برخلاف تمام استدلال‌های صورت گرفته توسط تحلیلگران نظامی غربی که قدرت هوایی را عنصر برتری ساز در میدان نبرد امروز معرفی می‌کنند، اما حقیت آن است که قدرت آتش و توان تامین آتش یکی از فاکتورهای مهم نبردهای امروزی به شمار می‌رود. شاید اگر جنگ ناتو با روسیه روی نمی‌داد و سطح جنگ‌ها در اندازه جنگ نابرابر رژیم تروریستی یهودی با مقاومت غزه و لبنان بود (که دست بر قضا در هر دو هم شکست خورد) که در آن نیروی هوایی یهودی‌ها کار ویرانگری انجام می‌داد، غربی‌ها هنوز هم بر همین مسیر بودند و بر آن اصرار هم می‌کردند.

شاید یکی از عمده‌ترین دلایلی که در زرادخانه‌های بزرگ ناتو گلوله توپ و حتی توپخانه به اندازه کافی وجود نداشت، همین مساله بود. با وقوع جنگ در اوکراین بود که آن‌ها متوجه شدند که توپخانه هیچ وقت قدیمی نمی‌شود. اما برای ایران، هشت سال جنگ و توپخانه قدرتمند و ویرانگر ارتش بعث درسی بزرگ بود، توپخانه‌ای که می‌توانست در هر شبانه‌روز صدها هزار گلوله (برخی یک میلیون را هم گفته‌اند) در کالیبرهای مختلف شلیک کند. هر چند تجربه نبرد با داعش هم این را بیشتر ثابت کرد.

از همین‌رو بود که توپخانه جایگاه والای خود در سازمان رزم نیروهای مسلح باز کرد و امروز ایران یکی از بزرگ‌ترین و قدرتمندترین توپخانه‌های جهان و منطقه را در اختیار دارد. این توپخانه هر چند در ابعاد مختلف رشد کرده، اما نیازمند یک تحول اساسی است و آن هم افزایش دقت و سرعت در شلیک است. البته گفته می‌شود که توپخانه ارتش و سپاه هر دو به سامانه‌های مدرن مجهز شده‌اند اما این مساله باید فراگیر شود.

@SyrianKhabar