در حال حاضر، مدلی که ما تحت آن قرار گرفته‌ایم و هرگاه به آن فکر می‌کنم، ممکن است تا حدی عذاب‌آور و آزاردهنده باشد. مدل پزشک خانواده شیراز را در دو جمله برای شما شرح می‌دهم تا روشن شود چیست. تصور کنید پزشکی پس از فارغ‌التحصیلی به شیراز می‌رود و به عنوان پزشک خانواده در آن شهر مشغول به کار می‌شود. دولت برای وی حدود ۲۵۰۰ تا ۳۰۰۰ مشتری [منظور بیمار یا مراجعه‌کننده] در نظر می‌گیرد و به او اعلام می‌کند که این افراد تحت پوشش شما خواهند بود.

آن پزشک نیز در مطب خود مستقر می‌شود و ما موظف هستیم ماهانه مبلغی را به آن پزشک پرداخت کنیم تا ایشان را ویزیت نماید. در این میان، آن بیمار می‌تواند به پزشک عمومی دیگری نیز مراجعه کند و در صورت تمایل، به متخصص ارجاع داده شود.

این پزشک [پزشک خانواده] نیز ممکن است از صبح تا ظهر و شاید تنها دو ساعت دیگر مراجعه‌کننده‌ای نداشته باشد و در قالب طرح پزشک خانواده، به انجام امور زیبایی مانند تزریق ژل و بوتاکس بپردازد و از این طریق کسب درآمد کند. در این مدل، اجباری به ارجاع بیمار وجود ندارد و این موضوع اهمیت چندانی ندارد.

اگر بخواهم پزشک خانواده شیراز را با اصفهان مقایسه کنم که در آنجا پزشک خانواده نداریم، چه تفاوتی وجود دارد؟ البته تفاوت وجود دارد. تفاوت در این است که ما به پزشک خانواده، یعنی پزشک عمومی که در شیراز مطب دارد، پول پرداخت می‌کنیم، در حالی که در اصفهان هیچ پرداختی صورت نمی‌گیرد. در واقع، هیچ تفاوت دیگری وجود ندارد، حتی به اندازه یک سر سوزن. بنابراین، این مدل نمی‌تواند به عنوان پزشک خانواده واقعی تلقی شود.