#پارت952

با تقه ای که به در خورد، هردومون عین مجسمه ای سرجامون خشکمون زد.

_ بابا...
ماهرو...

با صدای صدرا بدنم منقبض شد.
نمیدونستم دقیقا باید چیکار کنم.
داریوش هم انگار قصد جواب دادن نداشت.
توی اون حال، صدام رو صاف کردم.
با سختی لب زدم:

_ جونم عزیزم؟

صدرا با بی حوصلگی از پشت در پرسید:

_ نمیاین؟
من حوصلم سر رفت...
چرا نمیریم پس؟

بی معطلی جواب دادم.

_ اومدیم عزیزم.
تو هال بشین الان میایم.

منتظر شدم تا صدای قدم هاش بشنوم.
با رفتن صدرا نگاهی به داریوش انداختم.
با اعتراض گفت:

_ میبینی کارهات رو...

با چشمای گرد شده نگاهش کردم.

_ کارهای من؟
کی شروع کرد؟
تقصیر من شد الان همه چیز...!