ترجمان علوم انسانى

🎯 پزشک‌ها هم نمی‌دانند، اما شاید همین خوب باشد
— گاهی در مراقبت از نوزادان هیچ راه درست و غلطی وجود ندارد

📍پزشکان و متخصصان دربارۀ مراقبت از نوزادان توصیه‌های متفاوت و گاه متناقضی دارند، از تغذیه گرفته تا خواب و حتی مسائل ساده‌ای مثل استفاده از پروبیوتیک. والدین معمولاً در میان این انبوه پیشنهادهای متناقض سردرگم می‌شوند و آرامش خود را از دست می‌دهند. اما گاهی همین اختلاف‌نظرها حکایت از یک حقیقت مهم دارد، حقیقتی غیرمنتظره که شاید اگر والدین بدانند، کمتر دچار اضطراب شوند.


✍🏻 ترجمۀ شراره توکلی
🔖 ۱۶۱۵ کلمه
⏰ زمان مطالعه: ۷ دقيقه
                                       
📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:

B2n.ir/x86217

📌 آنچه خواندید، به‌طور اختصاصی برای وب‌سایت ترجمان ترجمه شده و به‌رایگان در اختیار شما قرار گرفته است. شما می‌توانید با خرید اشتراک فصلنامه ترجمان علوم انسانی از انتشار این مطالب و فعالیت‌های ترجمان حمایت کنید:

https://tarjomaan.com/shop/product/sub4034/

@tarjomaanweb

🎯 یک‌سوم از کل غذایی که در جهان تولید می‌شود، دور ریخته می‌شود

🔴 هر چقدر هم حواستان را جمع کنید، باز هم اتفاق می‌افتد: نان خشک می‌شود، میوه‌های توی یخچال کپک می‌زنند، غذایی که از نهار یا شام باقی مانده، بلااستفاده می‌شود یا تاریخ انقضای شیر و ماست می‌گذرد. یک تحقیق می‌گوید هر خانواده در جهان، در طول سال، به طور متوسط ۷۴ کیلوگرم غذا دور می‌ریزد. اما این هنوز اول ماجراست. سطح اتلاف مواد غذایی در زنجیرۀ تأمین و توزیع خیلی بیشتر است و این معضل، تقریباً در همۀ جوامع امروزی وجود دارد، در حالی که در جوامع سنتی غذا خیلی کم دور ریخته می‌شود.

🔴 مردم جوامع سنتی از همۀ قسمت‌های خوردنی حیوان یا گیاه استفاده می‌کنند. محققان مشاهده کرده‌اند که اعضای یک قبیله در شمال تانزانیا، حتی از فکر دور ریختن عمدیِ مواد غذایی به خشم می‌آمدند و بعضی‌هایشان این کار را حتی از آدم‌کشتن هم بدتر می‌دانستند، چون قاتل یک نفر را می‌کشد، ولی هدر‌دادن غذا ممکن است جان خیلی‌ها را بگیرد.

🔴 اما در کشورهای صنعتی داستان کاملاً متفاوتی در جریان است. برنامۀ محیط‌زیست ملل متحد برآورد کرده است که ۱۷ درصدِ مواد غذایی تولیدشده در جهان اسراف می‌گردد و حدوداً به همین میزان نیز تلف می‌شود، یعنی قریب‌به یک‌سوم غذایی که تولیدشده بدون مصرف‌شدن از بین می‌رود. وقتی این ماجرا را در سطح جهان ببینیم، با چالش اخلاقی بزرگی روبه‌رو می‌شویم: میزان غذایی که تولید می‌شود، برای سیرکردن همۀ آدم‌های کرۀ زمین کافی است و حتی بیشتر است، اما همچنان میلیون‌ها نفر از گرسنگی مزمن رنج می‌برند. با کاهش سطح اتلاف مواد غذایی شاید بتوان این بحران را کاهش داد.

🔴 اما معضل پسماند، از این چالش اخلاقی هم فراتر می‌رود: در‌حال‌حاضر، پسماند غذایی جدی‌ترین اثراتش را بر بحران اقلیمی می‌گذارد. برآوردها تخمین می‌زند که ۸ تا ۱۰ درصد انتشار گازهای گلخانه‌ای ناشی از مواد غذاییِ مصرف‌نشده است. به عبارت دیگر، «اگر پسماند و تلفات غذایی یک کشور بود، می‌توانست سومین منبع بزرگ انتشار گازهای گلخانه‌ای باشد».

🔴 معمولاً گمان می‌کنیم اگر مردم در میزان خرید و نحوۀ مصرفشان دقت کنند، می‌توانند پسماند غذا را به حداقل برسانند. اما مسئله اساساً در زنجیرۀ تأمین و الزامات آن است. به این موقعیت فرضی فکر کنید: آیا دلتان می‌خواهد میوه‌فروشی محله‌تان، هر وقت که به آن سر می‌زنید، همۀ میوه‌ها را داشته باشد و همه‌شان هم تازه باشند؟ اگر جوابتان مثبت است، خوب است بدانید که برای محقق‌شدن این تمایل، ناگزیر، حجم وسیعی از میوه‌ها باید دور ریخته شود. مکان اصلی تولید پسماند غذایی، نه خانه‌ها، که خرده‌فروشی‌ها است.

🔴 این البته به معنی آن نیست که رفتار مصرفی ما بی‌تأثیر است. خیلی از مردم هر روز بیشتر از نیازشان غذا می‌پزند و در نهایت بخش زیادی‌ از آن را دور می‌ریزند، مخصوصاً برنج که در کشورهای آسیایی بسیار دور ریخته می‌شود. نمونۀ دیگر دور ریختنِ مواد غذایی بعد از گذشتن تاریخ انقضای آن‌هاست که در موارد بسیاری منجر به دور ریخته شدن غذاهای سالم می‌شود.

🔴 چندین کشور در جهان تلاش کرده‌اند تا طرح‌های بزرگی در زمینۀ کاهش پسماند غذایی اجرایی کنند. واقعیت این است که هیچ‌کدام چندان موفق نبوده‌اند و این باعث شده است که مسئلۀ پسماند غذایی در ابعاد جهانی، هنوز راه‌حل مورد توافقی نداشته باشد. بااین‌حال، این راه‌حل هر چه که باشد، باید برنامه‌ای از پایین به بالا باشد. به تعبیر سلینا یول، فعال حوزۀ پسماند غذایی، تا وقتی ارزش‌های مردم به صورت جدی تغییر نکند، هیچ برنامۀ دولتی‌ای نمی‌تواند به نتیجه برسد. اندیشیدن به سازوکارهای جوامع کوچک غیرصنعتی در این زمینه شاید بتواند راهنمایی‌مان کند.


📌 آنچه خواندید مروری کوتاه است بر مطلب «غذاهایی که دور می‌ریزیم، چه فاجعه‌هایی به بار می‌آورد؟» که در سی‌وسومین شمارۀ مجلۀ ترجمان علوم انسانی منتشر شده است. این مطلب در تاریخ ۱۰ آذر ۱۴۰۳ در وب‌سایت ترجمان نیز بارگذاری شده است. این مطلب نوشتۀ جولین باگینی است و نسیم حسینی آن را ترجمه کرده است. برای خواندن نسخۀ کامل این مطلب و دیگر مطالب ترجمان، به وب‌سایت ترجمان سر بزنید.

📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:

B2n.ir/u55260

@tarjomaanweb

🎯 دزدان دریایی دشمنان قسم‌خورده نظم مدرن بودند یا همدستان پنهان آن؟
— دزدان دریایی را صرفاً شورشیانی افسانه‌ای می‌دانیم. اما این همۀ ماجرا نیست

📍آیا دزدان دریایی شورشیان رهایی‌طلبی بودند که نظم مدرن را به چالش می‌کشیدند، یا هم‌پیمانان پنهان آن؟ از نظر دانیل ایمروار، نویسنده و مورخ، دزدان دریایی صرفاً شورشیانی افسانه‌ای و بی‌قانون نبودند، بلکه نقشی کلیدی در تقویت زیرساخت‌های استعماری ایفا کردند. ایمروار ضمن بررسی چند کتاب تاریخی جدید دربارۀ دزدان دریایی، از رابطه پیچیدۀ آن‌ها با قدرت‌های استعماری می‌گوید؛ از غارت کشتی‌ها و ایجاد مناطق خودمختار گرفته تا نقششان در پیشبرد تجارت جهانی و شکل‌گیری سرمایه‌داری اولیه.


✍🏻 ترجمۀ محمد ابراهیم باسط
🔖 ۴۹۰۰ کلمه
⏰ زمان مطالعه: ۲۹ دقيقه
                                       
📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:

B2n.ir/s32731

📌 آنچه خواندید، به‌طور اختصاصی برای وب‌سایت ترجمان ترجمه شده و به‌رایگان در اختیار شما قرار گرفته است. شما می‌توانید با خرید اشتراک فصلنامه ترجمان علوم انسانی از انتشار این مطالب و فعالیت‌های ترجمان حمایت کنید:

https://tarjomaan.com/shop/product/sub4034/

@tarjomaanweb

🎯 راداگینگ؛ راه و رسم جدید ترک اعتیاد به گوشی است

🔴 ارلینگ هالند، مدتی پیش، ویدئویی کوتاه از خودش منتشر کرد که روی صندلی هواپیما نشسته بود و زیر آن نوشته بود: «هفت‌ساعت راداگینگ، بدون گوشی، بدون خواب، بدون آب، بدون غذا، فقط نقشه». زیر آن متن هم هشتگ زده بود: «آسونه». ویدئوی او به سرعت ویروسی شد و طرفدارانش با تحسین و تمجید می‌گفتند: «ارلینگ ماشین است!». البته هالند اولین آدم مشهوری نیست که ویدئویی دربارۀ راداگینگ منتشر می‌کرد، این رسم، به مد فرهنگی جدیدی تبدیل شده است که نوعی مبارزه‌جویی در برابر فرهنگِ سرگرمی‌ها و حواس‌پرتی‌های آنلاین است.

🔴 پیروان راداگینگ با آگاهی از فریب‌های رنگارنگ صنعت سرگرمی برای دزدیدن توجه ما، دیگران را دعوت می‌کنند که شجاعانه با «پوچی و ملال زندگی روزمره» چشم‌در‌چشم شوند و در برابر جذابیت‌های اعتیادآور شبکه‌های اجتماعی یا بازی‌های ویدئویی کم نیاورند.

🔴 مسافران سفرهای هوایی پیش‌قراول این مد بوده‌اند. راه‌و‌رسم آن‌ها، ساده و به یک معنی بکر و وحشی است: قرار است هجده ساعت روی یک صندلی تنگ، وسط آسمان، حبس شوی؟ خیلی هم خوب. گوشی‌ات را خاموش کن، به هیچ وسیلۀ الکترونیکی دیگری دست نزن، و هیچ کاری نکن. خیره شو به پشتیِ صندلی جلوی رویت و «تحمل کن». اسم این مد جدید را گذاشته‌اند «راداگینگ» (rawdogging) که ترجمۀ تحت‌اللفظی‌اش تقریباً به معنی زندگی‌کردن مثل یک سگ وحشی است: اگر این زرق‌و برق‌های فرهنگی را کنار بگذاریم و به طبیعت برگردیم، نجات پیدا می‌کنیم.

🔴 ایان بوگاست، بازی‌ساز و روزنامه‌نگار، می‌گوید رادگینگ یکی از مصادیق ظهورِ نوع جدیدی از زهدگرایی است که به‌ویژه در میان مردان باب شده است. زیرا این روزها زنده‌ماندن روی زمین به‌ معنای رنج‌بردن از رگبار دائمی هوس‌هایی است که چنان به‌راحتی در دسترس‌اند که برای جلوگیری از وسوسهٔ آن‌ها به مبارزه‌ای دائمی نیاز است.

🔴 بوگاست می‌گوید این نوع زهدگرایی در ابتدا شبیه بودیسم به‌نظر می‌رسد. پشت‌پا زدن به لذت‌های زودگذر برای آزادکردن روح. اما اگر دقیق‌تر به ماجرای این مد فرهنگی نگاه کنیم، تناقضی بزرگ را در آن می‌یابیم: پروپاقرص‌ترین حامیان راداگینگ، تقریباً بلافاصله بعد از آنکه پروازشان به زمین نشست، سر و کله‌شان در شبکه‌های اجتماعی پیدا می‌شود و با افتخار اعلام می‌کنند: «هجده‌ساعت بدون گوشی! من دوام آوردم و پیروز شدم!» وقتی این پست‌ها را می‌بینیم، شاید به ذهنمان برسد که کل این زهدِ هجده‌ساعته، چیزی نیست جز مقدمه‌ای برای نمایش بعد از آن.

🔴 راداگنیگ به یک معنی، صرفاً آخرین جلوه از تلاش‌های مستمر بشر برای بازگشت به گذشتۀ طلایی‌ای است که در آن به طبیعت نزدیک بودیم و تکنولوژی و رسانه و ساخته‌های دست بشر، خلوص انسانی‌مان را از میان نبرده بود. اما افسوس که همیشه این تلاش‌ها از تناقضی بزرگ رنج می‌برند: بازگشت به زندگی خالص ممکن نیست، البته اگر همچین چیزی واقعاً وجود داشته باشد.

🔴 بوگاست می‌نویسد: تلاش برای رسیدن به وضعیت خلوص، حتی خلوصی خیالی، ارزشمند به ‌نظر می‌رسد. تلاش برای نزدیک‌شدن به طبیعت، یا نزدیک‌شدن به نوعی وضعیت دست‌نخوردگی تخیلی، باعث می‌شود حس کنیم فراتر رفته‌ایم. مسافرت هوایی استعارهٔ مناسبی برای این حس برتری‌جویی است و برای پیروان راداگینگ به روش پیروزی تبدیل شده است. کار تطهیر بالا می‌گیرد و پیروان راداگینگ در پروازها به بهشت نزدیک‌تر می‌شوند. ولی انگار هر دفعه از رسیدن به بهشت بازمی‌مانند و دوباره به زمین برمی‌گردند.

📌 آنچه خواندید مروری کوتاه است بر مطلب «هجده ساعت دست به گوشی نمی‌زنم، تا بعدش در شبکۀ اجتماعی به کارم افتخار کنم» که در سی‌وسومین شمارۀ مجلۀ ترجمان علوم انسانی منتشر شده است. این مطلب در تاریخ ۱۳ آبان ۱۴۰۳ در وب‌سایت ترجمان نیز بارگذاری شده است. این مطلب نوشتۀ ایان بوگاست است و بهناز دهکردی آن را ترجمه کرده است. برای خواندن نسخۀ کامل این مطلب و دیگر مطالب ترجمان، به وب‌سایت ترجمان سر بزنید.

📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:

B2n.ir/u58012

@tarjomaanweb

🎯 چرا رمان مهم است؟
— قصه سوالات دشوار را پیش می‌کشد و به ناشناخته‌ها سوقمان می‌دهد

📍دبورا لوی، رمان‌نویس سرشناس و تحسین‌شده، می‌گوید: «وقتی می‌پرسیم چرا رمان مهم است، روشن است که در این پرسش امر خطیری نهفته است. اما واقعاً روشن است؟ گاهی ابهام را بر روشنی ترجیح می‌دهیم چون درد کمتری دارد. اهمیت رمان از آن روست که الزامی به روشنی یا ابهام در خود ندارد. بااین‌حال، روی همین مرزهای دوگانه در رفت‌وآمد است و از همین روست که رمان می‌تواند دستی به‌سوی فهم دراز کند و معنای امور را از نو به نظاره بنشیند. فهم ضرورتاً تسلی‌بخش نیست، اما دست‌وپنجه نرم‌کردن با دانشْ حاکی از قدرت است. فهمِ جدید به ما احساس رهایی، تسکین و وجد می‌دهد، و نباید آن را با تندخوانی و مصرفِ اطلاعات اشتباه گرفت. به همین دلیل است که مرگ رمان، که مکرر اعلام می‌شود، به‌سان مرگ خدا، بعید است که روی دهد».


✍🏻 ترجمۀ علی کریمی
🔖 ۳۰۴۴ کلمه
⏰ زمان مطالعه: ۱۷ دقيقه
                                       
📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:

B2n.ir/b59414

📌 آنچه خواندید، به‌طور اختصاصی برای وب‌سایت ترجمان ترجمه شده و به‌رایگان در اختیار شما قرار گرفته است. شما می‌توانید با خرید اشتراک فصلنامه ترجمان علوم انسانی از انتشار این مطالب و فعالیت‌های ترجمان حمایت کنید:

https://tarjomaan.com/shop/product/sub4034/

@tarjomaanweb

🎯 جامعۀ پشمکی چطور جایی است؟
— ما در روزگاری زندگی می‌کنیم که همه چیز کیفیتی ساختگی به خود می‌گیرد

📍سوزان سانتاگ در سال ۱۹۹۶ هشدار داد که «جدیت»، در سایۀ مصرف‌گرایی، در حال نابودی است و می‌گفت: با غلبۀ فرهنگی که ارزش‌های اصلی‌اش از صنعت سرگرمی می‌آید، جدیت به پلۀ آخر رسیده است. او از دنیایی گفت که در آن همه‌چیز، حتی مفاهیم عمیقی چون دانش و شکوفایی انسانی، به کالاهایی قابل فروش و آسان‌فهم تبدیل خواهند شد. در این دنیای تازۀ «سبُک»، همه‌چیز باید خوشایند و ملایم باشد، و هر چیز جدی به‌عنوان مانعی برای کسب‌وکار کنار گذاشته می‌شود تا جایی که مردم دیگر به سختی می‌توانند چیزی را واقعی و اصیل بپندارند. به جامعۀ پشمکی خوش‌آمدید: جایی که در آن همه‌چیز سست و کم‌استحکام است و مثل پشمکی می‌ماند که تا در دهان می‌گذاریم آب می‌شود و از آن فقط نوعی مزۀ شیرین باقی می‌ماند.


✍🏻 ترجمۀ عرفان قادری
🔖 ۱۵۰۰ کلمه
⏰ زمان مطالعه: ۱۰ دقيقه
                                       
📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:

B2n.ir/h62003

📌 آنچه خواندید، به‌طور اختصاصی برای وب‌سایت ترجمان ترجمه شده و به‌رایگان در اختیار شما قرار گرفته است. شما می‌توانید با خرید اشتراک فصلنامه ترجمان علوم انسانی از انتشار این مطالب و فعالیت‌های ترجمان حمایت کنید:

https://tarjomaan.com/shop/product/sub4034/

@tarjomaanweb