با اینکه همه‌ی این حرف‌ها را قبول دارم و با تک تک کلماتش موافقم کمی نسبت به فرآیند زندگی خوش‌بین‌ترم. انسان تنها گونه‌ی روی این کره‌ی خاکیست که می‌تواند در مورد این حمالی بنویسد و حرف بزند و فکر کند. انسان تنها گونه‌ی در این رنج مشترک بین گونه‌هاست که می‌تواند برای این فرآیند اسمی انتخاب کند و تصمیم بگیرد درموردش شعری عاشقانه بنویسد یا فیلمی طنز بسازد. این یگانه هدیه‌ی هشیاری -در معنای Consciousness روانشناسی- و فرصت یک‌باره‌‌اش را دوست دارم. اینکه در کنار حمالی برای ژن‌ها فرصت دارم نویسنده‌ی این نوشته -آن تکه هشیاری در رنج- را از سال‌های دور بشناسم و تکه‌ای از قلبم برایش بتپد را دوست دارم. هشیاری از همه چیز برای هیچ چیز را می‌پرستم.
@khodinegi
@khodinegi