فکر بزرگ شدم! من مخفیانه به عنوان بانوی منتظر قلابی رفتم، اما وقتی به آنجا رسیدم، خانواده قدیمی من به نظر می‌رسیدند... فکر کردم "مشکل من نیست!" و روی ماموریتم تمرکز کردم، اما بعد... "آیا قرار نیست با ما زندگی کنی؟" بزرگ‌تر که قبلاً به تقلبی کنترل می‌کرد، شروع به رفتارهای عجیب و غریب در اطراف من می‌کند. هرگز فکر نمی‌کردم با کسی از جنس مخالف اینقدر رفاقت و اعتماد داشته باشم. تو به من احساس راحتی عجیبی می‌دهی.» برادر دوم که تقریباً راهی تاریک شده بود، به لطف من، توانست زندگی خود را به مسیر اصلی بازگرداند. سعی کردم آن را نادیده بگیرم و به سمت ماموریت بعدی ام بشتابم، اما هر جا که می روم با افرادی برخورد می کنم که زندگی شان تباه شده است. یعنی چرا همه انقدر به هم ریخته اند که من نجاتشان دهم؟!