مردم ِ یک جامعه،وقتی کتاب می‌خوانند، چهره‌ی آن جامعه را عوض می‌کنند، یعنی به جامعه‌شان چهره می‌دهند.
یک جامعه‌ی بی‌چهره را می‌شود در میان ِ مردمی کشف کرد که در اتوبوس، در صف اتوبوس،
و در اتاق‌های انتظار و در انتظارهای بی‌اتاق منتظرند به هم نگاه می‌کنند
و از نگاه کردن به هم نه چیزی می‌گیرند و نه چیزی می‌دهند.
جامعه‌ای که گروه ِ منتظرانش به هم نگاه می‌کنند جامعه‌ی بی چهره ایست.



●سکوی سرخ/ یدالله رویایی

@Archivesbooks