آیت‌الله‌العظمی شبیری زنجانی

❖ سر سفره‌ای که در آن شراب خورده می‌شود نباید نشست و خوردن از غذای آن سفره نیز حرام است؛ بلکه از سفره‌ای که پیش‌تر در آن شراب خورده شده است، نباید غذا خورد.

« آن شب بهترین شب پس از شب قدر است که خدای متعال، فضل خویش را به بندگانش ارزانی می‌فرماید و آنها را از روی منّت و کرَم خویش می‌آمرزد. پس در تقرب جستن به سوی خداوند در آن بکوشید زیرا آن شبی است که خدای متعال به ذات مقدسش سوگند خورده است که هیچ درخواست‌کننده‌ای را در آن محروم نکند مادامی که معصیتی را درخواست نکند...»

❖ بازی‌هایی که در آنها دروغ گفته می‌شود، اگر اثر دروغ تنها مربوط به خود بازی است و به بیرون از بازی کشیده نمی‌شود و موجب مفسده‌ای نیز (مانند بی‌اعتمادی نسبت به شخص یا هتک وی) نمی‌گردد، جایز است، هرچند احتیاط استحبابی در ترک این‌گونه بازی‌هاست.

«ای هشام! خردمندان، زيادىِ دنيا را هم رها كردند، چه رسد به گناهان! ترك دنيا، فضيلت و ارزش است، در حالى كه ترك گناهان، واجب است.

اى هشام! خردمند به دنيا و دنيا پرستان نگريست و دريافت كه دنيا جز با رنج و مشقّت به دست نمى‌آيد و به آخرت نگاه كرد و پى برد كه آن نيز جز با رنج و زحمت به كف نمى‌آيد. پس با رنج و مشقّت آن را طلبيد كه پاينده‌تر است.»

«يَا بُنَيَّ إِنَّهَا إِنْ تَكُ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ فَتَكُنْ فِي صَخْرَةٍ أَوْ فِي السَّمَاوَاتِ أَوْ فِي الْأَرْضِ يَأْتِ بِهَا اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ لَطِيفٌ خَبِيرٌ؛
پسرم! گر به اندازه سنگینی دانه خردلی (کار نیک یا بد) باشد، و در دل سنگی یا در (گوشه‌ای از) آسمانها و زمین قرار گیرد، خداوند آن را (در قیامت برای حساب) می‌آورد؛ خداوند دقیق و آگاه است!» لقمان/16

«... فرمود: «أَ وَ مَا تَخَافُ مِنْ نِقَاشِ الْحِسَاب‏؛ آیا نمی‌ترسی از مناقشۀ در حساب؟» و اصل مناقشه از «نقاش الشوکة» است یعنی بیرون کرد خار را، یعنی همچنان که در بیرون آوردن خار از بدن، کمال دقت و کاوش و باریک‌بینی را به‌عمل می‌آورند تا آن را پیدا کرده و بیرون آورند، همین طور در حساب، دقت و باریک‌بینی به عمل می‌آورند.»
📚منازل الآخرة؛ ص99