#پارت_دویست‌وپنجاه‌ونه

دهانم باز نشده که جاوید جواب میدهد

- رسیدیم میگم لوکشین بفرسته کجاشو بدونی ..

بی آنکه حتی مردمک نگاهش از چشمانم برداشته شود می گوید

- جایی نمیاد که زحمت به لوکشین فرستادن باشه ..

دست جلو می آورد ، دسته چمدان را از میان دستم چنگ میزند و صدا بالا میبرد

- برگرد تو اتاقت

جاوید ساکت بود

خونسرد نگاهش میکرد

من اما ترسیده بودم

میان دونفر مانده بودم

یک طرف جاوید بود و یک طرف او...

نمی دانم کی آنقدر شجاعت پیدا میکنم که دهان باز کرده و می گویم

- میخوام برم ..

تعجب بود

نگاهش شوکه بود

- جاوید کمکون میکنه جدا شیم