رمضانيات
عاشقانه های ابوحمزه
برگردان سیدمحمدعلی ابطحی
خدایا
نکند فکر می کنی کلا دروغ میگویم تو را دوست دارم، طردم کردی
یا اینکه دیدی من شکر گذار نعمت های تو نیستم، من را محروم کردی
نکند چون مرا در جمع فرهیختگان و دانشمنندان ندیدی، ذلیلم کردی؟
یا می بینی آدم غافلی شده ام، از رحمت نا امیدم کرده ای
یا می بینی دم خور آدم های علاف شده ام، من را با آنها تنها گذاشته ای
اصلا شاید خودت دوست نداری صدایم را بشنوی، دورم انداخته ای؟
به خاطر گناهانم و جرم هایم مکافاتم میکننی؟
دیدی این قدر بی حیا شدم مجازاتم کردی؟
خدایا با همه این حرفها
مگر دفعه اولت هست که میخواهی عفو کنی؟
اگر من را هم ببخشی مثل همه آنها که تا حالا بخشیده ای، چه می شود؟
کرم و لطف تو که خیلی بزرگتر از این است که روی مقصرهایی مثل من رو کم کنی
من به خودت قسم به در خانه ات برگشته ام.
از غضب تو به خودت فراربه جلو میکنم
میدانم کسی که دل به تو بسته، نا امیدش نمی کنی.
فضل ورحمتت کجا و گناهان من کجا؟
یعنی به خاطر گناهانم می خواهی ذلیلم کنی؟
من خیلی کم و کوچکم
قابل این نیستم که حتی عذابم کنی
عفوت را به من صدقه بده
توبیخم نکن به خاطر گل روی خودت
یا حق