سیدمحمد خادم حقیقت پس از ۹۴ سال زیستِ سرافرازانه، در خاک آرمید.
محصول زورخانه وزیری شمس‌العماره و آخرین بازمانده از تیم ملی ۱۹۴۹ که کشورِ مهمان در قهرمانی ۱۹۴۹ اروپا بود.

مدیر تیم ملی در ۱۹۶۱ یوکوهوما (اولین قهرمانی جهان در خارج از خانه) و رئیس فدراسیون در ۱۹۶۵ منچستر که باز قهرمان دنیا شدیم.

دوره دوم ریاستش ۱۳۵۱ بود.
پاییز ۵۶ جاویدنام جهانبانی رئیس تربیت بدنی شد و پیش از هر تصمیمی، ورزش ملی را برای بار سوم به خادم سپرد.

با تحریم جام آریامهر توسط کشتی‌گیران، اتومبیل فدراسیون را در امجدیه پارک کرد. کلیدها را تحویل داد و خداحافظ.
عِمام آمد. خادم راستین ورزش بازداشت شد. سینما البرز (تنها سرمایه‌اش) را مصادره کردند.

شب‌های زندان، صدای تیرباران همبندیان را می‌شنید. حتی یک تخلف جزئی در سالیان مدیریتش نیافتند.
کشتی‌گیران کمیته‌ای گواهی دادند این شخص در محلات ما تشک کشتی انداخت و خلافکارها را از اعتیاد به ورزش کشاند.

رئیس جاودانهٔ کشتی اعدام نشد اما تشخص و تجاربش هم به کار آخوندها نمی‌خورد.
خانه‌نشینش کردند. خانه‌ای کهن و با صفا در خیابان صفی‌علیشاه.
پیر شد. همانجا پِلک‌ها را برهم نهاد🖤

@Mehdi_Rostampour