روانشناسی طرحواره

از دیدگاه طرحواره‌درمانی این فرضیه وجود دارد که اگر ما دچار طرحواره ناسازگار یا تله باشیم؛ احتمالاً یا به سمت کسانی جذب عاطفی می‌شویم که شبیه والدین مهم ما باشند و در واقع طرحواره‌های ما را فعال کنند یا اگر چنین نباشد ما خودمان رابطه را به سمتی می‌بریم که فرد مقابل، شبیه والدین با ما رفتار کند!

دو نمونه:

۱- فردی که طرحواره رهاشدگی دارد، ممکن است به سمت شریک عاطفی‌ جذب شود که دوری‌گزین یا غیرمتعهد باشد، یا خودش رابطه‌های موازی عاطفی برقرار می‌کند تا خیالش راحت شود اگر یکی او را ترک کرد افراد دیگری در اطرافش باشند یا با کسی که خودش همسر دارد وارد رابطه عاطفی می‌شود؛ زیرا اصلا رابطه باثبات و در دسترس را باور ندارد پس ناخودآگاه به دنبال بازسازی همان شرایط رهاشدگی دوران کودکی است. اگر هم شریک او این ویژگی را نداشته باشد، ممکن است با حساسیت زیاد، رفتارهای کنترل‌گرانه یا ناپایداری عاطفی، رابطه را به سمتی ببرد که شریکش به‌تدریج او را ترک کند یا سرد شود، و این‌گونه طرحواره رهاشدگی او تایید شود.

۲- دختری که از رابطه تحقیرآمیز والدین، تله نقص و شرم را به ارث برده است؛ افراد سرزنش‌گر مانند والدین را انتخاب می‌کند زیرا هر چند رنج‌آور، این شرایط برایش راحت و آشناست و یا ممکن است اینقدر با حس گناه و بی‌ارزشی در رابطه رفتار کند که خودش غیرمستقیم، فرد مقابل را به سمت رفتارهای تحقیرآمیز و کنترل‌گرایانه با خود سوق دهد. اینگونه پیشگویی خودکامبخش او نیز که من معیوب و پر نقصم، محقق شده و باورهای او تایید می‌شود.

برای رهایی از چرخه‌های تکراری طرحواره‌های ناسازگار، ابتدا باید این طرحواره‌ها را توسط درمانگر شناسایی کنید. به الگوهای تکراری در روابطتان دقت کنید و ببینید کدام باورهای قدیمی یا تجربیات کودکی، رفتارهایتان را هدایت می‌کنند. سپس با تمرین ذهن‌آگاهی و به چالش کشیدن این باورها، سعی کنید واکنش‌های خودکار را تغییر دهید.

در صورت تمایل به طرحواره درمانی، در دایرکت هماهنگ بفرمایید تا همسفر شما در مسیر درمان باشم. سپاس

#تله #طرحواره #مشاور #مشاوره‌ #طرحواره_درمانی #طرحواره_درمانگر #اضطراب #افسردگی #احساسات #هیجانات #تروما #رهاشدگی #تله_رهاشدگی

Telegram: @realitymind
Insta: instagram.com/reality.mind

پدر، برای پسرش، فضای غمبار اردوگاه را تلطیف می‌کند. او همه چیز را مثل یک بازی و تفریح برای پسرش جلو می‌برد؛ اگر چه این بازی آخر اوست!
🎥 سکانسی تاثیرگذار از فیلم زندگی زیباست...

Telegram: @realitymind
Insta: instagram.com/reality.mind

احساس طردشدگی، احساس دردناکی است که ما هنگام جدایی یا زمانی که دیگران ما را ترک می‌کنند تجربه می‌کنیم اما نکته مهم این است که ما بایستی ابتدا درک کنیم که طرد شده‌ایم تا دچار احساس دردناک طردشدگی شویم.

پس اگر ما فکر کنیم دیگران انگیزه‌های خاص خود دارند و قصد عمدی ندارند که ما را طرد کنند احتمالأ بهتر می‌توانیم طرد شدن را تحمل کنیم؛ با آن سازگارانه‌تر کنار بیاییم و به دنبال آن واکنش‌های متعادل‌تری داشته باشیم.

بدیهی‌ست که هیچکس از طردشدن، خوشحال نمی‌شود اما بعضی افراد حساسیت زیادی نسبت به طردشدگی دارند و از آن می‌ترسند و همیشه انتظار دارند که طرد شوند! آنها همیشه به دنبال نشانه‌هایی می‌گردند که به آنها معنای طردشدگی بدهد. نشانه‌‌ای پیدا نکنند خودشان می‌سازند و گاهی جلوتر ترک می‌کنند تا طرد نشوند!

به دلیل ترس‌ها و انتظارات، افرادی که حساسیت به طرد شدن دارند، تمایل دارند هر چه دیگران می‌گویند و انجام می‌دهند را اشتباه تعبیر کنند و واکنش بیش از حد رنجش یا عصبانیت نشان دهند. مثلا کافی است که تماس با پیام آنها پاسخ داده نشود فکر می‌کنند دیگر آنها را نمی‌خواهند.‌ یا برای گرفتن لایک یا تایید دیگران، خوشایند مردم رفتار کنند.

رفتارهایی که شما می‌کنید تا طرد نشوید یا احساس طردشدگی نکنید؛ اتفاقا بیشتر باعث می‌شوند تا احساس طردشدگی در شما تکرار شود. رفتارهای پرخاشگرانه، صمیمیت گریزی یا بی‌اعتمادی به کسانی که دوستشان دارید. احساس طردشدگی از تجربیات آسیب‌زای کودکی، مشکلات محیطی، ژنتیکی و فقدان رابطه امن با والدین، یا در اثر برخی اختلالات مانند افسردگی، اضطراب یا اختلالات شخصیتی می‌آید.

مهم است ریشه‌ها و عواملی که به شما احساس طردشدگی می‌دهد را شناسایی کنید و توضیحات جایگزینی برای رفتارهایی که به شما حس طردشدگی می‌دهد در نظر بگیرید. بین احساسات و واکنش‌های خود، تاخیر و توقف بیندازید و تامل و تحمل کنید و بررسی کنید آیا رفتارهای اجتنابی و تکانشی که برای کاهش احساس طردشدگی انجام می‌دهید؛ سالم و سازگارانه هستند و شما را به اهداف، ارزشها و سلامت روانی نزدیک می‌‌کنند یا خیر؟

در صورت تمایل به مشاوره با رویکرد طرحواره درمانی، لطفاً در دایرکت هماهنگ بفرمایید. سپاس

#تله #تله_رهاشدگی #طرحواره_درمانی #طرحواره_درمانگر #طرحواره #مشاوره‌ #روانشناسی #روان_درمانی #احساس #اضطراب

Telegram: @realitymind
Insta: instagram.com/reality.mind

گاهی برای فرار از درد یا اضطراب، به راه‌حل‌هایی پناه می‌بریم که در ظاهر تسکین‌دهنده‌اند، اما در بلندمدت باعث وابستگی و افزایش مشکلات می‌شوند. رفتارهایی مثل مصرف مکرر مسکن‌ها، اجتناب از موقعیت‌های اضطراب‌آور، یا ورزش افراطی ممکن است به طور موقت آرامش ایجاد کنند، اما ریشه مشکل را حل نمی‌کنند و حتی به آسیب جسمی و روانی منجر می‌شوند.

این وابستگی به ابزارهای موقتی، مثل کوهنوردی است که بدون باتوم نمی‌تواند مسیر را طی کند. اگر روزی این ابزارها در دسترس نباشند یا دیگر مؤثر نباشند، اضطراب و احساس ناتوانی شدیدتری به وجود می‌آید. این وابستگی ما را از یادگیری مهارت‌های واقعی برای مدیریت چالش‌ها بازمی‌دارد.

علاوه بر این، استفاده افراطی از این روش‌ها می‌تواند خود منبع درد و اضطراب شود. به عنوان مثال، ورزش که راهی سالم برای کاهش استرس است، اگر بیش از حد انجام شود، می‌تواند به آسیب‌های جسمی و دردهای جدید منجر شود. این چرخه معیوب رنج را بیشتر می‌کند و ما را از مسیر بهبود واقعی دور می‌سازد.

راه‌حل واقعی زمانی آغاز می‌شود که شجاعت روبه‌رو شدن با درد و اضطراب را پیدا کنیم. با پذیرش واقعیت، تمرین ذهن‌آگاهی، شفقت به خود و کمک گرفتن از متخصصان، می‌توان به جای فرار یا سرکوب، ریشه مشکلات را حل کرد. آرامش پایدار از دل این مواجهه آگاهانه و تغییرات عمیق به دست می‌آید، نه از راه‌حل‌های سریع و موقتی.

در صورت تمایل به طرحواره درمانی، در دایرکت هماهنگ بفرمایید تا همسفر شما در مسیر درمان باشم. سپاس

#تله #طرحواره #مشاور #مشاوره‌ #طرحواره_درمانی #طرحواره_درمانگر #اضطراب #افسردگی #احساسات #هیجانات #تروما #رهاشدگی #تله_رهاشدگی

Telegram: @realitymind
Insta: instagram.com/reality.mind

وقتی انسان آموخت که چگونه با رنج‌هایش تنها بماند و چگونه بر اشتیاقش بر گریختن چیره شود، آن وقت، چیز زیادی نمانده که یاد نگرفته باشد. آلبرکامو

اما آیا آن‌قدر امن هستی که برای رنج‌هایت مکانی امن باشی؟‌ قرار نیست اگر رنج‌هایت را تصدیق کنی، برای همیشه همراهت بمانند. بلکه وقتی آن‌ها را ببینی، بپذیری و در کنارشان بمانی، قدرت عبور از آن‌ها را پیدا خواهی کرد.

سعی نکن از ترس‌ها، خشم‌ها یا تاریکی‌هایت فرار کنی. همین که آن‌ها را سرکوب نکنی و اجازه دهی که در فضای امن درونت حضور داشته باشند، مسیری به سوی روشنایی پیدا می‌کنی. از دل تاریکی‌ها عبور کن، زیرا در همان عبور است که رشد و رهایی اتفاق می‌افتد.

رنج‌ها، ترس‌ها و خشم‌ها، پیام‌رسان‌هایی هستند که می‌خواهند چیزی مهم را به تو بگویند؛ نادیده گرفتنشان، تنها صدای آن‌ها را بلندتر می‌کند. وقتی به جای سرکوب، به آن‌ها با کنجکاوی و شفقت گوش می‌دهی، می‌توانی معنای پنهان در پشتشان را کشف کنی.

هر احساسی که تجربه می‌کنی، بخشی از توست و هرچه بیشتر به خودت اجازه حضور در این احساسات را بدهی، عمیق‌تر با خودت آشتی می‌کنی. این سفر درونی، تو را به انسانی آزادتر، آرام‌تر و کامل‌تر تبدیل می‌کند.

در صورت تمایل به طرحواره درمانی، در دایرکت هماهنگ بفرمایید تا همسفر شما در مسیر درمان باشم. سپاس

#تله #طرحواره #مشاور #مشاوره‌ #طرحواره_درمانی #طرحواره_درمانگر #اضطراب #افسردگی #احساسات #هیجانات #تروما #رهاشدگی #تله_رهاشدگی

Telegram: @realitymind
Insta: instagram.com/reality.mind

اگر خود را برای هر اتفاق بدی که در زندگی می‌افتد سرزنش می‌کنید. اگر احساس می‌کنید نمی‌توانید از این گرفتاری نجات پیدا کنید. اگر آرزو می‌کنید که همه چیز باید متفاوت باشد، اما احساس ناتوانی می‌کنید. اگر از همه و دنیا عصبانی هستید! اگر به مکانیسم‌های مقابله‌ای ناسازگار (مانند الکل یا مواد مخدر) متوسل می‌شوید... نشانه این است که واقعیت رویدادی را نپذیرفته‌اید.

زندگی اغلب پر از زمان‌های سخت، چالش برانگیز و دردناک است که گاهی این موقعیت‌ها، اجتناب ناپذیر و خارج از کنترل ما هستند. طبیعی‌ست که هنگام مواجهه با موقعیت‌های سخت یا استرس زا احساس اضطراب کنیم اما اگر واقعیت شرایط را نپذیریم درد ما تبدیل به رنج پایدار می‌شود.

پذیرش باعث می‌شود ما احساسات خود را انکار یا از آنها اجتناب نکنیم و تجربه آنها را در خود تصدیق کنیم. اینگونه بهتر می‌توانیم آنها را پردازش و مدیریت کنیم. مفهوم پذیرش ناشی از این دیدگاه است که رنج مستقیماً از درد نیست بلکه از وابستگی ما به درد است. البته دلبستگی نداشتن به معنای این نیست احساسات خود را احساس نکنید! بلکه آگاه باشید که افکار و احساسات دردناکتان، شما را به کجا می‌کشانند!

همچنین قضاوت نکردن موقعیت، به معنای این نیست که شما باید موقعیت‌ دردناک را تایید کنید یا آن را دوست بدارید بلکه پذیرش آن چیزی است که به عنوان واقعیت وجود دارد یا اتفاق افتاده است و گرفتار نشدن در واکنش هیجانی نسبت به آن موقعیت است.

البته پذیرش، اصلا کار آسانی نیست و گاهی نیاز به حمایت درمانگر دارد. همچنین در ارتباط با موقعیت‌هایی انجام می‌شود که قابل اصلاح یا تغییر نیستند. زیرا پذیرش در شرایطی که سلامت جسمی، عاطفی یا روانی شما در خطر است مناسب نیست. در چنین مواردی، پذیرش ممکن است از تغییرات مورد نیاز جلوگیری کند.

نکته بعدی اینکه پذیرش را با بخشش نباید اشتباه گرفت زیرا در پذیرش در واقع شما نسبت به خودتان شفقت و مهربانی می‌کنید. پذیرش، شامل تحمل پریشانی و دور شدن از واکنش‌های احساسی و درمانده کننده به سمت جدایی عاطفی، آرامش و تفکر منطقی است.

ممکن است نتوانید واقعیت های یک موقعیت را تغییر دهید، اما می‌توانید نحوه مشاهده خود را انتخاب کنید و منابع خود را برای مراقبت از خود آزاد کنید. در واقع وقتی که شما احساسات ناخوشایند خود را مدیریت می‌کنید، می‌توانید راه‌حل‌هایی برای تغییرات ممکن پیدا کنید.

در صورت تمایل به مشاوره یا طرحواره درمانی در دایرکت هماهنگ بفرمایید. سپاس

Telegram: @realitymind
Insta: instagram.com/reality.mind

در خانه ای پر از آشفتگی و کنترل بزرگ شده بود. او به خاطر چیزهای کوچک تنبیه می‌شد و همیشه ترس داشت که مورد بازخواست و مجازات قرار بگیرد. این ترس باعث شد که مغزش به فکر راه‌هایی برای توجیه یا توضیح بیش از حد هر رفتار یا اشتباهش باشد. در واقع او مکانیسم دفاعی توضیح بیش از حد را برای محافظت از خود آموخته بود.

اما این رفتار او ممکن است تا حدودی در دوران کودکی کاربرد داشته است اما باعث ایجاد مشکلاتی در روابط بزرگسالی او شده است. زیرا او چیزهای غیرضروری را توضیح می‌داد‌ و در واقع توجیه می‌کرد. این باعث می‌شد که شریک زندگی‌اش از او عصبانی باشد و رئیس او نیز بخاطر توجیه و‌ توضیح بیش از حد و اضطراب او نسبت به توانایی او تردید کند. در توضیح معقول، ما از دلیل و عوامل موثر بر رفتارمان‌ می‌گوییم اما در حالت دفاعی، از اشتباهی که باعث رفتار ما شده می‌گوییم و رفتار خود را توجیه می‌کنیم.

معمولا افراد وقتی نگران هستند که شنیده، درک یا باور نشوند؛ بیش از حد توضیح می‌دهند. این رفتار ممکن است ریشه در تجارب ترومایی دوران کودکی داشته باشد؛ بخصوص افرادی که سابقه غفلت عاطفی دوران کودکی دارند یا افرادی که مجبور بودند از بدرفتاری یا سوء استفاده بترسند. البته اختلالات دیگری نیز ممکن است منجر به بیش توضیحی شود.

عمل توضیح بیش از حد، یک مکانیسم دفاعی و پاسخ به استرس است اما سخت‌ترین کار برای افراد این است که بفهمند دارند این کار را انجام می دهند. گاهی اوقات آنقدر برایشان طبیعی است که ممکن است حتی متوجه آن نشوند. کسانی که ترومای دوران کودکی را تجربه کرده‌اند، موقعیت‌های خنثی یا حتی کمی استرس‌زا را تهدیدآمیز تفسیر می‌کنند.

تشخیص و تصدیق بدون شرم یا قضاوت این رفتار در ذهن شما یک قدم عالی برای توقف آن است. اما گفتن اینکه من خیلی احمقم که دارم باز پرحرفی می‌کنم یا از همه چیز خودم حرف می‌زنم باعث احساس شرم و اضطراب بیشتر در شما می‌شود. در مورد دلیل رفتار خود کنجکاو شوید. وقتی این رفتار را انجام می‌دهید، چه اتفاقی می‌افتد؟ آیا احساس می‌کنید که دیگران به شما گوش نمی‌دهند؟ آیا احساس می‌کنید باید خودتان را توضیح دهید تا دچار مشکل نشوید؟ آیا ترس یا نگرانی پشت آن وجود دارد؟

همه این دلایل لزوما خوب یا بد نیستند و نباید به آنها برچسب بزنید. به خودتان اجازه دهید در مورد احساسی که در ذهن و بدن شما اتفاق می‌افتد وقتی تمایل به اشتراک گذاری بیش از حد اطلاعات خود و توضیح بیش از حد دارید تنها به عنوان نوعی کاوش کنجکاو شوید.

در صورت تمایل به مشاوره یا طرحواره درمانی در دایرکت هماهنگ بفرمایید. سپاس

Telegram: @realitymind
Insta: instagram.com/reality.mind

جذابیت طرحواره‌ای، پدیده‌ای روان‌شناختی است که طی آن ما ناخودآگاه به سمت افرادی جذب می‌شویم که الگوهای عاطفی گذشته ما را بازتاب می‌دهند. این جذابیت نه به دلیل منطق یا تناسب واقعی، بلکه از احساس آشنایی با طرحواره‌هایی نشأت می‌گیرد که در کودکی و بر اساس روابط اولیه ما با والدین یا مراقبان شکل گرفته‌اند. ذهن ما تمایل دارد این الگوها را بازسازی کند، به امید ناخودآگاه که این بار بتواند آن‌ها را اصلاح یا تکمیل کند. به همین دلیل، ممکن است بارها خود را در روابطی بیابیم که احساس ناکامی، رهاشدگی یا محرومیت هیجانی را تکرار می‌کنند.

اما تکرار این چرخه‌ها اغلب به جای حل مسئله، زخم‌های قدیمی را عمیق‌تر می‌کند و باورهای ناسالم ما درباره خود و دیگران را تقویت می‌نماید. برای مثال، فردی با طرحواره رهاشدگی ممکن است به طور مکرر به افرادی جذب شود که از جهت عاطفی در دسترس نیستند، تنها برای اینکه بار دیگر همان احساس ناامنی و ترس از ترک شدن را تجربه کند. یا فردی با طرحواره محرومیت هیجانی که در کودکی از محبت کافی محروم بوده، ممکن است به سمت افراد سرد و بی‌احساس گرایش پیدا کند.

کلید رهایی از این چرخه‌های ناخودآگاه، آگاهی است. وقتی طرحواره‌های خود را بشناسیم و متوجه شویم که چگونه بر انتخاب‌ها و روابط ما تأثیر می‌گذارند، می‌توانیم آگاهانه‌تر عمل کنیم. این آگاهی به ما اجازه می‌دهد که به جای بازآفرینی گذشته، روابطی سالم‌تر و معنادارتر ایجاد کنیم؛ روابطی که بر پایه رشد، احترام و تبادل عاطفی شکل می‌گیرند.

در صورت تمایل به طرحواره درمانی، در دایرکت هماهنگ بفرمایید تا همسفر شما در مسیر درمان باشم. سپاس

#تله #طرحواره #مشاور #مشاوره‌ #طرحواره_درمانی #طرحواره_درمانگر #اضطراب #افسردگی #احساسات #هیجانات #تروما #رهاشدگی #تله_رهاشدگی

Telegram: @realitymind
Insta: instagram.com/reality.mind

ما در بدترین شرایط ممکن، عمومأ این قدرت اختیار را داریم که افکار و رفتار خود را انتخاب کنیم و در هر موقعیت، تغییر دهیم. اما اگر باور داشته باشیم که دیگران من را مجبور می‌کنند که همیشه رفتار خاصی داشته باشم؛ مستعد این هستیم که خود را به سمت قربانی‌گری ببریم!

اینکه در یک شرایط فشار، بصورت آگاهانه و مقطعی، رفتاری خارج از کنترل، از ما سر بزند قابل درک است؛ اما اینکه ما باور داشته باشیم رفتار و افکار من، همیشه در کنترل دیگران و شرایط است و من هیچ اختیار و قدرت انتخابی ندارم؛ نقش قربانی‌گری ما شروع می‌شود!

مانند فرد معتادی که می‌گوید و باور دارد؛ چون من مشکلات اقتصادی زیادی دارم؛ همسرم طلاق گرفته است و من از کودکی قربانی شده‌ام؛ پس مجبور به مصرف مواد شده‌ام! یا شخصی که دلیل خشونت و عصبانیت خود را همیشه گردن دیگران می‌اندازد! یا زنی که می‌گوید تا زمانی که هنوز ازدواج نکرده‌ام افسرده هستم!

در واقع این افراد، قربانی بودن را مثل یک هویت جدا ناشدنی، باور کرده و آن را تنها راه حل موجود می‌بینند و چشمان خود را بر راههای دیگر و رفتارهای فعالانه و مسئولانه بسته‌اند! تنها ابزاری که در دسترس خود می‌بینند؛ قربانی بودن است!

بدون شک، شخصی که به قدرت اختیار و انتخاب خود و دیگران، آگاه نباشد و به آن باور نداشته باشد؛ یا تسلیم قدرت دیگران می‌شود و یا قدرت اختیار دیگران را می‌گیرد! یا قربانی می‌شود یا آزارگر و ناجی! پس شما هر گونه باشید و باور داشته باشید نقش مقابل خود را نیز پیدا می‌کنید!

قربانی، آزارگر خود را پیدا می‌کند تا باور کند قربانی است! ناجی باید کسی را برای نجات پیدا کند تا احساس قدرت کرده و ضعف‌های خود را بپوشاند! آزارگر هم باید کسی پیدا کند که به او ظلم کند تا او را تحت کنترل در آورد و از احساس تهدید رها شود! آسیب بزند؛ قبل از اینکه آسیب ببیند!

آیا آگاه از این واقعیت هستید که نقش مقابل خود را با رفتار و افکارتان انتخاب کرده‌اید؟! اگر چه ممکن است آگاه از این انتخاب نباشید یا آن را انکار کنید! شما با آگاهی و مسئولیت پذیری‌، می‌توانید دوباره قدرت انتخاب خود را بدست بیاورید یا از آن استفاده کنید.

زمانی که آگاه نباشید شما را به بند می‌کشند و زمانی که مسئولیت پذیری نداشته باشید؛ برای عمل متعهدانه و تغییر، اقدامی فعالانه نمی‌کنید! فقط غر، ناله، شکایت، سرزنش، احساس گناه و بی‌ارزشی و... اینها فقط شما را درون مثلث قربانی جابجا می‌کند؛ اما تحولی در نقش شما به عنوان قربانی، ناجی یا آزارگر ایجاد نمی‌کند!

در صورت تمایل به مشاوره یا طرحواره درمانی، در دایرکت هماهنگ بفرمایید. سپاس

Telegram: @realitymind
Insta: instagram.com/reality.mind

تا حرف از ترس رها شدگی می‌زنیم ممکن است فکر کنیم که این ترس فقط در تله رها شدگی هست و عامل آن است اما ترس از رها شدن هم به خودی خود یک تشخیص بالینی نیست و هم نوعی اضطراب و نشانه‌ از چندین اختلال بالینی ممکن است باشد.

افرادی که با اختلال اضطراب فراگیر یا سایر اختلالات اضطرابی دست و پنجه نرم می‌کنند؛ احتمالاً ترس از رها شدن را نیز در روابط نزدیک تجربه می‌کنند. ترس از رها شدن می‌تواند با افسردگی، اختلال شخصیت مرزی، اختلال استرس پس از سانحه و نیز با ترومای ناشی از رها شدن، نادیده گرفته شدن و سوء‌استفاده، ارتباط داشته باشد.

ترس از دست دادن کسی که دوستش دارید طبیعی است؛ اما اگر دائما نگران این هستید که دیگران شما را ترک کنند، حتی زمانی که هیچ مدرکی وجود ندارد، ممکن است با اضطراب یا ترس از رها شدن زندگی کنید. بر خلاف ناامنی موقتی، ترس از رها شدن، الگوی واکنش‌ها و رفتارهایی است که تا زمانی که آن را حل نکنید، از بین نمی‌رود.

اثرات طولانی مدت رها کردن، منجر به خشم، نوسانات خلقی و عدم اعتماد به نفس می‌‌شود. ترس از رها شدن باعث می‌شود که نتوانید روابط سالم را ایجاد یا حفظ کنید. مثلا ممکن است باعث شود هر کاری کنید که شریک عاطفی خود را از دست ندهید یا حتی او را به خیانت متهم کنید که در نهایت این رفتارها موجب فاصله و جدایی می‌شود.

مسائل رها شدن ارتباط نزدیکی با سبک‌های دلبستگی ناایمن دارد و شما ممکن است بر اساس این سبک‌ها به سمت روابطی کشیده شوید که با الگوهای گذشته شما مطابقت دارد. ترس از رها شدن ممکن است بر نحوه تفسیر و تجربه شما از روابط تأثیر بگذارد، اما درک اینکه این ترس از کجا می‌آید می‌تواند کلید برقراری ارتباط سالم‌ و امن باشد. لازم است با کمک درمانگر، ترس خود را از رها شدن تشخیص دهید و در موارد زیر بتوانید مسلط شوید:

۱- سبک دلبستگی ناایمن و چگونگی تأثیر آن بر روابط خود را کشف کنید. (اجتنابی، مضطرب، آشفته)
۲- یاد بگیرید که چگونه با دیگران پیوندهای ایمن ایجاد و تجربه کنید. ارتباط امن با درمانگر و رابطه درمانی می‌تواند به شما در این زمینه کمک کند.
۳- مهارت‌های تنظیم احساسات خود را بیاموزید.
۴- دریابید که آیا یک اختلال شخصیت یا اختلال اضطرابی باعث اضطراب ترک شما می‌شود یا خیر
۵- از تروما یا تجربیات دوران کودکی که منجر به ترس شما از رها شدن شده است رها شوید.

لطفاً برای دریافت مشاوره در دایرکت هماهنگ بفرمایید. سپاس

#تله #طرحواره #مشاور #مشاوره‌ #طرحواره_درمانی #طرحواره_درمانگر #اضطراب #افسردگی #احساسات #هیجانات #تروما #رهاشدگی #تله_رهاشدگی

Telegram: @realitymind
Insta: instagram.com/reality.mind