کاش روی پیشونی آدمایی که دارن زیر بار غصه‌‌هاشون له میشن یه چیزی نوشته بود تا بقیه کمی مراعاتشونو میکردن.
مثلاً می‌نوشتند:
این آقا داره از صدمین جایی که فرم پر کرده و استخدام نشده برمیگرده، این خانم سال‌هاست بغل نشده، این آقا رو دارن میگذارن خانه‌ی سالمندان، این خانم تا حالا کسی عاشقش نشده، این آدم تاحالا آرامش رو نچشیده، این مرد زير فشار مالیه، این بچه خانواده‌ش رو از دست داده و خیلی دردهای دیگه :)

@sirnews2