلور و تجلیِ اهداف چهار قیام بزرگ مردمی از ۱۳۸۸ تا ۱۴۰۱ است.
این کارزار، ترجمان مادیِ تحریم بزرگ سه نمایش انتخابات در اسفند ۱۴۰۲ و اردیبهشت و تیر ۱۴۰۳ است.
این کارزار دقیقاً منطبق بر خواسته‌ها و اهداف جنبش دادخواهیِ قتل عام‌شدگان تابستان ۱۳۶۷ است.
این کارزار، عینیت بخشیدن جنبش مادران دادخواه ایران‌زمین در برابر حاکمیت متکی بر کشتار و اعدام است.
این کارزار، نوک پیکان اتحاد زندانیان سیاسیِ نافیِ هرگونه دیکتاتوری و وابستگی، باهدف گسترش «نه به اعدام» در سراسر ایران است.
این کارزار، یکی از کاراترین سلاح‌های ملی و مردمی برای درهم شکستن شیشه‌ی عمر نظام به‌عنوان طلسم اختناق است.
این‌ کارزار، هم‌اکنون اولویت اکثریت مردم ایران و بیان و معرف یک جبهه است. این جبهه در یک سال گذشته، پیشروی سریع سیاسی و روشنگریِ گسترده‌ی داخلی و بین‌المللی داشته است؛ آن‌گونه که موفق شده است خواسته‌ی حقوقی و مشروعیت سیاسیِ خود را به‌ثبت و مقبولیت عامه برساند.

در مقابل پیشرویِ یک ساله‌ی جبهه‌ی «نه به اعدام»، حاکمیت آخوندی، هم از درون و هم از بیرون، ضربات پیاپی دریافت نموده است. مجموع و کیفیت این ضربات، نظام ملایان را گرفتار ورطه‌ و اولویت بود و نبود کرده است. این ورطه و اولویت را رسانه‌های حکومتی با بیان‌های متفاوت انعکاس می‌دهند. روزنامه ایران ارگان دولت، در شماره‌ی ۲ بهمن ۱۴۰۳ تلاش می‌کند اولویت سر پا ماندن نظام را به‌قیمت فراموش کردن «کمبود همه‌چیز»، به بقیه هشدار دهد:
«در وضعیت ناترازیِ همه‌چیز و در وضعیت کمبود همه‌چیز؛ از آب‌و‌هوا تا سوخت و اعتماد عمومی و سرمایه سیاسی، پرداختن به هر چیزی جز ایران، به معنای اتلاف دوباره منابع موجود است. امروز مهم‌ترین مسأله، حل مسائل ایران است و لاغیر.»
روزنامه اعتماد هم در همین تاریخ برای مقابله با «انواع خطرات»، به «میدان‌داریِ بزرگان» متوسل شده است:
«در شرايطی هستیم كه هيچ‌كس منكر انواع خطرات از ناترازی‌ها گرفته تا تهديدهای بيرونی نيست. در اين ميان احتياج مبرم به ميدان‌داريی بزرگان محبوب و امتحان پس داده، دانا، ميهن‌دوست و مردم‌مداركاملاً مشهود است.»

مشاهده می‌شود که اولویت‌ها میان جبهه‌ی «نه به اعدام» و جبهه‌ی متکی بر اعدام، به نبرد آشکار و نهایی رسیده‌اند. این موقعیت یا مختصات، مرحله‌ی تعیین تکلیفی است که بی‌شک از تغییر تعادل قوای منطقه‌یی و بین‌المللی علیه حاکمیت آخوندی، تأثیر مستقیم می‌پذیرد. واقعیت‌های ملموس در تغییر کیفیِ این تعادل قوا نشانی می‌دهند که کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» با پیشتازیِ زندانیان سیاسی، پیشروی شتابان خواهد داشت و گستره‌ی ایران‌زمین را فتح خواهد کرد.

🖌 دایره مینا
۴ بهمن ۱۴۰۳
@daamina2

ادامه‌ی مقاله
🔵 میراث دو ستاره‌ی مشعل‌دار آزادی

جعفر کاظمی و محمدعلی حاج‌آقایی بامداد روز ۴ بهمن‌ ۱۳۸۹ در زندان اوین تهران به دار آویخته شدند؛ اما میراث آن‌ها از همان توشه‌ی عمرشان که در همین دو یادداشت گزیده و کوتاه یادآوری شد، در استمرار «امید به جهانی سرشار از آزادی، عدالت و امنیت» تداوم یافت؛ در قیام‌های پیاپی دو دهه‌ی اخیر، در حافظه و پایداری غرورانگیز زندانیان سیاسیِ همرزم‌شان، در عزم و رزم اشرف‌نشانان در قاره‌های جهان، در وفاداری و مبارزه‌ی تمام‌وقت یاران‌شان در اشرف ۳ و در اراده‌ی هماره دادخواه مادران ایران‌زمین.

امید و عشق همیشه و همه‌جا در نبرد با بن‌بست‌آفرینان قرار می‌گیرند. در عرصه‌ی سیاسی و اجتماعی، بن‌بست‌آفرین، جز دیکتاتور و آمران و عاملان جنایت‌زی‌اش نیستند. محمدعلی حاج‌آقایی که در جریان قیام ۱۳۸۸ از حق آزادی دفاع می‌کرد، دستگیر شد. مقیسه‌ای جلاد در اولین برخورد با پرونده‌ی او، گفته بود «تو بوی اشرف می‌دی، باید اعدام شوی، مگر در تلویزیون بگویی جاسوس اسرائیل هستی و پول از آمریکا می‌گرفتی که خط نقاق را پیش ببری»!

مقاومت حاج‌آقایی و به پشیزی نگرفتن ترهات آخوند چرک‌اندیش، یعنی ندای «آری» به امید و عشق و «نه» به بن‌بست و یأس جلاد. هم‌اکنون نیز مقام مقیسه‌ایِ جلاد و رازینیِ دژخیم به‌کیفر رسیده، در همین روزها در صفحات اینترنت و در جامعه‌ی ایران جز نفرین و لعن، پاداشی نیافته و جایگاه محمدعلی حاج‌آقایی و جعفر کاظمی در قلب و ضمیر مردم ایران هماره ستودنی، غرورانگیز و الهام‌بخش مانده است.
بذرافشانان امید، به امید هم پویایی می‌دهند.
«من
به تو می‌اندیشم.
تو بمان!» (فریدون مشیری، آخرین جرعة این جام)

🖌 دایره مینا
۳ بهمن ۱۴۰۳
@daamina2

🔵 مکافات فیلترینگ با هژمونی آخوند چه می‌کند؟

بحران‌زایی در ذات تفکر اجزای حاکمیت تمامیت‌خواه آخوندی است. زالوی این حاکمیت از خون بحران تغذیه می‌کند. اگر حاکمیت را از کلیت آن به جزئیات‌اش تقسیم کنیم، آن‌چه می‌ماند، ولی‌فقیه با محور روحانیت حکومتی همراه با بازوهای اجرایی، قضایی و مقننه است. محور اصلی که تمام این مبانی قدرت پیرامون آن شکل گرفته‌اند، همانا روحانیت حکومتی است.

«روحانیت» مرتجع یک ویژگیِ بارز دارد و آن «هژمونی»خواهی مطلق از مردم در تمام امور مذهبی، سیاسی، صنفی و عرفی است. در بیش از ۴دهه‌‌ی گذشته، این هژمونی‌خواهی را به‌قیمت انواع سانسور و دروغ و جنایت برای خود طلب کرده است.
روحانیت مرتجع می‌خواهد حتی تغذیه، پوشش، آموزش، اخلاق، ارتباطات و رفت و آمد مردم را هم تحت کنترل خود داشته باشد. با چنین ویژگی‌هایی، به‌ستوه آمدن یک ملت از دست آخوند حکومتی، آینه‌‌ی تمام‌نمای کارنامه‌‌ی نظام ملایان با رأس ولی‌فقیه است.

این ویژگی‌ها وقتی به عصر اینترنت می‌رسد، افسار پاره می‌کنند؛ چرا؟ چون انرژی و ذهن مردم از قید یک هژمونیِ تمامیت‌خواه خلاص شده و دیگر تن به قید سانسور، دروغ و سلطه‌‌ی آخوند نمی‌دهند. تاریخ یک سنت تحت سلطه‌‌ی آخوند به‌لرزه درآمده و یک سیطره‌‌ی قرن‌ها بلامنازغ، نه‌تنها از رسمیت مذهبی و عرفی کنار گذاشته شده، بلکه از حیز انتفاع هم خارج شده است. این وضعیت با چنین مختصاتی، معرکه‌یی را میان یک جامعه با حاکمیت آخوندصفت آن رقم زده است. یعنی نبرد و مصاف و کشاکشی سخت در میان است تا در عبور و گذار خود از این مرحله، به «رنسانس ایرانی» بیانجامد.

این نبرد و کشاکش هم‌اینک در باب اینترنت، مصافی را پیرامون فیلترینگ میان مردم و حاکمیت آخوندمحور برانگیخته است. آخوند می‌خواهد کماکان «هژمونی» مطلق خود را از طریق تحمیل فیلترینگ اعمال کند، مردم می‌خواهند این هژمونی را با تمام نشانه‌ها و ابزار اعمال آن، از بن براندازند و نابودش کنند.
آخوند حکومتی می‌خواهد فیلترینگ را تضمین و پیوست تداوم عمر اشغال‌گرانه‌ٔ نظام کند، مردم با پیشتازیِ نسل جوان ضدارتجاع و هر گونه دیکتاتوری، می‌خواهند شیشه‌ٔ عمر نظام را با تمام حفاظ‌های آن بشکنند و جغرافیای ایران از اشغالگری آزاد نمایند.
آخوند حکومتی می‌خواهد در سیاه‌چاله‌های ذهن و مغز خود برای مردم، بهشت موعود آخوندتبار و سعادت اخرویِ فقاهتی تعیین کند، مردم و نسل شورشیِ ضد هرگونه ارتجاع، خرافات، جهل و بندگی، می‌خواهند سرنوشت خود را با آگاهی و اراده و انتخاب آزاد خودشان رقم بزنند.
آخوند حکومتی می‌خواهد با فیلترینگ، دنیای بیکران آگاهی و اطلاعات با فوران روزمره‌اش را در قوطیِ حوزوی خود محصور کند تا این جهان در غلیان، «هژمونی»اش را مضمحل نکند و به نور کرم شب‌تاب بازمانده از اعصار قرون ماضی، بسنده نماید.

آیا این مصاف همه‌جانبه و سرسخت که هم‌اینک در ایران‌زمین جاری‌ست، فقط در میدان کشاکش خود می‌ماند؟ این مصاف با تمام آثار فراگیرش، از یک‌طرف اذهان و انرژی مردم ایران را آزاد می‌کند و از طرف دیگر، از همه‌ٔ منافذ ساختار حکومت به درون آن نفوذ می‌کند. این نفوذ، درگیری‌های درون حاکمیت را دامن زده و به رودررویی سوق می‌دهد. آثار این رودررویی نیز نهایتاً به بانک سرمایه‌‌ی مردم ایران برای غلبه‌ٔ نهایی بر نظام آخوندتبار می‌ریزد. به این جدیدترین نمونه از نفوذ آثار کشاکش میان مردم و حاکمیت توجه کنید؛ روزنامه حکومتی هم‌میهن، ۲۷دی ۱۴۰۳:
«فیلترینگ هدفش این است که انتشار بیان و پیام را به انحصار گروه‌های قدرت و ثروت دربیاورد. فیلترچی‌، دشمن مفهوم شهروندی و انسان حقوق‌بشری است. فیلترینگ، بنیادهای زیست انسانی جدید را نشانه گرفته است؛ یعنی فیلترینگ با مفاهیمی چون عدالت، دموکراسی، برابری و به‌صورت کلی با مفهوم شهروندی، سر ستیز دارد. تاریخ نشان می‌دهد که هر کسی که با این مفاهیم درافتاد، قطعاً برافتاد.»

دایره مینا جدید 🌺
@daamina2

🔵 ارثیه‌های عاشقی —————————————————-

وقتی كه گل می‌گذره از سیم‌های خاردار خزون
عطر و شمیم گل دیگه حصار كشیدن نداره

دفتر آرزوی شهر حتا كه شلاق بخوره
خاطره‌های عاشقی كه خط كشیدن نداره

تُو گوش گور و دل سنگ، قطره‌ی بارون بی اثر
قناره‌چیِ قلعه‌ساز گوش شنیدن نداره

پرنده‌ی مصنوعیِ همیشه عادت به قفس
رؤیاهاشو خط كشیده فكر پریدن نداره

چشمایی كه دنبال «دار«ِ و قناره و قفس
آهای آهای مشاطه‌چی! سُرمه كشیدن نداره!

دستی كه خط دیدن و سلام و قیچی می‌كنه
شوق به هم رسیدنو دست بریدن نداره
***
بالی كه پرواز و می‌خواد پرسش و جستن نداره
كشته و معشوقه‌ی عشق دوباره كشتن نداره

وقتی صدا و كلمه پا می‌ذاره تُو عصر نور
تُو پستوی ممیزی قلم، شكستن نداره

تبرزن سارقِ سرو! وارث قلع و قمع باغ!
ارثیه‌های عاشقی سارق رهزن نداره ...

🖌 س. ع. نسیم

دایره مینا جدید 🌺
@daamina2

🔵 نبرد سراسریِ دو اولویت

گسترش حمایت‌آمیز در زندان‌ها و در جامعه از کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، مبین نبرد دو اولویت در برابر هم است؛ اولویت اکثریت مردم ایران با پیشتازی زندانیان سیاسی، اولویت حاکمیت آخوندی در شرایط بحران موجودیت.

تمرکز بر کارزار «نه به اعدام» و استمرار آن به‌مدت یک سال و تداوم آن تا سراسری شدن و سقوط حاکمیت،‌ تبر نهادن بر ریشه‌ و تکیه‌گاه آن است، دقیق‌ترین نشانه‌روی به هدف و پاسخ به خون‌ریزترین زخم از پیکر جامعه‌ی ایران و روح و روان آن می‌باشد.

اولویت‌ها میان جبهه‌ی «نه به اعدام» و جبهه‌ی متکی بر اعدام، به نبرد آشکار و نهایی رسیده‌اند. این موقعیت یا مختصات، مرحله‌ی تعیین تکلیفی است که بی‌شک از تغییر تعادل قوای منطقه‌یی و بین‌المللی علیه حاکمیت آخوندی، تأثیر مستقیم می‌پذیرد.

🖌 دایره منیا
۲ بهمن ۱۴۰۳
@daamina2