📚همسر خطر ناک💥رمان های شایسته نظری📚

_الان رستوران بالا شهر قراره بریم، این دختره بلده چطوری غذا بخوره؟ من جلوی رفیقام آبرو دارم.

قلب حنا از تپش ایستاد و پشت در خشکش زد.

_نمی فهمم برای چی اینو دعوت کردی؟
اون سری توی تولد بیژن کم ابرومون رو برد با اون سر و تیپش؟

حنا صدای ترک خوردن قلبش را می شنید.مگر لباس هایش چه مشکلی داشت؟
همان هایی که با سلیقه ی خواهر فواد خریده بود؟ صدای فریماه از اتاق آمد:

-کی رو میگی؟

مردی دیگر با تمسخر و خنده جواب داد:

_دوست دختر جدیدش!

این صدای دوستش ماهان بود.

-کی تو این خونه همه چیزش مسخره ست؟ این دیگه شهرستانی هم نیست باور کن.
از ده کوره های پشت کوه اومده. در ماشین رو نمی تونست باز کنه !

چشم‌های زیبای حنا در کسری از ثانیه خیس شد. 

صدای خنده ی فریماه را شنید:

ـوای بیژن چقدر جلوی خنده ش رو گرفته بود اون شب.

دور هم جمع شده بودند و دخترک را مسخره می کردند. همین فریماه نبود که حنا را به سمت برادرش هل می داد؟
که می گفت فواد از او خوشش آمده فقط نمی تواند ابراز کند؟
حالا چرا داشت پا به پای همین برادر حنای بیچاره را مسخره می کرد؟

-هی بهش بی محلی می کنه نمی فهمه.
واقعا باید یه سرچی بکنم ببینم به دخترای شهرستانی چطور باید غیر مستقیم حالی کرد که نمی خوایشون.

_گفتم دور و بر این دخترهای آفتاب مهتاب ندیده‌ی شهرستانی نچرخ...
تازه رفتی انگشت گذاشتی رو این ؟ اینکه خواهرش اومده شده زن بابات؟ 
این چی داره مگه؟ اینم یکی لنگه ی همون اویزون بندال که منتظر ارث و‌ میراث بابات بهش برسه.
پس فرداست که با آزمایش حاملگی بیاد و آویزونت بشه..

حنا با نفسی که در سینه حبس شده بود به جواب آزمایش داخل دستش نگاه کرد.
همین یک ساعت پیش گرفته بودش.
آمده بود خبر پدر شدنش را بدهد و اینطور کیش و مات شده بود!

فریماه خندید و با تمسخر گفت:
-اونم تو!! شرط می‌بندم حنا تا اسم بچه هم تو ذهنش رفته...اصلا دختره خیلی بیچاره‌ست.
دری به تخته خورده یه دانشگاهی هم قبول شده حالا. فکر می کنه با ماتحت افتاده تو سطل عسل.
بچه مایه دار تور کرده. تو اون روشنک دافو ول کردی افتادی دنبال این؟ که چیه می خوای از زن بابا انتقام بگیری!


روشنک  دیگر کی بود؟ از کی حرف می‌زدند؟ فواد با حنا چه کرده بود؟
در حالی که فکر می‌کرد دوستش دارد همه چیز یک بازی بود برای انتفام گرفتن ازش؟ از اویی که بیگناه ترین آدم این قصه بود؟

اشک از گوشه‌ی چشمش چکید و
گوشش با بیچارگی دنبال صدای او گشت تا شاید بگوید این حرف‌ها حقیقت ندارد و مزخرف است اما فواد با بی‌رحمی گفت:

_ آخر هم انتقامم رو می گیرم. هم از خودش هم اون خواهر بندالش که مامان منو دق داد.
به خیالش عاشقش شدم اما مگه مرده باشم که عاشق کسی مثل اون از قماش خواهر پتیاره ش  بشم.
اینقدر ساده و بی‌دست و پاست که یه وقتایی حالمو به هم می‌زنه. تا الان هم کاری بهش نداشتم پررو شده.

حنا دستی به شکمش کشید و با بغض راه امده را برگشت.
https://t.me/+njaPgkqGEO02YzE0
https://t.me/+njaPgkqGEO02YzE0
چند سال بعد

بلندگوهای بیمارستان پیجش می کردند:

ـخانم دکتر ستوده به اورژانس.

حنا پا تند کرد به طرف اورژانس و پرده را کنار کشید.

-بیمار به هوشه خانم محمدی؟

فواد شوکه و مبهوت چشم‌هایش را باز کرد.درد سر و صورتش که فکر می کرد از همه طرف له و نابود شده از یادش رفته بود. 
چقدر این صدا آشنا بود! این صدای آشنا متعلق به دختر کوچولوی خنگ روستایی که سال‌ها پیش گولش زده بود، که نبود، بود؟

همانی که فقط یک جواب آزمایش مثبت برایش جا گذاشته و رفته بود. حنا کوچولوی شهرستانی بی دست و پا، وقتی که می‌رفت حامله بود...

نگاه حنا روی صورت آسیب دیده‌ی فواد بود با اینحال به چشم هایش نگاه نمی کرد.
خراش ها و بریدگی ها را بررسی می کرد .
حنا بود؟ واقعاً خودش بود؟
همانی که او برایش نقشه ها داشت اما آب شده و در زمین فرو رفته بود و بعد از رفتنش انگار زندگی نکرده بود...

با صدای خفه‌ای صدایش زد:
-حنا...

حنا پلک چشم چپش را گرفت و بالا کشید. درد تا مغزش رفت. نور را انداخت در چشم:

ـصورتش پر از خرده شیشه ست.

خونسرد گوشی پزشکی را از دور گردنش باز کرد و رو به پرستار دستور داد:

-بفرستید سیتی اسکن.

-عکساشو خودتون می‌بینید؟

_دکتر ابوذری میان. شیفت من تمام شده.

فواد می خواست به دردش غلبه کند و دوباره صدایش بزند اما صدای زنگ موبایل حنا میانشان افتاد:

ـجانم مامان؟آره مامان دارم میام. تا صد بشماری مامانی پیشته.

حنا مقابل چشمان فراخ شده از حیرت فواد رو به پرستار کرد:

_به دکتر هوشیار بگید من رفتم خونه و خودم کیک رو سر راه میگیرم برای تولد سام.

سام؟
منظورش از سام بچه‌ی خودشان بود؟
حنا مادر شده بود؟
و او... تمام این سالها در به در دنبالش گشته بود؟

https://t.me/+njaPgkqGEO02YzE0
https://t.me/+njaPgkqGEO02YzE0

_ برای رتبه اول شدن دوست دخترت گفتی نمره های اون طفل معصوم رو کم کنن ‌که رتبه نیاره؟

عصبی توپید

_ صدبارگفتم تو مسائلی که به تو مربوط نیست دخالت نکن ساحل
درسش رو نخونده، امتحانش رو افتاده

ساحل با بغض گفت

_ ولی اون دختر شاگرد اول مدرسه ست،
هرکی ندونه من می‌دونم که چون تو سهامدار اون مدرسه ای بخاطر رویا نمره هاش رو دست کاری کردی تا رتبه نیاره

سام کفری از جا بلند شد

_ گمشو بیرون

ساحل اما کوتاه نیومد

_ اون دختر از روستا پاشده اومده توی شهر،
روزا تو خونه های مردم کار میکنه تا بتونه شهریه اون مدرسه رو پرداخت کنه
ولی تو ...

کفری بازوی ساحل رو گرفت و از اتاق بیرون کرد

ساحل با هق هق ادامه داد

_ وقتی مدیر امروز جلوی اونهمه دانش آموز بهش گفت رتبه نیاورده میدونی چه حالی داشت؟
اون دختر خیلی معصومه داداش
آهش یه روز میگیرتت!

در اتاق رو روی ساحل بست و همون لحظه گوشیش زنگ خورد

با دیدن اسم رویا روی صفحه پوفی کشید و کلافه جواب داد

_ بگو رویا

رویا هیجان زده گفت

_ سلام عشقم ...

عصبی توپید
_ چی شده باز؟

_ زنگ زدم ازت بابت کاری که برام کردی تشکرکنم
نمیدونی چه حالی داد قیافه دپرس اون دختر رو دیدم
انتظار داشت رتبه اول بشه ولی ویتی اسم من رو خوندن جلوی همه بدجور ضایع شد

نفس کلافه ش رو بیرون داد

_ ببین رویا بار آخرت بود چنین چیزی از من خواستی بار بعد ...

رویا قهقهه زنان حرفش رو قطع کرد

_ باشه عشقم چرا عصبی شدی؟ حالا یبار بخاطر من یه کار انجام دادیا!
امشب میام خونه ت حسابی برات جبران میکنم

تماس رو قطع کرد و سایت مدرسه رو باز کرد

نگاهی به کارنامه دخترکی که با نامردی نمره هاش رو دستکاری کرده بود انداخت و اسمش رو زیر لب زمزمه کرد

"گلبرگ کامیاب..."

بعد از تعویض لباسهاش از اتاق بیرون رفت

علاوه بر مدرسه باید به کارهای شرکت هم رسیدگی میکرد

از پله ها پایین رفت که متوجه دخترک ریز اندامی که داشت سالن رو طی می‌کشید شد

مادرش عادت داشت از شرکت خدماتی کسی رو بگیره تا بیاد خونه رو تمیز کنه

نگاهی به پله های خیس انداخت و با اخم گفت

_ پله ها که هنوز خیسه
چیکار میکنی تو اینجا پس؟

دخترک با فریادش تکونی خورد و خجالت زده جلو اومد و لب زد

_ ببخشید الان باز تمیز میکنم متوجه نشدم

دخترک حتی سرش رو بالا نمیگرفت و این عصبی ترش کرد که با بیرحمی توپید

_حواست کجاست که یادت میره پله ها رو خشک کنی؟
بخاطر این بی‌توجهیت دستمزدت نصف میشه!

ساحل که با شنیدن سروصدا ها از اتاقش بیرون اومده بود جلو اومد

_ چی شده داداش؟

با دیدن گلبرگ حیرت زده گفت

_ گلبرگ؟

نگاه سام با شنیدن اسم گلبرگ فورا به طرف دخترک چرخید

این دختر ریزه میزه گلبرگ کامیاب بود؟

گلبرگ سرش رو بلند کرد

_ تو چرا اینجایی دختر؟
مگه قرار نبود امروز بری روستاتون؟

گلبرگ خجالت زده لب گزید

_ پول برگشت به روستا رو نداشتم گفتم یکم کار کنم هم حال و هوام عوض شه هم کرایه جور بشه

ساحل با ناراحتی گفت

_ واقعا تصمیمت برای رفتن جدیه گلبرگ؟
حیفه بخدا با اون استعداد درس رو رها کنی

گلبرگ با بغض سر تکون داد

_ مامان جونم مریضه...
منم که درس خوندنم اینجا فایده نداره دیدی که امروز چه گندی بالا آوردم
برم همونجا بهتره حداقل کمک خانواده مم اینجا موندنم با وضع اون نمره ها فایده نداره

ساحل نگاه تندی به برادرش که خیره به صورت معصوم و زیبای دخترک مونده بود انداخت

_ ولی شاید اشتباهی شده باشه
اعتراض میزدی شاید باز بررسی میکردن

گلبرگ طی رو توی سطل گذاشت و سر تکون داد

_ محاله اون مدرسه با چنان سیستم پیشرفته ای که داره اشتباه کنه
حتما مشکل از من بوده

ساحل با بغض و گریه مشغول خداحافظی با دخترکی که نتونسته بود قانعش کنه تا به روستاشون برنگرده شد و سام اما همچنان نگاهش به رو به رو خیره مونده بود

به جایی که دقایقی پیش دخترکی که تا به حال کسی به زیبایی و معصومیت او ندیده بود ایستاده بود

بی اعتنا به کارهایی که توی شرکت داشت به اتاقش برگشت و کفری
دستی به قلب ضربان گرفته اش کشید

چرا شبیه نوجوان های دختر ندیده شده بود؟!

ساعتی بعد پس از کلی کلنجار رفتن با خودش از اتاق بیرون آمد و به طرف اتاق ساحل رفت

ساحل با ديدنش متعجب نگاهش کرد

_ شماره این دوستتو بده!

ساحل با ابروهای بالا پریده گفت

_ شماره کی؟ گلبرگ؟

_ آره!

ساحل حیرت زده از این رفتار عجیب داداش پلک زد و جواب داد

_  ولی گلبرگ که گوشی نداره!

گره کرواتش رو شل کرد و مقابل نگاه متعجب ساحل گفت

_ آدرس خوابگاهش رو بده!

ساحل با ناراحتی نالید

_تا الآن دیگه مطمئنا رفته روستاشون گفت اتوبوس ساعت پنج حرکت می‌کنه


بازدم کفری اش را بیرون داد و تشر زد

_ کجاست اون روستای کوفتی؟

ساحل غمزده نالید

_ ندارم!
هیچ آدرسی از محل زندگی اون دختر ندارم داداش...

https://t.me/+Vo4M7pp78QxmZjk0
https://t.me/+Vo4M7pp78QxmZjk0

میره دنبالش🥲💔

- خانواده ات گردنت نمیگیرن معتقدن خنگی ، بی عرضه ای ، احمقی ...بابات اجازه کار تو کارخونه رو بهت نمیده ، حتی اجازه نداری از ده کیلومتری اونجه رد بشی

از حرفای مرد پیش روم بغض میکنم

حرف هاش دروغ نبود

من تو زندگی پدرم ارزشی نداشتم ...

دختر خنگ و احمقی بودم که نتونسته بود حتی ۱۰ درصد از هوش و نبوغ خواهر و برادرش رو داشته باشد.

- اومدی اینجا ، به حساب فامیلیتی که داریم از من کار میخوای دخترعمو؟ از منی که حتی چشم دیدن تو و خانواده ات رو ندارم؟

سرم پایین بود
کاش میتونستم بگم منو با پدرم جمع نبند پسرعمو

من همون دختری ام که یه روز میگفتی دوسش داری
همون که با وجود اینکه تو ازش دور شدی هنوزم دوست داره.

- میخوای کار کنی؟

نگاه ملتمسم رو به چشماش میدم و به سختی لب میزنم

- اره ، هر کار که بگی میکنم!

نیشخندی میزنه : هر کاری؟ مطمئنی که میتونی؟

سرم رو به تایید تکون میدم : میتونم

از پشت میز کنار میاد

- خیله خب ، یکی از نیروهای خدماتی شرکت مشکلی براش پیش اومده نمیتونه مدتی بیاد ، میتونی از امروز جای اون مشغول بشی ..

عرق سردی روی تیره کمرم می شینه
باورم نمیشد که چنین پیشنهاد کاری بهم داده باشه...
اونم به منی که خودش خوب میدونست چقدر واسه درس و کارم سگ دو زدم ...
چقدر تحقیر شدم

- چیشد؟ نمیتونی دخترعمو؟

لب های لرز گرفته از بغضمو روی هم فشار میدم و با صدایی که از ته چاه میومد میگم

- میتونم ..

تک خندی میزنه
جوری با تحقیر سر تا پام رو نگاه میکنه که انگار یه تیکه اشغالم که روبروش وایساده

- یونیفرمتو از خانم موحدی تحویل بگیر ، کارت خوب باشه ، بتونی سنگ توالت هارو خوب برق بندازی ، خوب جارو بکشی ، پذیرایی کنی تشویقی میگیری .

جمع شدن اشک تو چشمام دست خودم نبود
این مرد همونی بود که دوستم داشت؟

که میگفت حمایتم میکنه که یه طراح مطرح بشم؟

حالا ...

با چکیدن اولین قطره اشک از چشمام سرمو پایین می اندازم

نمیخواستم ضعفم رو ببینه

- هنوز که وایسادی ...

از تشرش قدمی به عقب برمیدارم و از اتاق بیرون میرم

* * * *

یک ماه از روزی که به اینجا اومده بودم میگذره

رفتارش انقدر باهام جدی و خشک بود که دیگه حتی از سایه اشم میترسیدم

دیگه برام اون مرد مهربون نبود.

دیگه ازش وحشت داشتم ..

حاضر بودم نظافت سرویس بهداشتیا رو انجام بدم ولی توی اتاقش نرم ...باهاش روبرو نشم

اما امروز نیومدن گلناز کار دستم داده بود.

جلسه بزرگترین پروژه ای که شرکت به خودش دیده بود رو امروز برگزار میکردن و من باید از اونا پذیرایی میکردم

سینی چایی داشت توی دستام میلرزید

گریه ام گرفته بود اما مجبور بودم برم داخل

تقه ای به در اتاق میزنم و کمی بعد وارد اتاق میشم

نگاهشون رو روی خودم حس میکنم

اما بعد از چندثانیه خیلی کوتاه جلسه اشون ادامه پیدا میکنه

نفس راحتی میکشم و بدون اینکه سرمو بالا بگیرم و بخوام به بامداد نگاه کنم سمت میز میرم .

اولین فنجون چایی رو برای اون میذارم و بعد سمت باقی مهمونا میرم

فنجون بعدی رو هم مقابل یه مرد جوون که با لبخندی نگاهم میکرد میذارم و میرم سراغ نفر بعد

یه مرد ۶۰ ساله که مشغول صحبت بود

فنجون چایی رو جلو میبرم اما نمیدونم اون لحظه یهو چه مرگم میشه که مچ دستم خم میشه و فنجون چایی روی اون مرد میریزه‌..

همه چیز توی چند دقیقه اتفاق میفته

داد و بیداد اون مردی که فهمیدم نماینده اون شرکت کاناداییه ، رفتنشون ، بهم خوردن قرارداد.

اتاق خالی شده بود از هر آدمی

حالا من اونجا بودم و اون ...

با قدمی که به سمتم برمیداره پلک هام رو میبندم و با ترس تند تند کلمات رو پشت هم ردیف میکنم

- من ، من بخدا نفهمیدم چیشد ، نمیخواستم اینجوری بشه ، دستم لرزید ، نتونستم کنترلش کنم ، بخاطر ...

میخواستم بگم عوارض داروهای افسردگیمه ،
میخواستم ازش عذرخواهی کنم که بین حرفم میاد و میپرسه

- کدوم دستت لرزید؟

از لحن خونسردش با شک سر بلند میکنم
نگرانم شده بود؟
پس چرا اینجوری نگاهم میکرد؟
چرا عصبانی نبود

خودش قدمی جلو میاد و مچ دست راستمو بین دستش میگیره

- این بود؟

مات نگاهش میکنم که نیشخندی میزنه و حینی که دستمو محکم فشار میده خیره تو چشمام میگه

- از طرف پدرت اومده بودی نه؟
دختر حاج خسرو ، کسی نیست که الکی خودشو به ذلت و خاری بندازه ، که بخاطر یه قرون دوهزار سرویس بهداشتیای شرکت منو برق بندازه ، اومدی چون بابات فرستادت ، چون کی بهتر از توی حروم لقمه واسه جلب اعتماد من ...

یخ کرده بودم
خشکم زده بود
قدرت تکلمم رو از دست داده بودم

لبهام تکون میخوره ،
میخوام بگم اشتباه میکنی
میخوام بگم من در حق تو همچین خیانتی نمیکنم
که از پیچیده شدن به یکباره مچ دستم توی دست بزرگ و مردونه اش درد مرگباری رو تا مغز استخونم حس میکنم ...

https://t.me/+ORifeHBrMyM4MzM8
https://t.me/+ORifeHBrMyM4MzM8
https://t.me/+ORifeHBrMyM4MzM8

پارت واقعی رمان👆