📌 مهاجرت پرستاران سال آینده احتمالا ۲ برابر می شود


حقوق اندک چند راه حل بیشتر برای پرستاران باقی نمی گذارد: تغییر شغل، قبول شیفتهای بیشتر و یا مهاجرت. اما به جز این مشکلات اصلی پرستاران در ایران کدامها هستند و چرا و با چه هدفی شاهد این حجم بالای مهاجرت در بین این قشر هستیم؟

پرستاران دیگر به دنبال شغل یا وعده های بهبود و اصلاح وضعیت نیستند، آنها چمدان به دست آماده مهاجرت هستند. عمان، امارات، آلمان، دانمارک یا هر کجا غیر از یکی از بیمارستانهای ایران را ترجیح می دهند. آخرین آمار مهاجرت پرستاران سالانه ۲۵۰۰ پرستار است که پیش بینی میشود سال آینده دوبرابر شود، این آمار تقریبی است چرا که آمار دقیقی منتشر نمیشود اما آمار حداقلی هم زنگ خطر خالی شدن بیمارستانها از پرستاران را به صدا درآورده است.

شهریورماه امسال محمد میرزابیگی رئیس کل سابق سازمان نظام پرستاری اعلام کرد که روزانه ۵ تا ۶ پرستار از کشور خارج میشود اما آمار محمد شریفی مقدم از این هم بالاتر است. طبق نظر دبیر کل خانه پرستار سالانه ۲۵۰۰ پرستار از کشور مهاجرت میکنند.

مهاجرت کادر درمان ایران بعد از دوره کووید - ۱۹ سرعت بیشتری پیدا کرده است. گذشته از تسهیل شرایط کشورهای میزبان برای کادر درمان، شرایط اقتصادی و اجتماعی و تبعیض های موجود در بین کادر درمان، آنها را مانند دیگر گروه ها به مهاجرت چنان سوق داده که برخی از آن به عنوان «بحران» نام میبرند. آذرماه امسال سازمان نظام پزشکی ایران اعلام کرد که در ۸ ماه نخست سال ۴ هزار و ۵۰۰ نفر از کادر درمان برای مهاجرت اقدام کرده اند. طبق آمار این سازمان سال گذشته ۷ هزار پزشک، پرستار و عضو کادر درمان کشور برای مهاجرت اقدام کرده اند. این گزارش از آلمان، ایتالیا، کانادا و کشورهای حاشیه خلیج فارس مانند عمان، امارت و قطر به عنوان محبوب ترین مقاصد کادر درمان نام برده است.

وضعیت پرستاران در بیمارستانها برای سالها نامناسب بوده است. ساعات طولانی کار، کمبود نیرو و حقوق پایین از عمده ترین مشکلات این قشر است که بعد از کرونا گویا تشدید هم شده است.


امسال پرستاران و سایر گروههای کادر درمان تا جایی که توانستند اعتراض کردند

امسال پرستاران و سایر گروههای کادر درمان اعتراضات گسترده‌ای نسبت به وضعیت کاری و معیشتی‌شان داشتند که به ۵۰ شهر کشیده شد.
همچنین آنها در لابه لای تجمعات و اعتصاباتشان جلساتی با نمایندگان مجلس شهرهای مختلف، نمایندگان کمیسیون بهداشت مجلس و حتی رئیس مجلس، استانداران و فرمانداران و حتی وزیر بهداشت برگزار کردند و تمام مشکلاتشان را به گوش آنها رساندند.

کادر درمان حتی با رسانه های بانفوذ در داخل کشور هم مصاحباتی انجام دادند و تا برنامه های زنده تلویزیون ملی هم رفتند و به همه مردم ایران اعلام کردند که بااین وضعیت نمیشود در بیمارستانها کار کرد. کادر درمان بارها و بارها از طرق مختلف به جامعه اعلام کردند که کمبود پرستار (که ناشی از مهاجرت و تغییر شغل همکاران است و بویژه عدم توجه مسئولین برای استخدام پرستار در سطح استانداردهای بین المللی) باعث افزایش مرگ و میر هموطنان در بیمارستانها شده است ولی بازهم برای مسئولین هیچ اهمیتی ندارد


نرخ‌ پایین اضافه‌کاری، حقوق و کارانه دریافتی، کمبود نیرو، عدم پرداخت تعرفه طبق دستورالعمل مصوب، حق اشعه، حق لباس و حق مسکن مصوب وزارت کار، تبعیض و تعداد بالای شیفت کاری از موضوعات مورد اعتراض پرستاران بود که به تجمعات و اعتصابات سراسری ختم شد...

نتیجه آن شد که آبان ماه شریفی‌مقدم، اعلام کرد قرار است ۱۱ هزار پرستار استخدام شود. با اینکه این عدد می‌تواند بخشی از کمبود پرستار را جبران کند، اما به گفته او آگهی‌های استخدام بی‌جواب مانده و شغل پرستاری برای فارغ‌التحصیلان جذاب نیست. آنها ترجیح می‌دهند یا بی‌کار باشند یا سراغ شغل دیگری بروند، اما پرستار نشوند.

با توجه به شرایط سختی که شغل پرستاری دارد، بسیاری از کشورها، برای جذب نیرو از مشوق‌های انگیزشی و حقوق بالا استفاده می‌کنند و اینجاست که وقتی پرستاران شرایطشان را در داخل کشور با کشورهای مقصد مقایسه میکنند، بیش از پیش انگیزه مهاجرت یا حتی ترک کار درآنها افزایش پیدا میکند