هو

شیخ ابوحفض سهروردی رحمة‌الله‌علیه در باب جواز سماع در عوارف نقل فرماید که: روزی حضرت پیغامبر علیه‌السلام نشسته بودند جبرییل فرود آمد و گفت: درویشانِ أمت به پانصد سال قبل از توانگران به بهشت خواهند رفت. رسول علیه‌الصلوة‌والسلام را وجدی و حالتی پیدا شد، فرمود: که هیچ کسی هست که إنشادِ شعری کند؟ بَدَوی حاضر بود برخواست و گفت:

قَد لَسَعَتْ حَیَّةُ الهَوی کَبِدي
فلاطَبیبَ لَها و لا راقِي
إلّا الحبیبَ الّذي شُغِفتُ بِهِ
فانَّهُ رُقیَتِی و تِریاقی

بعد از آن رسول علیه‌الصّلوةوالسّلام برخاست و تمایلی فرمود مانند میلِ شاخِ درخت، رداء مبارکِ ایشان از دوش مبارکِ ایشان افتاد. در آن مجلس چهارصد کس حاضر بودند ردا را به چهارصد پاره کردند و هر یکی وصله برداشت.
شیخ رضی‌الله‌عنه در آخِر نقل فرموده که اگر این نقل ثابت شود خوش تمسُّکیست اصحاب سماع را، امّا من بوی صحت حدیث و اجتماع رسول علیه‌الصلوةوالسلام با اصحاب ایشان از این حدیث نمی شنوم والله‌أعلم.

*این دو بیت بعلاوه چند بیت اضافه به شیخِ شهید شهاب‌الدین سهروردی نیز منسوب است

عوارف المعارف شیخ ابوحفض سهروردی ،ترجمه کهن ابومنصور بن عبدالمؤمن اصفهانی
@zonnoun