تبیان

🟡 خفت‌گیری با ۱۰۰ تا ۱۵۰ میلیون تومان!

🔸 شرخری حالا دیگر محدود به کوچه‌پس‌کوچه‌های شهرها نیست؛ تلگرام و اینستاگرام پر شده از صفحاتی که با شعارهایی مثل «شر شما را خریداریم» کار را انجام می‌دهند. از وصول چک و بدهی تا گوشمالی، تهدید و حتی حذف مهره سوخته.

🔸 شرخری برای هر نوع خشونت تعرفه دارد. آنها قیمت خدماتشان را بر اساس نرخ ارز تنظیم می‌کنند! گرفتن طلب، بسته به مبلغ، ۲۵ تا ۳۰ درصد سهم شرخر است، مثلاً برای شکستن دست‌وپا، نرخی که چند ماه پیش از ۵۰ میلیون تومان شروع می‌شد، حالا با افزایش قیمت دلار، به ۱۰۰ تا ۱۵۰ میلیون تومان رسیده.

🔸 بعضی‌ها برای اطمینان از سکوت و شکایت نکردن قربانی چند روزی در محل زندگی‌اش پرسه می‌زنند تا حساب کار دستش بیاید.

🔸 نحوه پرداخت هزینه هم توافقی است؛ یا بعد از انجام کار تسویه می‌شود یا نیمی از مبلغ قبل از کار پرداخت می‌شود. بعضی‌ها دلار و طلا هم قبول می‌کنند.

🔸 بعضی از شرخرها عنوان شیک‌تری برای خودشان دست‌وپا کرده‌اند و به خودشان می‌گویند«کارشناس وصول مطالبات». حتی بعضی وکلا هم سراغ این افراد می‌روند. در آگهی‌های استخدامی هم تقاضا برای جذب افراد «سابقه‌دار» و «ورزشکار» به‌عنوان کارشناس وصول طلب دیده می‌شود. اسمی که پشتش همان خفت‌گیری و زورگیری قدیمی است، فقط با لباس رسمی‌تر!

اینستاگرام | سایت | بله | روبیکا | ایتا | یوتیوب | شاد | آپارات | تلگرام | ایکس

@TebyanOnline

🟡 چرا مدیران ما از زبان فارسی فرار می‌کنند؟

🔸 وقتی مدیرعامل ایرانی یک شرکت صحبت می‌کند، انتظار داریم پیامش روشن، قابل فهم و متناسب با فرهنگ بومی باشد. اما وقتی جملات فارسی‌اش پر از واژگان انگلیسی است، چه پیامی به مخاطب منتقل می‌شود؟ آیا این نشان‌دهنده به‌روز بودن است یا نوعی بی‌توجهی به زبان و فرهنگ خودمان؟

🔸 در سال‌های اخیر، رواج یک سبک گفتاری که در آن فارسی و انگلیسی در هم آمیخته می‌شوند، به‌ویژه در فضای کسب‌وکارهای نوین ایرانی، به پدیده‌ای رایج تبدیل شده است. در این محیط‌ها، استفاده‌ مکرر از اصطلاحات انگلیسی دیگر صرفاً به‌دلیل نیازهای فنی یا نبود معادل فارسی نیست بلکه به نظر می‌رسد آن‌را نشانه‌ای از حرفه‌ای و به‌روز بودن می‌دانند.

🔸 وقتی یک مدیرعامل به جای «برنامه‌ریزی راهبردی» از «Strategic Planning» حرف می‌زند، یا حتی به جای لغت ساده‌ای مثل «به‌دست‌آوردن» از «Acquire» استفاده می‌کند، در واقع به شکلی ناخودآگاه این پیام را منتقل می‌کند که زبان فارسی توان بیان مفاهیم مدرن را ندارد. این پیام نادرست به تدریج تبدیل به یک باور عمومی می‌شود و در نهایت، به تضعیف جایگاه زبان فارسی در فضای حرفه‌ای و رسمی می‌انجامد.

🔸 برای مثال در فرانسه، قانون توبون شرکت‌ها را موظف می‌کند که در اسناد رسمی و تبلیغات از واژگان فرانسوی استفاده کنند، چرا که زبان فقط مجموعه‌ای از کلمات نیست، بلکه حافظه‌ تاریخی و فرهنگی یک ملت است.

🔸 حفظ زبان فارسی، نیازمند آگاهی و تعهد است. این مسئولیت بر عهده‌ همه‌ ماست، اما بیش از همه، بر دوش کسانی است که در جایگاه‌های مدیریتی و رسانه‌ای قرار دارند. شاید وقت آن رسیده که مدیران ایرانی، قبل از به زبان آوردن یک واژه‌ انگلیسی، لحظه‌ای مکث کنند و از خود بپرسند: آیا فارسی‌اش را نمی‌دانم، یا فقط نمی‌خواهم از آن استفاده کنم؟

اینستاگرام | سایت | بله | روبیکا | ایتا | یوتیوب | شاد | آپارات | تلگرام | ایکس

@TebyanOnline