چرا اضطراب زیاد باعث آشوب ادراکی_شناختی می‌شود؟!

سیستم عصبی خود مختار، با کاهش جریان خون مغز و همزمان افزایش هورمون‌های عصبی، عملکرد شناختی را مختل می‌کند.


جریان خون:
سیستم عصبی خود مختار باعث افت ناگهانی جریان خون ساقه مغز، لوب پیشانی و ناحیه بروکا می‌شود. در پاسخ، بیمار غش می‌کند، در پیدا کردن کلمات برای توصیف تجربه حسی اش دچار مشکل می‌شود و آگاهی و قوام نحوه نشستنش را از دست می‌دهد. در این زمان؛ قشر پیش پیشانی که قادر نیست آمیگدال و پاسخ ترس را مهار کند توان کمتری برای عملکرد اجرایی خواهد داشت.

تخلیه نورواندوکرین:
اندروفین زیاد مانع شکل گیری حافظه آشکار یا اخباری و تثبیت حافظه می‌شود. کورتیزول بالا به هیپوکامپ آسیب می‌زند، اندازه اش را کاهش می‌دهد و باعث اختلال در یادگیری، عملکرد اجرایی و خود تنظیمی می‌شود. هورمون‌های استرس گلوکز خون را از هیپوکامپ به عضلات مخطط منحرف می‌کنند. این نمی‌گذارد که بیمار مضطرب در درمان حافظه جدید بسازد یا خاطرات خیلی گذشته را به یاد بیاورد.

فيزیولوژی تکاملی:
تجربه مکرر اضطراب شدید در کودکی تواتر ترشح کورتیزول را افزایش می‌دهد و به هیپوکامپ آسیب بیشتری می‌زند. از نظر فیزیولوژیک؛ هیپوکامپ کوچک و آمیگدال بزرگ می‌شود که تکامل مغز را به مخاطره می‌اندازد و زمینه عصب شناختی اختلالات اضطرابی را ایجاد می‌کند. این تغییر تکاملی، ظرفیت ذخیره و یادآوری آموخته های جدید را هنگام درمان مختل می‌کند و توان مهار کردن آمیگدال را با اشکال مواجه می‌نماید. به این ترتیب؛ پاسخ‌های ترس شرطی شده بیمار قوی تر می‌شود و عملکرد شناختی کاهش می‌یابد، که تنظیم اضطراب را مشکل تر می‌کند.

به طور خلاصه؛ نشانه های آشفتگی شناختی/اداراکی از افت جریان خون مغز، افت سرعت ضربان قلب، (حتى ممكن است قلب چند ثانیه ای از حرکت باز ایستد) و افزایش ترشح آدرنالین و سایر هورمون‌های عصبی ناشی می‌شود. اضطراب بیش از حد، ظرفیت بیمار را در ذخیره کدگذاری و یادآوری اطلاعات جدید مختل می‌کند.

همه این علل توضیح می‌دهد که چرا بیماران مضطرب از مشکلات شناختی رنج می‌برند، البته تنظيم اضطراب می‌تواند عملکرد عصب شناختی را بازیابی کند و برخی کمبودهای مغزی را برگرداند. به این علت است که؛ به محض عبور اضطراب از حد آستانه تحمل تنظیم آن را شروع می‌کنیم

📄 مکانیزم های دفاعی و هوش هیجانی در خدمت تخلیه اضطراب

کانال تلگرام|مشاوره و رواندرمانی|اینستاگرام