@zhuanchannel
چرا بهتر است گاهی «عقب عقب» راه بروید؟
این حرکت که در نگاه اول غیرمعمول به نظر می‌رسد، «پیاده‌روی معکوس» یا پیاده‌روی رو به عقب نام دارد و به دلیل تأثیر مثبت بر تعادل، تقویت عضلات کمتر استفاده‌شده و حتی بهبود عملکرد شناختی مورد توجه قرار گرفته است.
برخلاف پیاده‌روی رو به جلو که بیشتر روی مچ پا تأثیر می‌گذارد، پیاده‌روی به عقب فشار بیشتری بر روی لگن و زانوها وارد می‌کند.
این تغییر ظریف در حرکت، گروه‌های عضلانی متفاوتی را فعال کرده و به بهبود قدرت و انعطاف‌پذیری کمک می‌کند.
نیکول هاس، متخصص ارتوپدی در کلرادو، درباره این روش می‌گوید:
«به نظر من یکی از مهم‌ترین مزایای پیاده‌روی به عقب ، تغییر در نحوه توزیع فشار بر بدن و ایجاد چالشی جدید برای مغز و سیستم تعادل است. این حرکت الگوی راه رفتن را تغییر می‌دهد و باعث می‌شود عضلات، تاندون‌ها، بافت‌های همبند و مفاصل به شکل متفاوتی درگیر شوند».
جانت دوفک، استاد علوم حرکتی و تغذیه در دانشگاه نوادای لاس‌وگاس، بیش از ۲۰ سال است که روی تأثیرات پیاده‌روی معکوس تحقیق می‌کند.
مطالعات او نشان داده‌اند که این روش انعطاف‌پذیری کمر و همسترینگ را افزایش می‌دهد، درد کمر را کاهش می‌دهد و تعادل و ثبات بدن را بهبود می‌بخشد.
به همین دلیل، این شیوه اغلب در فیزیوتراپی و برنامه‌های توان‌بخشی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
کالج آمریکایی پزشکی ورزشی اعلام کرده که پیاده‌روی معکوس در هر دقیقه ۴۰ درصد بیشتر از پیاده‌روی سریع به جلو کالری می‌سوزاند.
همچنین طبق مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۴ در ژورنال بین‌المللی انتشارات علمی و پژوهشی منتشر شد، زنانی که اضافه‌وزن داشتند و بین ۲۰ تا ۴۰ ساله بودند، پس از یک برنامه ۶ هفته‌ای پیاده‌روی به عقب، کاهش چربی بدن و بهبود تناسب‌اندام را تجربه کردند.
داین مک‌کیبن رایس
مدیر کلینیک Validus Sports Injury در لندن، در این باره می‌گوید: «اگر به دنبال تمرینی مؤثر برای تقویت عضلات همسترینگ و سرینی هستید، یک کمربند به یک سورتمه وزنه‌دار ببندید و فقط ۱۰ تا ۱۵ یارد به عقب راه بروید. نتیجه‌اش شما را شگفت‌زده خواهد کرد».
یک مطالعه در سال ۲۰۱۹ نشان داد که افرادی که هفته‌ای ۳ تا ۴ بار و به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه به عقب راه می‌رفتند، در مقایسه با کسانی که فقط به جلو راه می‌رفتند یا تحرک نداشتند، پیشرفت بیشتری در تعادل و ثبات بدن داشتند.
دکتر آشوی نی نادکارنی، استادیار روان‌پزشکی در دانشکده پزشکی هاروارد، درباره فواید شناختی پیاده‌روی معکوس می‌گوید:
«راه رفتن به عقب باعث بهبود عملکرد ذهنی می‌شود، زیرا آگاهی مکانی و هماهنگی حرکتی را تقویت می‌کند. از آنجا که این فعالیت نیازمند تمرکز و دقت بیشتری است، می‌تواند عملکرد اجرایی مغز را نیز بهبود بخشد».
این روش برای افرادی که از درد مفاصل یا آرتروز رنج می‌برند نیز مفید است.
برخلاف پیاده‌روی معمولی که فشار زیادی بر کشکک زانو وارد می‌کند، پیاده‌روی به عقب فشار کمتری بر این ناحیه وارد کرده و در عوض عضلات چهارسر ران را تقویت می‌کند.
این عضلات به ثبات زانوها کمک می‌کنند و از بروز آسیب جلوگیری می‌نمایند.
جانت دوفک، متخصص علوم حرکتی، درباره میزان تأثیرگذاری این تمرین می‌گوید: «مانند هر تمرین ورزشی دیگر، فواید پیاده‌روی به عقب به سطح آمادگی جسمانی هر فرد بستگی دارد. همچنین می‌توان سرعت و شیب مسیر را تغییر داد تا تمرین شدت بیشتری پیدا کند».
با توجه به این موارد، رعایت نکات ایمنی برای کسانی که قصد امتحان این روش را دارند ضروری است. دوفک در این زمینه توصیه می‌کند:
«هنگام تمرین، دقت کافی داشته باشید. استفاده از تردمیل می‌تواند خطرات احتمالی را کاهش دهد. همچنین قبل از شروع اطمینان حاصل کنید که مسیر شما عاری از موانع است. اگر احساس نگرانی می‌کنید، می‌توانید از یک همراه بخواهید که مسیر را برای شما بررسی کند».
چرا بهتر است گاهی «عقب عقب» راه بروید؟
این حرکت که در نگاه اول غیرمعمول به نظر می‌رسد، «پیاده‌روی معکوس» یا پیاده‌روی رو به عقب نام دارد و به دلیل تأثیر مثبت بر تعادل، تقویت عضلات کمتر استفاده‌شده و حتی بهبود عملکرد شناختی مورد توجه قرار گرفته است.
برخلاف پیاده‌روی رو به جلو که بیشتر روی مچ پا تأثیر می‌گذارد، پیاده‌روی به عقب فشار بیشتری بر روی لگن و زانوها وارد می‌کند.
این تغییر ظریف در حرکت، گروه‌های عضلانی متفاوتی را فعال کرده و به بهبود قدرت و انعطاف‌پذیری کمک می‌کند.
نیکول هاس، متخصص ارتوپدی در کلرادو، درباره این روش می‌گوید:
«به نظر من یکی از مهم‌ترین مزایای پیاده‌روی به عقب ، تغییر در نحوه توزیع فشار بر بدن و ایجاد چالشی جدید برای مغز و سیستم تعادل است. این حرکت الگوی راه رفتن را تغییر می‌دهد و باعث می‌شود عضلات، تاندون‌ها، بافت‌های همبند و مفاصل به شکل متفاوتی درگیر شوند».
جانت دوفک، استاد علوم حرکتی و تغذیه در دانشگاه نوادای لاس‌وگاس، بیش از ۲۰ سال است که روی تأثیرات پیاده‌روی معکوس تحقیق می‌کند.
مطالعات او نشان داده‌اند که این روش انعطاف‌پذیری کمر و همسترینگ را افزایش می‌دهد، درد کمر را کاهش می‌دهد و تعادل و ثبات بدن را بهبود می‌بخشد.
به همین دلیل، این شیوه اغلب در فیزیوتراپی و برنامه‌های توان‌بخشی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
کالج آمریکایی پزشکی ورزشی اعلام کرده که پیاده‌روی معکوس در هر دقیقه ۴۰ درصد بیشتر از پیاده‌روی سریع به جلو کالری می‌سوزاند.
همچنین طبق مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۴ در ژورنال بین‌المللی انتشارات علمی و پژوهشی منتشر شد، زنانی که اضافه‌وزن داشتند و بین ۲۰ تا ۴۰ ساله بودند، پس از یک برنامه ۶ هفته‌ای پیاده‌روی به عقب، کاهش چربی بدن و بهبود تناسب‌اندام را تجربه کردند.
داین مک‌کیبن رایس
مدیر کلینیک Validus Sports Injury در لندن، در این باره می‌گوید: «اگر به دنبال تمرینی مؤثر برای تقویت عضلات همسترینگ و سرینی هستید، یک کمربند به یک سورتمه وزنه‌دار ببندید و فقط ۱۰ تا ۱۵ یارد به عقب راه بروید. نتیجه‌اش شما را شگفت‌زده خواهد کرد».
یک مطالعه در سال ۲۰۱۹ نشان داد که افرادی که هفته‌ای ۳ تا ۴ بار و به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه به عقب راه می‌رفتند، در مقایسه با کسانی که فقط به جلو راه می‌رفتند یا تحرک نداشتند، پیشرفت بیشتری در تعادل و ثبات بدن داشتند.
دکتر آشوی نی نادکارنی، استادیار روان‌پزشکی در دانشکده پزشکی هاروارد، درباره فواید شناختی پیاده‌روی معکوس می‌گوید:
«راه رفتن به عقب باعث بهبود عملکرد ذهنی می‌شود، زیرا آگاهی مکانی و هماهنگی حرکتی را تقویت می‌کند. از آنجا که این فعالیت نیازمند تمرکز و دقت بیشتری است، می‌تواند عملکرد اجرایی مغز را نیز بهبود بخشد».
این روش برای افرادی که از درد مفاصل یا آرتروز رنج می‌برند نیز مفید است.
برخلاف پیاده‌روی معمولی که فشار زیادی بر کشکک زانو وارد می‌کند، پیاده‌روی به عقب فشار کمتری بر این ناحیه وارد کرده و در عوض عضلات چهارسر ران را تقویت می‌کند.
این عضلات به ثبات زانوها کمک می‌کنند و از بروز آسیب جلوگیری می‌نمایند.
جانت دوفک، متخصص علوم حرکتی، درباره میزان تأثیرگذاری این تمرین می‌گوید: «مانند هر تمرین ورزشی دیگر، فواید پیاده‌روی به عقب به سطح آمادگی جسمانی هر فرد بستگی دارد. همچنین می‌توان سرعت و شیب مسیر را تغییر داد تا تمرین شدت بیشتری پیدا کند».
با توجه به این موارد، رعایت نکات ایمنی برای کسانی که قصد امتحان این روش را دارند ضروری است. دوفک در این زمینه توصیه می‌کند:
«هنگام تمرین، دقت کافی داشته باشید. استفاده از تردمیل می‌تواند خطرات احتمالی را کاهش دهد. همچنین قبل از شروع اطمینان حاصل کنید که مسیر شما عاری از موانع است. اگر احساس نگرانی می‌کنید، می‌توانید از یک همراه بخواهید که مسیر را برای شما بررسی کند».