.
✅ درمان ایمپتیگو (impetigo)

◀️ برای درمان ایمپتیگوی غیر تاولی موضعی و بدون عارضه، درمان موضعی به‌تنهایی انتخاب اول محسوب می‌شود.

◀️ قبل از استفاده از آنتی‌بیوتیک موضعی، باید دلمه‌های زخم با آب و صابون تمیز شوند.

◀️ موپیروسین، رتاپامولین و اسید فوزیدیک داروهای انتخابی برای درمان هستند.

✅ تجویزآنتی‌بیوتیک‌های سیستمیک در موارد زیر توصیه می‌شوند:

◀️ همه مواردایمپتیگوی تاولی( bullous impetigo)

◀️ ایمپتیگوهای غیر تاولی با بیش از پنج ضایعه

◀️ درگیری بافت‌های عمقی

◀️ علائم سیستمیک عفونت

◀️ وجود لنفادنوپاتی

☯️ در مواردضایعات داخل حفره دهانی ؛

✅ در این موارد، آنتی‌بیوتیک‌های مقاوم به بتا-لاکتاماز مانند سفالوسپورین‌ها، آموکسی‌سیلین-کلاوولانات (کوآموکسی کلاو) و دیکلوکزاسیلین انتخاب ارجح هستند.

◀️سفالکسین یکی از پرکاربردترین داروها در این دسته است.

✅ اگر کشت میکروبی نشان‌دهنده‌ی عفونت ناشی از استرپتوکوک‌ها باشد، پنی‌سیلین خوراکی درمان انتخابی محسوب می‌شود.

🟡 در مناطقی با شیوع بالای عفونت‌های استافیلوکوکی مقاوم به متی‌سیلین (MRSA) یا در صورت کشت مثبت برای MRSA، داروهای کلیندامایسین یا داکسی‌سایکلین ترجیح داده می‌شوند.

🔴تری‌متوپریم-سولفامتوکسازول(کوتریموکسازول) علیه MRSA مؤثر است، اما چون روی استرپتوکک گروه A موثر نیست باید فقط در شرایطی استفاده شود که احتمال استرپتوکوک گروه A بعنوان عامل عفونت وجود نداشته باشد و یا در کنار یک آنتی‌بیوتیک دیگر مؤثر بر استرپتوکوک‌گروهA تجویز شود.

✅  دکتر منصور شیخ الاسلام ؛ متخصص اطفال

#pharmamedicall 📞
@pharmamedicall 📞