‌

این وقتی بود که ما در هوای گرگ و میش غروب در پارکی نشسته بودیم، یا حرکت یک کشتی باری را ضمن ترک بندر تماشا می‌کردیم؛ این‌ها لحظات یگانگی ما بود که به ندرت به دست می‌آمد. با هم بودن از اندوهی که همیشه با چنین لحظه‌هایی همراه است می‌کاست - اندوهی که به یقین حاصل غیر قابل انتقال بودن احساس زیبایی است.
(تونل، ارنستو سوباتو، مصطفی مفیدی )

پ.ن: حس زیبایی‌شناختی حتمن نیاز به انتقال داره. مثل نیاز به زایمان. یا نیاز به تخلیه‌ی ادرار. یه چیزی در درون قلمبه شده و باید بیاد بیرون. یکی از فشارهای تنهایی همینه. توانایی انتقال احساس‌های زیبایی‌شناختی به دیگری را نداری. آدم تنها برای فرار از این فشار ترجیح می‌ده خودش رو در معرض فضاهای تاثیربرانگیز قرار نده.
زیبایی یک غروب مسحور کننده چه فایده‌ای داره وقتی نتونی با کسی share کنی؟!
@hafezbajoghli